Ο Βασίλης Μαστρογιαννάκης πήγε για πρώτη φορά στη Σαντορίνη, μαγεύτηκε και μοιράζεται τις σημειώσεις του…
Για αυτό το μαγικό μέρος, τη Σαντορίνη, Θήρα ή Στρογγύλη (παλαιότερη ονομασία του νησιού) έχουν γραφτεί τόσες ρομαντικές γραμμές κειμένων και σε τόσες διαφορετικές γλώσσες, που μόνο οι άπειρες φωτογραφίες από κάμερες και κινητά τις ξεπερνούν.
Δικαιολογημένα! Θες οι εντυπωσιακές βουτιές του ήλιου στη θάλασσα στο ηλιοβασίλεμα, θες ένα ποτήρι γεμάτο λευκό κρασί φωτογραφημένο στην άκρη της Καλντέρας με το απέραντο γαλάζιο τριγύρω του ή μια φωτογραφία από ένα πιάτο με χταποδάκι, ντοματίνια και κάπαρη, ένα πορτραίτο μιας κινεζούλας νύφης με το πέπλο της να ανεμίζει με φόντο τη Θηρασιά, η Σαντορίνη ταξιδεύει κάθε χρόνο, όλο τον χρόνο, σε όλο τον πλανήτη!
Εφτασα στο κυκλαδίτικο νησί πριν λίγες μέρες (για πρώτη φορά, ναι, απίστευτο αλλά αληθινό!) και σε 48 ώρες κατάλαβα γιατί τόσες χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο αποφασίζουν να διασχίσουν όλη τη Γη για να επισκεφθούν το πιο διάσημο ελληνικό νησί.
Βρίσκομαι ακόμη εδώ, κάπου στον Πύργο, χαζεύοντας τις δύο πιο όμορφες μπλε αποχρώσεις του πλανήτη, της θάλασσας και του ουρανού. Δε σκοπεύω να αναφέρω τα to do’s του νησιού και διάφορα που «πρέπει» για τον επισκέπτη, αλλά να μεταφέρω τι έζησα εγώ αναζητώντας τη γεύση και την απόλαυση στο ελληνικό νησί που αναδεικνύει την γαστρονομική του ταυτότητα όσο κανένα άλλο.
Δεν είχα επισκεφθεί ποτέ το κυκλαδίτικο νησί όπως προανέφερα. Η αφορμή δόθηκε πριν ένα μήνα περίπου, όταν σε μια γευσιγνωσία παλαιωμένων Ασύρτικων από το νησί, κάποιοι φίλοι-συνεργάτες που μένουν μόνιμα εκεί σχεδίασαν μια οινογαστρονομική εξόρμηση για παθιασμένους γευσιγνώστες και με κάλεσαν. Είχα πολλές και μεγάλες προσδοκίες που φυσικά δικαιώθηκαν όλες…
Σάββατο
Με την πρώτη πρωινή πτήση των 7:00 από την Αθήνα προσγειώθηκα στη Σαντορίνη. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο έπαιρνα μια ιδέα της απίθανης αρχιτεκτονικής του νησιού. Το δωμάτιό μας ήταν ένα υπόσκαφο, μια σπηλιά ουσιαστικά που σε γέμιζε ενέργεια με τις υφές και τα χρώματά της.
Κατευθύνθηκα για πρωινό στα Φηρά, άδεια ακόμα από τουρίστες και απόλαυσα τον καφέ μου με θέα το πέλαγος και τα απέναντι νησιά, την Παλαιά Καμένη, τη Νέα Καμένη και τη Θηρασιά.
Το πρώτο ραντεβού της ημέρας; Στις έντεκα το πρωί στο Οινοποιείο Χαρίδημου Χατζηδάκη, στον Πύργο Καλλίστης. Η υπεύθυνη του οινοποιείου, Σοφία Δημόγλου μας επιφύλαξε μια έκπληξη: μαζί της περίμενε και ο ίδιος ο κύριος Χαρίδημος Χατζηδάκης για να μας ξεναγήσει. Εμβληματική προσωπικότητα στον χώρο του κρασιού, ένας άνθρωπος που άλλαξε και αλλάζει το τοπίο των κρασιών της Σαντορίνης και τον τρόπο που προσεγγίζουμε το Ασύρτικο, το Μαυροτράγανο, το Βουδόματο, το Αηδάνι και άλλες ποικιλίες του νησιού.
Το Οινοποιείο Χατζηδάκη εφαρμόζει τις αρχές της βιολογικής γεωργίας (και βιοδυναμικής) και πειραματίζεται στην παραγωγή φυσικών κρασιών από αμπέλια με χαμηλή στρεμματική απόδοση ποιοτικού καρπού και άρα, ποιοτικού οίνου. Παθιασμένος, ένα με το αμπέλι και τη Γη, ο κύριος Χατζηδάκης τολμά συνεχώς και δικαιώνεται.
Το οινοποιείο του βρίσκεται… κάτω από τα αμπέλια! Κυριολεκτικά! Είναι υπόσκαφο, μια σπηλιά με παρασπήλαια όπου φυλάσσονται οι παλιές χρονιές των κρασιών, εκεί βρίσκονται οι δεξαμενές και τα βαρέλια και εκεί ετοιμάζεται και το tasting spot του οινοποιείου που θα μαγέψει κάθε επισκέπτη.
Φανταστείτε σε μια δροσερή σπηλιά, ένα μοναστηριακό τραπέζι, ανάμεσα στα βαρέλια και τις παλιές φιάλες να δοκιμάζετε κρασί υπό το φως των κεριών στις καλοκαιρινές διακοπές σας στη Σαντορίνη.
Η απόλυτη εμπειρία που θα προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών φίλων του κρασιού και μη, ώστε να θελήσουν να το βιώσουν. Τα κρασιά του κ. Χατζηδάκη, το ένα πιο εντυπωσιακό και ιδιαίτερο από το άλλο, με διαβατήριο την εξέλιξη από το πάθος και τη σοβαρή δουλειά του οινοποιού και της ομάδας του.
Είχε μεσημεριάσει και έτσι κατευθυνθήκαμε στην παραλία της Βλυχάδας για τα απαραίτητα θαλασσινά. Καθίσαμε σε μια παραθαλάσσια ταβέρνα, στην Μαιρούλα όπως λέγεται, και παραγγείλαμε ψαρικά υπό τη συνοδεία φυσικά μιας φιάλης παγωμένου Ασύρτικου 2016. Η Σαντορίνη με είχε ξεκινήσει να με κερδίζει σαν γαστρονομικός προορισμός…
Επόμενη στάση μας το Κτήμα Σιγάλα, στην Οία, με τον απογευματινό ανοιξιάτικο ήλιο να δύει σιγά-σιγά. Ηταν η τέλεια επιλογή πριν ανηφορίσουμε στα μαγευτικά καλντερίμια της Οίας για το φημισμένο ηλιοβασίλεμα. Το κτήμα Σιγάλα διαθέτει πέραν του wine bar του και εστιατόριο υψηλών προδιαγραφών και έτσι μπορείς να συνοδεύσεις άριστα τα κρασιά της γευσιγνωσίας εκεί με τις επιλογές του μενού του εστιατορίου.
Η διευθύντρια του κτήματος Σιγάλα, Παναγιώτα Καλογεροπούλου και ο Σπύρος Λεμάνης, που βρίσκεται στην ομάδα του κτήματος για ξεναγήσεις, γευσιγνωσίες και prive tours, μας υποδέχτηκαν, με τη «φρέσκια» Σαντορίνη Σιγάλα, τον Καβαλιέρο, το Νυχτέρι, το Βινσάντο και… μια πειραματική ετικέτα από μια πολύ ιδιαίτερη ποικιλία, που αφύπνισε τις αισθήσεις μας, επιβεβαιώνοντας μας την εξαιρετική δουλειά που κάνει όλη η ομάδα του κτήματος Σιγάλα.
Ο ήλιος είχε αρχίσει να βυθίζεται στο Αιγαίο, ώρα για το πολυφωτογραφημένο και διάσημο ηλιοβασίλεμα στην Οία. Το απολαύσαμε από το κάστρο της και επιστρέψαμε για λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο μας, καθώς το βράδυ αναμενόταν μοναδικό.
Εστιατόριο Σελήνη, το όνειρο γίνεται πραγματικότητα
Όσο καιρό ασχολούμαι με τον κόσμο του κρασιού και της γαστρονομίας, ανάμεσα στα πολλά «θέλω» μου (τις κρυφές μου λαχτάρες και όχι απλά επιθυμίες) ήταν κάποια στιγμή να επισκεφθώ το εστιατόριο του κ. Χατζηγιαννάκη, τη Σελήνη, όπου για πάνω από 30 χρόνια σερβίρεται η ελληνική και η σαντορινιά γαστρονομία με έναν μοναδικό τρόπο. Ντόπια υλικά, η φάβα, το τοματάκι, η κάπαρη, τα καπαρόφυλλα, το χλωροτύρι και τόσα άλλα με την υψηλή τεχνική και αντίληψη της ομάδας των μαγείρων και του σεφ είναι πρωταγωνιστές σε πιάτα που γίνονται μέσα από κάθε κλικ στο κινητό η καλύτερη διαφήμιση για τη Σαντορίνη και την Ελλάδα.
Η αγαπημένη, γεμάτη ενέργεια και πάντα χαμογελαστή διευθύντρια του εστιατορίου, Γεωργία Τσάρα εξασφαλίζει κάθε χρόνο φρέσκιες «σαντορίνες» και άλλες ετικέτες του νησιού, που φυλάσσονται στην κάβα του εστιατορίου ακόμη και για χρόνια, συμπληρώνοντας την γαστρονομική εμπειρία με οινικά ταιριάσματα που δεν έχω συναντήσει ποτέ ξανά. Ενδεικτικά θα αναφέρω σχεδόν όσα φάγαμε και ήπιαμε: γιουβέτσι θαλασσινών με λουκάνικο Λευκάδος, χυλοπίτες με σύγκλινο, μανιτάρι και τυρί Σαν Μιχάλη, χταπόδι με κρέμα φάβας και σταμναγκάθι, παστίτσιο με κιμά από καλαμάρι και χταπόδι και μπεσαμέλ με μελάνι(!), μπρουσκέτες με ψητή σαρδέλα συνοδεία μιας φιάλης Αργυρού Σαντορίνη 2015 και με Χατζηδάκη Ασύρτικο de Mylos 2009(!). Η εμπειρία στο εν λόγω μαγαζί ήταν καταπληκτική από κάθε άποψη με πρωταγωνιστές τα περίφημα φρέσκα ντόπια υλικά και το σεβασμό των ανθρώπων στη διαχείριση τους. Η συζήτηση με τη Γεωργία θα μπορούσε να κρατήσει ώρες, παρατηρώντας το πάθος και την έμπνευση ενός ανθρώπου, που έχει στόχο να συμβάλλει στην απόλυτη οινογαστρονομική εμπειρία κάποιου που δε βλέπει ως πελάτη στο εστιατόριο, αλλά ως φιλοξενούμενο στο σπίτι της.
Κυριακή στο Ακρωτήρι και το Santo Wines
Το επόμενο πρωί με τον καφέ στο χέρι πηγαίνουμε να δούμε από κοντά τον προϊστορικό οικισμό του Ακρωτηρίου, όπου έφερε στο φως από το 1967 και μετά ο αρχαιολόγος Σπύρος Μαρινάτος. Από τα ευρήματα των ανασκαφών είναι πλέον γνωστό ότι η περιοχή του Ακρωτηρίου κατοικήθηκε για πρώτη φορά κατά την Ύστερη Νεολιθική περίοδο (γύρω στο 4500 π.Χ.) και κατά τον 18ο αιώνα π.Χ. είχε εξελιχθεί σε πόλη. Στις αρχές του 17ου αιώνα π.Χ. υπέστη μεγάλες καταστροφές από σειρά σεισμών, αλλά στη συνέχεια πολλά από τα κτίρια επισκευάστηκαν, ενώ αργότερα καταστράφηκε και σκεπάστηκε από την ελαφρόπετρα και την τέφρα της ηφαιστειακής έκρηξης. Είναι εντυπωσιακή η αρχιτεκτονική των αρχαίων σπιτιών, αποθηκών και άλλων κτιρίων όπως έχουν διασωθεί αλλά και οι τοιχογραφίες που έχουν αποκατασταθεί. Ένα μοναδικό ιστορικό μνημείο που οφείλουμε να επισκεφθούμε αν βρεθούμε στη Σαντορίνη.
Αφήνουμε την παραθαλάσσια περιοχή του Ακρωτηρίου και κατευθυνόμαστε στον Πύργο Καλλίστης και συγκεκριμένα, στο Santo Wines.
Εδώ βρίσκεται το οινοποιείο, το καφέ και το wine bar αλλά και το πωλητήριο του Συνεταιρισμού Σαντορίνης σε ένα ακόμα μαγικό σημείο του νησιού όπου κυριολεκτικά βλέπεις τη θάλασσα και τον ουρανό να γίνονται ένα, με φόντο τα καράβια που πηγαινοέρχονται αλλά και τα απέναντι νησιά, ακίνητα στις ίδιες θέσεις επί χιλιετίες. 
Μπορείς να απολαύσεις γευσιγνωσίες με διάφορα προτεινόμενα flights, όσες ετικέτες θελήσεις σε δοσολογία 80 ml ΚΑΙ 160 ml απολαμβάνοντας τη μοναδική θέα. Είχα την τύχη να με καθοδηγήσει στις ετικέτες του ηφαιστειακού terroir, η Στέλα Κασιόλα, Μarketing Manager για το Συνεταιρισμό Σαντορίνης απολαμβάνοντας όλα τα κρασιά του Οινοποιείου κάτω από τον ήλιο και την πανέμορφη θέα, συζητώντας για το ελληνικό κρασί στις ξένες αγορές και τα οινογαστρονομικά ταξίδια που καταλήγουν σε κάτι ανεπανάληπτο εδώ στην Σαντορίνη.
Στάση για μεσημεριανό φαγητό, στο Aroma Avlis, το εστιατόριο του οινοποιείου του Αρτέμη Καραμολέγκου. Έμφαση στα τοπικά υλικά, δικής τους παραγωγής λαχανικά από το μποστάνι τους και εκδοχές των μεσογειακών πιάτων και της μεσογειακής κουζίνας με υπέροχες και νοστιμότατες προτάσεις, υπό τη συνοδεία των κρασιών του ομώνυμου οινοποιείου. Κρατάω στη γεύση της μνήμης μου, τα ξερά σύκα που είχαν χαραχτεί σε σχήμα σταυρού και από τις δύο πλευρές, μπήκαν στη λαδόκολλα και ψήθηκαν για λίγο στα κάρβουνα και πριν σερβιριστούν τους έριξαν χοντρό αλάτι, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και μαζεμένη με το χέρι ρίγανη.
Επόμενη οινική στάση, το Οινοποιείο Γαβαλά με την εντυπωσιακή μπλε φιάλη της Σαντορίνης. Γευσιγνωσία Βουδόματο Ροζέ, Ασύρτικο 2016 και Βινσάντο 2009. Πολλά βραβεία για τους ποιοτικούς οίνους του οινοποιείου και φωτογράφιση ενός Βινσάντο σοδειάς 1967 όπου παλαίωσε για 40 χρόνια στο βαρέλι και αποδείκνυε περίτρανα πως η εξέλιξη και η ιστορία γράφεται από το μεράκι και το όραμα ανθρώπων όπως ο κ. Γαβαλάς.
Είχε ήδη ξεκινήσει να πέφτει ο ήλιος, βρεθήκαμε στο μαγικό Ημεροβίγλι για να χαζέψουμε και να απολαύσουμε τη θέα. Το νησί αυτό έχει μια εκρηκτική ενέργεια και κρύβει γεύσεις και αρώματα που σου χαράσσονται στην μνήμη. Γίνεται πολύ σοβαρή και αδιάκοπη προσπάθεια από όσους προανέφερα στη διαφήμιση της Ελλάδας, ως ένας τόπος φιλόξενος, ξεχωριστός και γεμάτος οινογαστρονομικές εκπλήξεις.
Στη Σαντορίνη, οι επιχειρηματίες δεν προσφέρουν απλά ένα τουριστικό προϊόν, προσφέρουν μια ολοκληρωμένη γαστρονομική εμπειρία δίνοντας καθημερινά όλο τους το είναι…
Βρίσκομαι ακόμη στο απίθανο μπαλκόνι της Σαντορίνης τώρα που γράφω όσα βιαστικά έζησα αυτές τις περίπου 48 ώρες. Σε λίγο ξημερώνει και επιστρέφω στην Αθήνα.
Το ταξίδι στη Σαντορίνη όμως μόλις ξεκίνησε και ήδη ψάχνω το επόμενο ελεύθερο τριήμερο…
Δες κι αυτό…
Επτά ολόφρεσκα ροζέ για να καλωσορίσεις την άνοιξη (κλικ εδώ)
Ποιo κρασί ταιριάζει με τη σοκολάτα και τα σιροπιαστά; (κλικ εδώ)
Ελληνικά τυριά και κρασιά έσονται εις σάρκα μίαν… (κλικ εδώ)
