Συμμετέχω σε μιά-δυό-τρείς απο τις πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές foodie “παρέες” που χαρακτηρίζονται από πάθος, γνώσεις, δράσεις για το φαγητό (ένα από τα τρία ή και τα τρία μαζί). Κάθε φορά που συναντιέμαι μαζί τους συνειδητοποιώ πόσο χαρούμενη είμαι που εργάζομαι σαν food blogger στην Ελλάδα και πόσο περήφανη που κείμενα και συνταγές μου παρουσιάζονται πού και πού σε ενδιαφέροντα περιοδικά , sites και βιβλία, πράγμα για το οποίο εξ ολοκλήρου “ευθύνεται” η Νανά Δαρειώτη (τότε διευθύντρια στο “Αλάτι και Πιπέρι” που πρώτη με έμαθε να γράφω συνταγές σωστά και να μην ξεχνώ να αναφέρω όόόλα τα υλικά στην προετοιμασία που ακολουθεί.
Μία συνταγή μου προστέθηκε στο βιβλίο του δημοσιογράφου και γαστρο-ερευνητή Δημήτρη Ρουσουνέλου που σταθερά , ήρεμα και εμπεριστατωμένα προωθεί χρόνια τώρα τη μυκονιάτικη γαστρονομία και την τοπική παραγωγή. (Τη χαρά μου να ξέρατε όταν τη είδα τυπωμένη). Στηρίζω και συμμετέχω (τις περισσότερες φορές ανιδιοτελώς) σε Μ.Κ.Οργανώσεις , δραστήριους δήμους , καινοτόμα σχολεία και γαστριμαργικούς ομίλους που εκτιμούν το καλό φαγητό και οργανώνουν σχετικά σεμινάρια , φεστιβάλ και εκδηλώσεις και νιώθω τρελλό τρακ και ευθύνη όταν κάθομαι στο ίδιο τραπέζι με φωτεινούς παντογνώστες της γαστριμαργικής σκηνής στην Ελλάδα όπου πάντα μαθαίνω κάτι παραπάνω για να το μοιραστώ στη συνέχεια μαζί σας μέσα από το μπλογκ μου. Επιτρέψτε μου όμως να σταθώ σε τρείς “παρέες” που παρακολουθώ και ιδιαίτερα εκτιμώ. Η πρώτη είναι η Γαστρονομική Λέσχη Μυκόνου απ’ όπου συνομιλώ περισότερο με τον Δημήτρη Ρουσουνέλο και μέσα από εκείνον έχω γνωρίσει αξιόλογους σεφ και ικανούς παραγωγούς που δραστηριοποιούνται στο νησί αλλά και έχω απομυθοποιήσει την ανάγκη για βιαστικές κινήσεις προβολής (κάτι που με χαρακτηρίζει άλλοτε ως προτέρημα , άλλοτε σαν ελάττωμα). Πέρυσι , ο Δημήτρης Ρουσουνέλος οργάνωσε με υποδειγματική επιτυχία τη γιορτή της Κοπανιστής, φέτος το Μυκονιάτικο πρωινό (στα πλαίσια του προγράμματος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος για την προώθηση ενός ελληνικότερου και όχι continental ή αμερικάνικου πρωινού στα ελληνικά ξενοδοχεία με μενού που θα περιλάμβανε τοπικά προιόντα). Το όμορφο στην προσπάθεια αυτή ήταν οτι ο Δημήτρης για μιά ακόμα φορά ανέδειξε όλο το νησί, τους γυναικείους συλλόγους , τους ξενοδόχους, μάγειρες, σεφ και καπάτσες μαγείρισες,και συμμετείχαν στη διοργάνωση αλλά και την επίσημη παρουσίαση του Μυκονιάτικου Πρωινού που απ’ ότι κατάλαβα (μιά και κείνες τις ημέρες έλειπα) ήταν από τα πιό επιτυχημένα Ελληνικά Πρωινά . Το διοργάνωσε με την διακριτικότητα που τον περιγράφει, την υπομονή και το χιούμορ του, ενθαρύνοντας την συνεργατικότητα , καλωσορίζοντας την ανεπιτήδευτη και αυθόρμητη δημιουργικότητα και δίνοντας στην τοπική γαστρονομία την απαραίτητη ολιστική διάστασή της.Δημήτρη Ρους, να είσαι πάντα καλά και να συνεχίζεις να μας εμπνέεις. Εμείς εκεί, δίπλα σου…
Με τη μυκονιάτικη κοπανιστή καλά πακεταρισμένη λίγο πριν φτάσει στο Τορίνο και προστεθεί στην έκθεση “Γευστικά Νησιά” της Slow Food. Ο Παύλος Γεωργιάδης μίλησε για την κοπανιστή και εμείς σερβίραμε μυκονιάτικα μοστράκια (κοπανιστή σε ντάκο με ντομάτα και λάδι).
Ο δήμαρχος Καμίνης και οι συνεργάτες του τον τελευταίο χρόνο έβαλαν την διατροφή (που αγγίζει τόσους άλλους τομείς της αθηναικής κοινωνίας άρα και του Δήμου της Αθήνας) δυναμικά στην ατζέντα του συμμετέχοντας – με δημάρχους εκατοντάδων άλλων πόλεων- στις σημαντικές παγκόσμιες διατροφικές συναντήσεις, όπως η Εκθεση στο Μιλάνο και η περιβαλλοντική Cop21 στο Παρίσι . Προς το παρόν, σε συνεργασία με τον ΟΠΑΝΔΑ του Δ.Α., τους αρμόδιους αντιδημάρχους και τα συμβούλια των κοινοτήτωνέχουν αρχίσει να δημιουργούνται ενημερωτικές δράσεις γύρω από τη διατροφή σε σχολεία και κοινότητες, προσπάθειες για λαχανόκηπους σε άδεια οικόπεδα που ανήκουν στον Δήμο, μαγειρικά εργαστήρια κτλ. Θα έχουμε σύντομα ακριβείς πληροφορίες για το πώς μπορεί να συμμετέχει ο κάθε ενδιαφερόμενος.
Με τον δήμαρχο του Μπρίστολ, την Λενιώ Μυριβήλη (υπεύθυνη για τα διατροφικά ζητήματα στον Δήμο ΑΘηναίων) και τον Πάτροκλο Σέση από το Διατροφικό Εργαστήρι του Λάμπεθ / Η εκπαιδευτική και συλλογική κουζίνα του Square Food Foundation σε μία από τις φτωχικές γειτονιές του Μπρίστολ δείχνει πώς να μαγειρέψει κάποιος εύκολα ένα νόστιμο γεύμα με φρέσκες πρώτες ύλες.
Και η πιό πρόσφατη δράση που συμμετέχω φέτος είναι μία κοινή προσπάθεια του Δήμου της Αθήνας (με πρωτοβουλία της Αντιδημάρχου για το Παιδί Μαρίας Ηλιοπούλου ) και του Κέντρου Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας των Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδας.
Με τον διευθυντή του Κέντρου Μενέλαο Τσαούση σχεδιάσαμε το Οικογενειακό Εργαστήρι Μαγειρικής συμμετέχοντας έτσι στο δημοτικό πρόγραμμα Σχολεία Ανοικτά στη Γειτονιά-Σχολεία Ανοικτά στη Κοινωνία. Τα εργαστήρια γίνονται μιά φορά την εβδομάδα στα 132+112 Δημοτικά Σχολεία στο σχολικό συγκρότημα της Γκράβας . Το 132 είναι ένα πολυπολιτισμικό σχολείο με 80% αλλοδαπούς μαθητές και μία θαυμαστή ιστορία μιά και εκεί έχει δραστηριοποιηθεί η χαρισματική εκπαιδευτικός Στέλλα Πρωτονοταρίου (που από τις αρχές του 2000 ξεκίνησε απογευματινά μαθήματα ελληνικών σε αλλοδαπούς γονείς και γειτόνους, και πόσα μα πόσα ακόμα…).
H Ξανθή Μπαξεβάνη δείχνει πώς να φτιάχνουμε σπιτική μαρμελάδα και σπιτική πορτοκαλάδα.Μαθαίνουμε πώς να αξιοποιούμε όλα τα μέρη του κοτόπουλου , πώς να το τεμαχίζουμε σωστά στο σπιτι και πώς γίνεται η σούπα κοτόπουλο με αυγολέμονο. Ψυχή των σεμιναρίων οικογενειακής διατροφής στα σχολεία της Γκράβας η γυμνάστρια Μαρία Τσιροπούλου, δάσκαλος ο Κώστας -ένας γονιός που έτυχε να είναι χασάπης και έγινε ο δάσκαλός μας!. Περί τα μέσα Ιανουαρίου θα μας δείξουν οι γονείς από την Συρία το παραδοσιακό φαγητό τους με ρύζι και κρέας.ο Μενέλαος Τσαούσης των Παιδικών Χωριών SOS φτιάχνει μελομακάρονα με τους μαθητές
Ο επίσης εμπνευσμένος εκπαιδευτικός και τωρινός διευθυντής του 132 Δημοτικού Σχολείου Πέτρος Χαραβιτζίδης παρέλαβε την σκυτάλη και πλέον τα απογεύματα πραγματοποιούνται εκεί μαθήματα και εργαστήρια , όπως Σύγχρονος χορός για ενήλικες με τον Αρη Παπαδόπουλο (χορευτής , συνεργάτης της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών), φωτογραφίας με τον Γιάννη Καυκά (φωτογράφος, ψυχολόγος) και Μουσικής (με τον μουσικοθεραπευτή Δημήτρη Κουκουράκη) που στο σύνολο απευθύνονται σε 130 ενήλικες και παιδιά.
Εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στο σχολείο, μαθητές αλλά και γείτονες συμμετέχουν στα βιωματικά εργαστήρια που σκοπό έχουν την δημιουργία μιάς ευρύτερης κοινότητας με κέντρο το σχολείο.
Οι τέχνες και το φαγητό ενώνουν και εδώ με έναν πολύ όμορφο και ειρηνικό τρόπο τις ανθρώπινες κοινότητες…
