Καθημερινές αναρτήσεις με φωτό απο χαριτωμένα κάτασπρα αρνάκια στο Facebook; Kλεφτές ματιές Instagram ξαπλωμένα στη λιακάδα δίπλα στις ολόλευκες μητέρες τους; Κοντινά πλάνα στο ρόζ κορδελάκι και το κουδουνάκι του, μέσα σε ένα άψογα διατηρημένο ρουστίκ μαντρί με χαμογελαστούς βοσκούς με καρό κασκέτο ή μπερέ; Φωτογραφίες όπως εκείνης της διάσημης γαλλίδας μπλόγκερ που ποτέ δεν βρώμισε ίχνος λάσπης τις πανάκριβες γαλότσες της κατακυριεύοντας όλους τους ρομαντικούς και στυλάτους της τροφής με πολύ γαλλική δαντέλα, madeleines σερβιρισμένες σε vintage μισοραγισμένες limoges και άψογα επισκευασμένα chateau με σκιερές orangeries;
(Περίμενες food porn; Σου έχω κάτι πιό αισιόδοξο!)
Εγώ πάντως δεν ξέρω τί περίμενα (ή τί με περιμενε) όταν πριν δεκαπέντε μέρες χαμογελούσα με την αναρτημένη φωτογραφία των νεογέννητων αρνιών στην βιοδυναμική φάρμα Trinity όπου η Αλεξάνδρα Τσιαντή έψαχνε ιδέες για ονόματα, ανήμερα την Πρωτοχρονιά. Της έστειλα αμέσως ένα αυθόρμητο μήνυμα προτείνοντας να ονομάσουμε ένα αρνάκι Αngie με την υπόσχεση να μάθω όσα περισσότερα μπορώ για το συμπαθητικό τετράποδο ακολουθώντας το στη διάρκεια της ζωής του. Πώς μού ‘ρθε; Ηταν ό,τι πιό όμορφο είχα δεί εκείνη την περίοδο της απελπιστικής γιορτινής ομοιομορφίας και του σκληρού χριστουγεννιάτικου food porn…
Είναι φυσικό επακόλουθο της δουλειάς μου: όσο γράφει κανείς για το φαγητό τόσο περισσότερο αναρωτιέται, όχι μόνον για συνταγές αλλά για ολόκληρο τον κύκλο παραγωγής της τροφής, φυτικής και ζωϊκής. Γηράσκοντας αεί διδασκομένη ελπίζω, σαν food blogger, να συνεχίσω να συγκεντρώνω όσα μαθαίνω και σκέφτομαι για το φαγητό για να τα διαβάζουν και τα παιδάκια μου όταν ξεκινήσουν την δική τους πορεία ανακάλυψης της μαγειρικής και της γεύσης αλλά και της ζωής ολόκληρης που αναδεικνύεται μέσα από αυτά.
Οδήγησα μέχρι εκεί, στην Αγία Τριάδα Φαρσάλων στο Θεσσαλικό κάμπο (περίπου δυόμιση ώρες από την Αθήνα μέσα σε καταρακτώδη βροχή), έστριψα δεξιά εκτός της Εθνικής Οδού , μετά το Μεγάλο Μοναστήρι και το Μικρό Περιβολάκι , στους όμορφους γόνιμους λόφους που βρίσκεται η Trinity Farm από μία προσωπική ανάγκη ενημέρωσης για το αρνί, ένα αγαπημένο ζώο-σύμβολο και χαρακτηριστικό ελληνικό κρεατικό, μιά και η μεγαλύτερη γιορτή που έχουμε, η Λαμπρή (και όχι τα Χριστούγεννα), είναι άρηκτα δεμένη με το ζώο αυτό. Οδηγώντας θυμήθηκα αυτή τη καταπληκτική ατάκα στο My Big Fat Greek Wedding, όπου η θειά της νύφης με γουρλωμένα μάτια καθησυχάζει την Nia Vardalos (που της έτυχε χορτοφάγος άντρας!) να μην ανησυχεί: δεν τρώει το κρέας; Δώστου αρνί!
Είχε δίκιο η θειά, τις τελευταίες δεκαετίες για τους πιό πολλούς κρέας ίσον μοσχάρι, γουρούνι ή κοτόπουλο. Αρνί και κατσίκι έπονται, σαν να μην θεωρούνται… κρέας αυτά! Στη Μεσόγειο όμως και κατ’ επέκταση στην Μεσογειακή Κουζίνα το κατσίκι και το αρνί είναι τα χαρακτηριστικά κρεατικά. Πολλές οι νόστιμες συνταγές, από αρνάκι φρικασέ μέχρι αρνόπιτες και βέβαια τα σουβλιστό αρνί του Πάσχα. Πρόβεια τυριά και γάλατα. Αρνίσια εντεράκια και κεφαλάκια. Αρνίσιος κιμάς για πιό νόστιμα σουβλάκια και αρνίσια μυαλά πανέ. Αηδιάζεις; Λογικό, ελάχιστοι μάγειροι πιά τα μαγειρεύουν είτε στις σπιτικές κουζίνες είτε στα εστιατόρια και τις ταβέρνες και έτσι… ”κρέατα που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται”… Θα επανέλθω όμως στις συνταγές με αρνί.
Προς το παρόν θέλω κάτι άλλο να μοιραστώ, τη χαρά μου όταν συναντήθηκα με αυτό το αρνάκι, τη…”βαφτιστήρα” μου. Γεννήθηκε 1-1-2016, Πρωτοχρονιά, από μια μάνα με κέρατα (είναι λιγοστές στο κοπάδι), ένα νεαρό ομορφοκόριτσο. Τις πρώτες μέρες η μικρή Angie δεν τα πήγαινε και πολύ καλά, κούτσαινε, περνούσε πολλές ώρες καθιστή, δεν βέλαζε και δεν αναζητούσε την μάνα της. Τα κινητικά προβλήματα που ανέπτυξε και τα άλλα συμπτώματα θα μπορούσαν να οφείλονται σε έλλειψη σεληνίου ή επειδή θήλαζε πολύ λαίμαργα. Η Αλεξάνδρα Τσιαντή τη θεράπευσε με φυσικά γιατροσόφια και αγκαλιές : της έδινε τσάγια με κάρδαμο (να καρδαμώσει!), χαμομήλι και ρόφημα ρίγανης, πορτοκαλάδες από βιταμίνη C, ξέρεις, απαλά πράγματα , όχι εμβόλια, αντιβιοτικά και ενέσιμα όπως θα γινόταν στις απαίσιες φάρμες πάχυνσης που τώρα τελευταία κοσμούν το διαδίκτυο με φωτογραφίες και βίντεο τρόμου με φυλακισμένα ή αλυσοδεμένα παραγωγικά ζώα.
Η Άντζυ στάθηκε στα πόδια της. Θα συνεχίσει να θηλάζει για 45 ακόμα μέρες και να πειραματίζεται με χορταράκια και σανό που βλέπει να τρώνε τα μεγαλύτερα ζώα χωρίς όμως ακόμα να καταφέρει ούτε να τα μασήσει ούτε να τα χωνέψει. Τις μέρες που χιόνισε δοκίμασε και το χιόνι! Σιγά-σιγά θα απογαλακτιστεί , θα χωριστεί από τη μάνα της (στις συμβατικές φάρμες αυτό γίνεται αμέσως μόλις γεννηθούν, πριν δοκιμάσουν γάλα από τη μάνα τους) και θα ξεκινήσει να βόσκει τριφύλι, κριθάρι και αυτοφυή αγριόχορτα, καρπούς , ψωμάκι , όλα βιοδυναμικά. Ο βοσκός , θα είναι Ανοιξη πιά και θα βγούν από το χειμαδιό, θα στέψει αρχηγό του κοπαδιού το γηραιότερο αρσενικό, θα του φορέσει κουδούνι για να το ακούει και να το ακολουθεί το κοπάδι. Με την καθοδήγησή του θα βόσκουν σε επιλεγμένα κομμάτια του αγροκτήματος λιπαίνοντας και ξεχορταριάζοντάς το παράλληλα.
Λίγο αργότερα, η Αντζυ θα ερωτευτεί (ελπίζουμε ένα από τα δίδυμα αρνάκια που γεννήθηκαν μόλις τέσσερις μέρες πιό αργά, τον Φουρτουνάτο που βαφτίστηκε έτσι από τη σεφ του τηνιακού “Θαλασσάκι” Αντωνία Ζάρπα ή τον Θοδωρή) , θα γίνει μάνα με την σειρά της όταν περίπου χρονίσει, θα γεννήσει και θα θηλάσει τα μικρά της. Η Αντζυ είναι ένας αναπόσπαστος κρίκος στη βιοδυναμική φάρμα: σκοπός της είναι να μεγαλώσει αριθμητικά με τους απογόνους της το κοπάδι ώστε να φτάσει τα 100 πρόβατα, τον ιδανικό αριθμό προβάτων για τη συγκεκριμένη βιοδυναμική φάρμα που χρησιμοποιεί μόνο βιολογικό ζωικό ή φυτικό λίπασμα που παράγεται …επιτόπου. Τώρα στην Trinity Farm ζούν μόλις 60 πρόβατα, 12 κότες και 1 κόκορας, αριθμός μικρός για να λιπανθεί όλο το αγρόκτημα των 400 στρεμάτων όπου καλλιεργούνται εξαιρετικά βιοδυναμικά σιτηρά, λαχανικά και όσπρια.
Κράτησα την Αντζυ στην αγκαλιά μου όπως και τα δίδυμα αρσενικά, ναί, βγάλαμε και αναμνηστικές φωτογραφίες (είναι σημαντικές στιγμές αυτές για μιά αστή food blogger). Τόσο όμορφα, τόσο πράα, σαν να κρατούσα ένα χαρούμενο κατοικίδιο, τόσο ήμερα και ήσυχα, τοσο παιχνιδιάρικα και χαδιάρικα ήταν τα αρνιά, μικρά και μεγάλα. Ενιωσα αισιόδοξη :όχι, όλη η παραγωγή της τροφής δεν είναι για πέταμα, τουλάχιστον όχι ακόμα. Υπάρχουν αγροκτήματα-διαμάντια , αγρότες υπεύθυνοι και ειρηνικοί εκτροφείς ζώων. Δεν είναι όλα τα τρόφιμα για τα μπάζα. Υπάρχει ελπίδα οτι τα πράγματα μπορεί να γίνουν και αλλιώς, μπορεί να γίνουν καλύτερα. Το διαδίκτυο δεν τα λέει όλα, λέει μόνο το food porn.
Είναι τυχερό αυτό το πρόβατο, σκεφτόμουν όσο ήμουν εκεί, είναι ένα χαρούμενο ζωντανό που θα ζήσει όλον τον κύκλο της ζωής του κάπου ευτυχισμένο , σε μιά ειρηνική γωνιά του πλανήτη, την Αγία Τριάδα Φαρσάλων , ένα μικρό χωριό με λιγοστούς κατοίκους (μιά-δυό οικογένειες ουσιαστικά το χειμώνα), χωρίς σχολείο, καφενείο ή πλατεία , εκεί που η Αλεξάνδρα Τσιαντή καλλιεργεί όχι μόνον τα βιοδυναμικά χωράφια της αλλά και ένα όραμα.
(συνεχίζεται)….
