Του Δημήτρη Μπούτου
Ξεκινάς από νωρίς, λες ας μη φάω ακόμα, θα αντέξω με καφέ. Φτάνει μεσημέρι, ας φάω μια και καλή το βράδυ. Απόγευμα, κάτι χαζομπισκότα και καφές ξανά, ε κάπου στις 8 το στομάχι σε απειλεί πως θα κατέβει ανεξάρτητο αν δεν το “χαϊδέψεις”. Και ζητάει φαγητό φροντισμένο, τραπεζομάντιλο στρωμένο, καράφα με νερό, ψωμί μπόλικο και Μοσχολιού να παίζει στο ηχείο πίσω.
Έλα όμως που το πατρικό απέχει καμιά ώρα από το κέντρο που συνήθως κινείσαι – και το στομάχι δεν αστειεύεται – ας είναι καλά τα ωραία μαγέρικα που αν μένεις κοντά τους δεν έχεις καν λόγο να μαγειρεύεις. Το Παγκράτι είχε, έχει και ας έχει για πάντα τον Μαύρο Γάτο στην Πολέμωνος 4.
Μπαίνεις στη μεγάλη σάλα, πάντα καλοστρωμένη και γεμάτη όσο πρέπει, ούτε ασφυκτικά μα ποτέ άδεια. Τριγύρω στους τοίχους γάτες μαύρες και σχέδια παλιακά, από τον κατά κόσμον Doris (λέγε με και Μιχαήλ Παπαγεωργίου) που εκεί αντί να πληρώνει ζωγράφιζε για να τρώει. Όλα πεντακάθαρα μα τίποτα αποστειρωμένο ή αφιλόξενο. Κατάλογο χρειάζεσαι την πρώτη φορά που θα πας, από την επόμενη και πέρα παίζεις μπάλα με όσα έχει η βιτρίνα.
Δεν αλλάζω τη σπανακόπιτα, τραγανή και μυρωδάτη, πάντα ξεκολλάω προσεκτικά το φύλλο από πάνω, το ροκανίζω μόνο του και ας γκρινιάζουν οι υπόλοιποι του τραπεζιού πως την έγδυσα και μοιάζει με σπανακόρυζο. Μέχρι να πιεις το πρώτο ποτήρι μπίρα και να τσιμπολογήσεις ψωμί ψημένο η σαλάτα έφτασε, φρεσκοκομμένη. Πατάτες τηγανητές από την κυρία Παναγιώτα που τις ετοίμασε πριν λίγο. Πάντα τις έχει ετοιμάσει πριν λίγο. Φα-γη-τό, φίλε μου, να χαρεί και να ζεσταθεί το μέσα σου.
Χειμώνιασε μα δεν με νοιάζει, όσο ο Γάτος έχει μουσακά εγώ θα τον παραγγέλνω κι ας έμειναν πίσω στον Σεπτέμβρη οι καλές μελιτζάνες. Στο κάτω-κάτω έχει την παχουλή του μπεσαμέλ και τα σώζει όλα.
Όχι πως δεν ζήλεψα το λεμονάτο δίπλα, το τίμησα παρανόμως με τσιμπιές όταν κανείς δεν έβλεπε. Τρυφερό μα όχι λιωμένο, με πατάτες μπόλικες και αυτές με σάλτσα από πάνω. Μπράβο ρε παιδιά, αυτό θα πει φαγάκι, το ρεγάλο της καθημερινής!
Τον λογαριασμό, παρακαλώ, και ενώ περιμένεις μπιλιέτο σου σκάει χαλβάς κατσαρόλας με κανέλα και ζάχαρη. Ναι, δεν γίνεται καλύτερο.
10 με 15 ευρώ το άτομο – και πολύ σου λέω – , ο κύριος Γιώργος στην υποδοχή και το γελαστό «καληνύχτα παιδιά», μαμά Παναγιώτα πάνω από την κατσαρόλα, Βασιλική και Γιώργος, οι ευγενέστατοι της σάλας. Πάμε Γάτο ξανά και ξανά.
Μαύρος Γάτος, Πολέμωνος 4, Παγκράτι
