Τα τσιπς ζουν και βασιλεύουν!

... απλώς επανεφευρίσκονται!

0
19290

Αν ανήκεις στην κατηγορία των παιδιών, που στα σχολικά διαλείματα είχαν ένα “κόλλημα” με τα τσιπς, τότε ίσως καταλαβαίνεις πώς νιώθω κι’ εγώ με τη συγκεκριμμένη κατηγορία σνακ: απλά… τα λατρεύω!

IMG_9513

Είναι το αλάτι που γιατρεύει τη πρωινή λιγούρα στο “πρώτο διάλειμα”; Είναι το σακουλάκι που έχει πάντα τη σωστή ποσότητα μέσα του, satisfaction guaranteed; Είναι ο “διπλανός” που βουτάει το χέρι του μέσα στο σακουλάκι και σου παίρνει -σχεδόν πάντα- λίγα περισσότερα απ’ όσα “του επιτρέπονται”; Είναι το αλάτι, το ξύδι η ρίγανη , η πάπρικα, η σως μπάρμπεκιου στα μετα-μοντέρνα τσίπς του εμπορίου; Τα παιδικά, εφηβικά πάρτυ που σου θυμίζουν μήπως; Εκείνα τα τσιπς Τσακίρη που μοιραζόσουν πάντοτε με τη γιαγιά σου στα καλοκαιρινά σινεμά του κέντρου;
Τί είναι αυτό που κάνει τα τσιπς να κατέχουν σχεδόν έναν ολόκληρο διάδρομο στα σούπερ μάρκετ; Μήπως είναι απλά ένα παιδικό κόλλημα;
FAST FORWARD : τα τσιπς ζούν και βασιλεύουν ακόμα και στην σοφότερη ηλικία μου/σου/του/τους.
Απλά επανεφευρίσκονται: από το σακουλάκι με τα συντηρητικά και τα πρόσθετα χημικά αρωματικά , το πολύ αλάτι και τη πρώτη ύλη αγνώστου προελεύσεως και επεξεργασίας , μεγαλώνοντας, επιλέγεις να μεταφερθείς στον Παράδεισο του σπιτικού τσιπς από μελιτζάνα, κολοκύθα και φυσικά πατάτα. Τα συνδυάζεις άνετα με ένα σπιτικό απλό ντιπ γιαουρτιού με δυόσμο , καυτερή πάπρικα ή μουστάρδα και “κατεβάζεις” στον υπολογιστή το γαλλικό έργο “Cafe de Flore” με την Βανέσα Παραντί για να πειστείς για μιά ακόμα φορά ότι τα παιδικά κολλήματα μπορεί να μην ισχύουν πλέον αλλά αυτό που ισχύει είναι ότι πρέπει ν’ ακούς μέσα στη ψυχούλα σου το “παιδικό” σου. Αυτό ξέρει. Πάντα.

Τ σ ι π ς    μ ε λ ι τ ζ ά ν α ς 

Πλένεις τις μελιτζάνες και τις κόβεις σε πολύ λεπτές φέτες.
Τις αλατίζεις καλά και τις αφήνεις σε μιά σχάρα να ιδρώσουν για μία ώρα.
Τις ξεπλένεις κάτω από το κρύο νερό της βρύσης και τις στραγγίζεις σφίγγοντας τες ανάμεσα στα χέρια σου. Μη φοβάσαι που μπορεί να χάσουν το ολοστρόγγυλο σχήμα τους, τσιπς είναι.
Τις ακουμπάς πάνω σε καθαρή πετσέτα (ή χαρτί της κουζίνας) και τις ζουλάς να στεγνώσουν εντελώς πατώντας τις ελαφρά με μιά δεύτερη πετσέτα.
Βάζεις ελαιόλαδο σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ή γουόκ και περιμένεις να κάψει σούπερ-καλά μέχρι τη μαγική εκείνη στιγμή πριν αρχίσει να αχνίζει.
Τηγανίζεις τις μελιτζάνες σε πολύ δυνατή φωτιά για λίγα λεπτά μέχρι να ροδίσουν πολύ καλά. Mην απομακρυνθείς από το τηγάνι ούτε για ένα δευτερόλεπτο : οι μελιτζάνες “αρπάζουν” γρήγορα , απλά με τη βοήθεια δυό πηρουνιών (ή μιά τσιμπίδα) τις γυρίζεις συχνά μέχρι να είναι χρυσαφένιες και ακόμα λίγο πιό σκούρες.
Ακουμπάς σε χαρτί κουζίνας να αφήσουν τα πολλά λάδια.
Ετοιμάζεις ένα γρήγορο ντιπ με ένα κεσεδάκι γιαούρτι , μιά κοφτή κουταλιά του γλυκού μουστάρδα dijon ή ένα κουταλάκι σως τσίλι (το βρίσκεις στα κινέζικα στα σούπερ μάρκετ) και μέσα ψιλοκόβεις 3-4 φυλλαράκια δυόσμο ή σχοινόπρασο μιά και η μελιτζάνα αγαπάει τη σκορδένια γεύση του. Ραντίζεις με λίγο ελαιόλαδο.
Σερβίρεις σε πιατέλα/πιάτο/πιατάκι , τρίβεις χονδρό αλάτι και πιπέρι (αν θες) και βάζεις δίπλα το ντιπ*.
Πατάς το PLAY.
 
*(Εννοείται ότι συνοδεύουν εξαιρετικά απλές μακαρονάδες με κόκκινη σάλτσα ή κοκκινιστό κρέας). 

 

Κόβεις σε λεπτές φέτες...
Κόβεις σε λεπτές φέτες…
...στεγνώνεις σε καθαρές πετσέτες...
…στεγνώνεις σε καθαρές πετσέτες…
...τηγανίζεις τόσο-όσο...
…τηγανίζεις τόσο-όσο…
...και πατάς το PLAY!
…και πατάς το PLAY!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.