Με 9 εκατομμύρια κατοίκους , 20.000 εστιατόρια, 13.000 μπακάλικα , μανάβικα και σούπερ μάρκετ η Νέα Υόρκη φυσικά και δεν καλύπτει τις διατροφικές προμήθειές της από τις πέριξ περιοχές (ή τις 100 περίπου υπαίθριες αγορές καλλιεργητών της πολιτείας της Νέας Υόρκης), ούτε καν αποκλειστικά από την Αμερική.
Καθημερινά περίπου 30 εκατομμύρια τόνοι τροφίμων καταφθάνουν εδώ από όλες τις γωνιές της Γης κυρίως από τις άλλες πολιτείες της Αμερικής , το Μεξικό και την Ασία.
Αυτο δεν συμβαίνει μόνο γιατί πρέπει να καλυφθούν ποσοτικά οι ανάγκες αλλά και γιατί εδώ ζούν άνθρωποι με ιδιαίτερες διατροφικές προτιμήσεις, εθνικότητες, θρησκείες και πολιτισμικές συνήθειες που καταναλώνουν το “δικό τους” φαγητό όπως και χιλιάδες εστιατόρια με κάθε τύπο μενού που μπορεί να βάλει ο νους σου…
Ο πολιτισμικός αυτός πλούτος δίκαια έχει στέψει την Νέα Υόρκη σε… Παράδεισο του Foodie. Κάθε μέρα μπορείς να γεύεσαι το φαγητό ενός διαφορετικού λαού και ενός ξεχωριστού τόπου. Κινέζικο, ινδικό γιαπωνέζικο, Ταιλανδέζικο του βορρά ή ταιλανδέζικο του νότου, ιταλικό, γαλλικό , μεξικάνικο, αργεντίνικο, βραζιλιάνικο, νοστιμιές του αμερικάνικου Νότου ή αυστηρά εβραϊκό cosher , κουβανέζικο, σκανδιναυικό, ρουμάνικο, πολωνικό, ρώσικο, αρμένικο, ελληνικό, φιλιπινέζικο, χορτοφαγικό, ωμοφαγικό, χωρίς γλουτένη, χωρίς ζάχαρη, χωρίς λακτόζη, μισές μερίδες, διπλές μερίδες, στο σπίτι ή εκτός, φτηνό ή ακριβό, στο πόδι ή σε βραβευμένα εστιατόρια, με επώνυμους σεφ ή μιά ολόκληρη στρατιά από ανερχόμενους φιλόδοξους νεαρούς μάγειρες, μπορείς να τρως πρωινό ή brunch όλη τη μέρα, να επιλέγεις οργανικά ή μεταλλαγμένα λαχανικά, καλομαγειρεμένο ή απαράδεκτο φαγητό, όλα παίζουν και όλα σερβίρονται εδώ στη μητρόπολη των μητροπόλεων. Οι προσωπικές επιλογές λοιπόν στη Νέα Υόρκη -όπως σε όλες τις χώρες- είναι θέμα γούστου και βαλαντίου.
- Οτιδήποτε συστατικό μαγειρικής αλλά και οποιαδήποτε λιχουδιά λαχταρήσεις θα τα βρείς στο deli Kalustyans που ξεκίνησε το 1944 στην ίδια τοποθεσία και πλέον θεωρείται το πιό νόστιμο σημείο πάνω στη Γή! Εκατοντάδες τετραγωνικά, χιλιάδες συσκευασίες, χονδρικής και λιανικής από όλους τους γαστριμαργικούς πολιτισμούς του Πλανήτη, του ελληνικού συμπεριλαμβανομένου! / Εξαιρετικό ταιλανδέζικο σε ένα μαγαζάκι της γειτονιάς… / Περισυλλογή για την προετοιμασία της λιτής τροφής στο κέντρο Yoga Sivananda
Δεν θα τολμήσω ένα top-10 με τα καλύτερα εστιατόρια της Νέας Υόρκης, αυτό εξάλλου το έχουν αναλάβει εδώ και δεκαετίες ειδικοί, όπως ο έγκυρος οδηγός Zagaat, η εφημερίδα New York Times, το περιοδικό Time Out, εξαιρετικοί και αεικίνητοι νεουορκέζοι food bloggers και διεθνείς γαστροκριτικοί . Ομως ο καθένας εδώ έχει τις προτιμήσεις του και τα στέκια του και το καταπληκτικό είναι οτι όλοι υποστηρίζουν με πάθος και ζήλο τα εστιατόρια της προτίμησής τους συγκρίνοντας εξονυχιστικά τις τιμές τους online. Και αυτό γιατί οι αμερικάνοι αλλά ιδίως οι Νεουορκέζοι τρώνε καθημερινά όλα τα γεύματά τους έξω, σπάνια μαγειρεύουν και ακόμα σπανιότερα καλούν φίλους στο σπίτι για φαγητό. Η πιό συνηθισμένη καθημερινή επιλογή είναι το φαγητό εκτός σπιτιού, ξεκινώντας με καφέ μέχρι το κύριό τους γεύμα . Δεν είναι εκπληκτικό ότι μιά ολόκληρη ήπειρος “ολοένα και λιγότερο μαγειρεύει σπίτι”;
Ετσι κι εγώ, σε διάστημα μιάς εβδομάδας, έφαγα καταπληκτικό ασιατικό fusion street food (το λες street food;) στο Momofuku Noodle Bar του αγαπημένου μου κορεάτη σεφ David Chang (σαλάτα σπανάκι με ντρέσινγκ Kimchi και σουσάμι, το περίφημο pork bun με έξτρα μανιτάρια, νόστιμα noodles σε ζωμό μοσχαριού με ψιλοκομμένα ασιατικά λαχανικά, καραμελωμένες χοιρινές ουρίτσες , λιλιπούτεια rice cakes που έμοιαζαν με νιόκι κ.α.) και την επομένη ήθελα να ξαναπάμε και να ξαναφάμε εκεί. Τόσο νόστιμο ήταν το φαγητό.
Το Regional Thai, ένα μικρομάγαζο τύπου καλά κρυμμένο μυστικό στο Chelsea σερβίρει πολύ καλό ταϊλανδέζικο και ασιατικό fusion (dumplings με χοιρινό και μεξικάνικη πιπεριά τσίλι του ονείρου).
Το γιαπωνέζικο Tomoe -μαγαζί θεσμός στο Σόχο- άνετα κερδίζει τον τίτλο για το καλύτερο σούσι (δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο, ήταν σύσταση της αγαπημένης σεφ του δικού μας Funky Gourmet Γεωργιάννας Χειλιαδάκη!!!), καλό burger αλλά εκνευριστικά στριμωγμένα τα τραπέζια και … μιάμιση ώρα αναμονή στο Spotted Pig (το πρώτο εστιατόριο της April Bloomfield στο Meat Packing District), το καλύτερο κινέζικο στο Dim Sum Go Go στη China Town (αν ποτέ πάτε επιμείνετε να καθήσετε στον πρώτο όροφο και παραγγείλτε σχοινόπρασο με φυστίκια, είναι τέλειο με λευκό ρύζι), πολύ καλά tacos στο τουριστικό αλλά ενδιαφέρον Chelsea Market (όπως και burger τόνου από το εκεί ψαράδικο που αγοράσαμε για να το φτιάξουμε σπίτι), μετριότατο burger στο Shake Shack (πέστε να με φάτε!), εκπληκτική pizza με την πιό λεπτή κρούστα που εχω δοκιμάσει ποτέ (που θύμιζε σπανιόλικο pan tomate αλλά εξίσου εκπληκτική η πίτσα με πατάτες, κρεμμύδια και δενδρολίβανο) στο Sullivan Street Bakery του Jim Lahey (αναγνωρισμένος φούρναρης / βραβείο James Beard που το 1994 ήρθε από την Ιταλία με …λίγο προζύμι και ένα μεγάλο όνειρο,να μάθει την Αμερική να ζυμώνει ψωμί στο σπίτι!), γνήσιο ελληνικό γιαούρτι (που παράγεται κάθε μέρα στο χώρο τους με γάλα από αγελάδες ράτσας Jersey που θρέφονται αποκλειστικά με χορτάρι στις εξοχές της Νέας Υόρκης) σερβιρισμένο με απαλό γλυκό τριαντάφυλλο στο κομψό Greecologies του Σόχο που με έκανε να επιβεβαιώσω τη πεποίθησή μου ότι το ελληνικό φαγητό είναι πιό φινετσάτο όταν εμπνέεται από τις σταθερές, κλασσικές αξίες και γεύσεις , και νόστιμο, θρεπτικό χορτοφαγικό φαγητό με φακές και τόφου στο μικρό εστιατόριο του Sivananda Yoga Center.
Η μόδα στη Νέα Υόρκη αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι: θέλω να γνωρίζω τα πάντα γύρω από αυτό που τρώω, θέλω να είναι αγνό , θρεπτικό και καλό για την υγεία μου. Το ζεύγος Ομπάμα δεν αστειεύεται επί του θέματος και οι δημόσιες καμπάνιες ενημέρωσης για σωστό και λιγότερο φαγητό (απο τα σχολεία κιόλας μια και στα δημόσια τα παιδιά τρώνε το κύριο γεύμα τους εκεί) φαίνεται οτι πιάνουν τόπο : η κατανάλωση θερμίδων/ημέρα για το μέσο αμερικάνο όντως εχει μειωθεί από το 2013 που είχε χτυπήσει κόκκινο! Αλλά κυρίαρχη τάση παραμένει και το φθηνό και νόστιμο street food με τις επεξεργασμένες και καθόλου θρεπτικές ύλες όπως και το κυνήγι για όσο- πιό- εξωτικό-φαγητό γίνεται, οι νεουορκέζοι βαριούνται εύκολα…
Πάντως , το πιό εξωτικό και εξωφρενικά φθηνό φαγητό που δοκίμασα ήταν σε ένα μικρό ινδικό χορτοφαγικό μαγαζάκι με κουζίνα punjab στην 9η Λεωφόρο (δεν εχει ακριβές όνομα -το λένε κάτι σαν Dil-e of Punjab Deli – είναι εκεί από το 1992 και η γειτονιά το λατρεύει), ένα πιάτο με ρύζι, πατάτες και κουνουπίδι (4 δολλάρια) και ένα με τηγανιτή μελιτζάνα, κάρι , σκόρδο, ντομάτα και τζίτντζερ (επίσης 4 δολλάρια) όπως και μία σαμόσα με ρεβύθια και γλυκό chutney (1 δολλάριο). Το φαγητό Punjab -της βόρειας περιοχής της Ινδίας, όπου κατοικούν κατά το πλείστον οι Sikh- βρίσκεται στα σύνορα με το Πακιστάν και το φαγητό τους χαρακτηρίζεται από τη μυρουδιά του ιδιαιτερου βούτυρου ghee και τα πικάντικα κρεατικά ψημένα σε φούρνο tandoori, μαθαίνεις γεωγραφία και ιστορία μόνο και μόνο διαβάζοντας το μενού σε κάτι τέτοια εστιατοριάκια της Νέας Υόρκης. Οι πολλοί αδιάφοροι υπάλληλοι και θαμώνες -μόνον άνδρες- με τα σαρίκια τους θα μείνει σαν μία από τις πιό όμορφες φωτογραφίες του μυαλού μου εκεί…
Νομίζω εκεί θα επέστρεφα για ένα ακόμα γεύμα όπως και στο Momofuku (μήπως και πετύχαινα και το …”αφεντικό” εκεί!) αν ποτέ είχα τη τύχη να ταξιδέψω ξανά στη πιό ενδιαφέρουσα foodie μητρόπολη του κόσμου, την Νέα Υόρκη… Ισως και στο Per Se για κυριλέ (αν και έχει πάρει τραγικές κριτικές τελευταία και το μενού degu είναι αδύνατον να το πληρώσει κοινός θνητός πλέον!) , α, ναί και για burger στο Mercer ή ένα από τα υπόλοιπα 19.990 εστιατόρια που θα μου κέντριζε το ενδιαφέρον, που θα μου συνιστούσαν οι φίλοι ή που θα ήταν της μόδας. Αν υπήρχαν όταν θα πήγαινα, γιατί εδώ οι μόδες αλλάζουν γρήγορα – και στο φαγητό. Και αυτό το αποφασίζουν εδώ κυρίως τα social media.
Αυτή φαίνεται να είναι και η κυρίαρχη τάση στο φαγητό τα επόμενα χρόνια στη Νέα Υόρκη όπως και σε όλο το κόσμο: τα social media! Ο μοντέρνος καθρέφτης των προσωπικών μας γούστων…
* Το πρώτο μέρος εδώ: Όσα έφαγα και δεν έφαγα στη Νέα Υόρκη #1
