Τις μακαρονάδες της άνοιξης τις αποφασίζει νομίζω η ίδια η άνοιξη, όπως ακριβώς η κάθε εποχή αποφασίζει τι θα μπει στην κατσαρόλα και στο τραπέζι μας.
Περπατώντας στους πάγκους της βιολογικής λαϊκής βλέπεις τα φρέσκα σκόρδα Λακωνίας (αυτά βγαίνουν πρώτα στην Ελλάδα, μετά έπονται της Χαλκίδας και της Θράκης και μετά εισάγουμε από τη Κίνα…) και λες ας βάλω και λίγο ψιλοκομμένο σκορδάκι, πόσο ακόμα θα το βρίσκω φρέσκο;
Δυο πάγκους παραπέρα, να και τα άγρια σπαράγγια. Ε, να μη βάλεις και δυο απ’ αυτά; Κόβεις το κάθε σπαράγγι μέχρι εκεί που κάνει κρακ το κοτσάνι (το υπόλοιπο και σκληρότερο το κρατάς για σούπα και ζωμούς λαχανικών), το ψιλοκόβεις και το ζεματάς ελαφρά.
«Εεε», φωνάζουν τα φρέσκα κρεμμυδάκια, «θέλουμε και εμείς να μπούμε στη μακαρονάδα σου και να βγούμε φωτογραφία»! Μπαίνουν κι αυτά.
Το βιολογικό κρασί του κύριου Γεώργα από τα Μεσόγεια θα το αγόραζες έτσι κι αλλιώς μαζί με τους χυμούς για το σχολείο των παιδιών, οπότε είσαι σετ. Τα έχεις όλα.
Φρέσκο δυόσμο και μαϊντανό έχεις στο μπαλκόνι ή τη βεράντα σου οπότε διαλέγεις και προσθέτεις ανάλογα.
Ένα λεμονάκι χρειάζεσαι για λίγο χυμό ή ξύσμα, αλατοπίπερο, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, λίγους καβουρντισμένους κουκουναρόσπορους και λίγες νιφάδες τσίλι.
Αυτά, επίσης, μου είπε η άνοιξη να βάλω το Σάββατο στη μακαρονάδα μου και αυτά έβαλα…
Δες κι αυτό…
Μια μακαρονάδα με κερκυραϊκό νούμπουλο (κλικ εδώ)
Η καλοκαιρινή μακαρονάδα με τα κολοκυθάκια και τον δυόσμο! (κλικ εδώ)
Μακαρονάδα alle Vongole! (κλικ εδώ)
