Ψητά λαχανικά στον φούρνο

Λατρεύω τις τηγανητές πατάτες αλλά δεν μου αρέσει να ξοδεύω πλέον τόσο ελαιόλαδο για να τις τηγανίζω. Αυτό τον χειμώνα, που πήγα σε λιοτρίβια λογιώ-λογιώ, μίλησα με τον Γιώργο και τον άλλο Γιώργο, τον Γιάννη, την Κριστίν, την Αργη και τη Μαρίνα και τον Στέφανο και είδα το λάδι από καρπό μέχρι λάδι, έμαθα και συλλογίστηκα, κάτι άλλαξε. Γνωρίζω καλά πιά πόσο κόπο και τι φροντίδα κρύβει κάθε μπουκάλι εκλεκτού ελαιόλαδου…

ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ
με ντιπ γιαουρτιού

Οπότε τις κόβω κυδωνάτες (μια πατάτα κάθετα στα τέσσερα δηλαδή), τις βάζω σε ένα μεγάλο μπολ, πασπαλίζω με πάπρικα και αλάτι, λίγη ρίγανη ή δενδρολίβανο ή θρούμπι, ελάχιστο χυμό λεμονιού και 2-3 κουταλιές λάδι, λίγα φυλλαράκια φασκόμηλου, ανακατεύω καλά και τις φουρνίζω για 50 περίπου λεπτά σε δυνατό φούρνο (200 βαθμούς στον αέρα).

Οταν βγουν και δοκιμάσω, δεν υστερούν σε τίποτα από τις τηγανητές, είναι μάλλον πιο νόστιμες και σαφώς πιο υγιεινές και ναι, ναι, politically correct. Τα πολύτιμα υλικά της φύσης δεν τα κακοξοδεύουμε, σκέφτομαι…

Είκοσι λεπτά πριν βγουν οι πατάτες προσθέτω στο ίδιο ταψί φρέσκα κρεμμυδάκια, φρέσκα σκόρδα, πολύχρωμες πιπεριές, μικρά κομμάτια κολοκύθας και καρεδάκια ρέβας και μικρά μπουκετάκια κουνουπιδιού (που όμως αυτά μόνο τα έχω αφήσει σε βραστό νερό για 1-2 λεπτά) και τα λούζω με το ελάχιστο λάδι/λεμόνι/αλάτι/πάπρικα μίγμα.

Μιά παραλλαγή είναι να βάλουμε στο ταψί μόνο χειμωνιάτικες ρίζες (καρότα, ρέβα, φινόκιο κτλ) , ροδέλλες κρεμμυδιών και κολοκύθα και να συμπληρώσουμε λεπτοκομμένες φέτες πορτοκαλιού. Ραντίζουμε με ξίδι μπαλσάμικο και ελάχιστο ελαιόλαδο, αλατοπιπερώνουμε και ψήνουμε σε δυνατό φούρνο (200-220 βαθμούς) για κάτι περισσότερο από μιά ώρα.

Οταν τα λαχανικά βγουν καυτά και ξεροψημμένα από το φούρνο η ευωδιά είναι απίστευτη, τα χρώματα τους λαμπερά και ο «γιατρός της Φύσης» χαίρεται.

Ενα γρήγορο ντιπ με γιούρτι : Παίρνω ένα κεσεδάκι γιαούρτι, τον πολτό από το φουρνισμένο μαλακό σκόρδο, μισό μάτσο ψιλοκομμένο φρέσκο μαϊντανό, τον χυμό μισού λεμονιού, 2-3 κουταλιές λάδι και λίγη πικάντικη μουστάρδα, ανακατεύω και επαναλαμβάνω στον εαυτό μου -απολαμβάνοντας τα ψητά λαχανικά με το αρωματισμένο γιαούρτι – πως  η κουζίνα είναι μια εντελώς προσωπική υπόθεση διαλογισμού και εξάσκησης μέχρι να φτάσεις το φαγητό σου στις γεύσεις που σου αρέσουν εσένα του ίδιου.

Χαίρομαι που έχω σταδιακά αδειάσει το ψυγείο μου, το μυαλό μου και τα ντουλάπια μου από αμήχανες, τεμπέλικες τροφές και τις έχω αντικαταστήσει με γερά υλικά, καθαρές πρώτες ύλες και φαντασία πληρώνοντας την αξία τους στον προσεκτικό παραγωγό που μου τις προμηθεύει. Ο Οττολένγκι και ο Τζέημι, πλήθος ελλήνων μαγείρων που τους έχω απολαύσει live στα εστιατόριά τους ή μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους, η γιαγιά μου, η μαμά μου έβαλαν γερές βάσεις βέβαια αλλά τώρα η κουζίνα μου ζητάει αφαίρεση, αφαίρεση ποσοτήτων και πρόσθεση φρεσκάδας. Θέλει περισσυλογή εκτός από αλατοπίπερο.

Εχει μιά χαρά όταν σε φροντίζουν αλλά έχει δυό χαρές όταν ο ίδιος φροντίζεις τον εαυτό σου.

Φτιάχνουμε τα δικά μας σπιτικά tacos! 

Μεξικάνικα tacos στο σπίτι