μιά συνταγή, μιά ιστορία της φίλης του blog κ. Δήμητρας Σταυρίδου
“Κεφαλονίτισσα δεν είμαι, αλλά περήφανη Πειραιώτισσα που βρέθηκα στην Κεφαλονιά πριν 3-4 χρόνια. Ζω στο Αργοστόλι και δουλεύω στη Λειβαθώ (για όσους ξέρουν την τοπική γεωγραφία).
Τα τσιγαρίδια είναι παραδοσιακή κεφαλονίτικη συνταγή από τις πρώτες που δοκίμασα όταν ήρθα στην Κεφαλονιά. Στην ουσία είναι χόρτα γιαχνί με μυρωδικά, κυρίως μυρώνια. Η ποιότητα στην επιλογή των χόρτων είναι σημαντική, όπως και τα μυρωδικά! Εγώ συνήθως διαλέγω καυκαλήθρες, ζοχούς και σέσκουλα κι αν έχω βάζω και λίγο σπανάκι. Σημαντικό για τη γεύση είναι και το σέλινο! Εγώ επειδή το λατρεύω βάζω μπόλικο ενώ η συνταγή που δίνω παρακάτω περιέχει μόνο ένα μικρό ματσάκι. Η εκτέλεση και τα αναλυτικά υλικά ακολουθούν:
Υλικά
- 2-3 κιλά άγρια χόρτα εποχής
- 1 ματσάκι σέλινο
- 1 ματσάκι μαϊντανό
- 2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
- 2 μέτρια ξερά κρεμμύδια
- 2 ντομάτες κομμένες σε κύβους
- μισή κουταλιά πελτέ ντομάτας (ή 1 κονσέρβα ντοματάκι ψιλοκομμένο, σε αντικατάσταση της φρέσκιας ντομάτας και του πελτέ)
- 3 σκελίδες σκόρδο
- 1 κούπα λάδι
- μάραθο και μυρώνια
- μαντζουράνα
Εκτέλεση
Πλένουμε καλά τα χόρτα και τα ζεματίζουμε για 5-6 λεπτά. Τα σουρώνουμε και τα αφήνουμε στην άκρη.
Σε μία κατσαρόλα τσιγαρίζουμε στο λάδι τα κρεμμύδια (ξερά και φρέσκα) και το σκόρδο ψιλοκομμένο.
Στη συνέχεια προσθέτουμε τα χόρτα, τη ντομάτα και τα μυρωδικά. Τα ανακατεύουμε σταδιακά για 5 λεπτά και στη συνέχεια προσθέτουμε όσο νερό χρειάζεται μέχρι να σκεπαστούν και προσθέτουμε το σέλινο και το μαϊντανό (εγώ αφήνω το σέλινο σε κλωναράκια ενώ τον μαϊντανό τον ψιλοκόβω). Τα αφήνουμε να βράσουν.
Τα σερβίρουμε χωρίς πολλά ζουμιά σε ρηχό πιάτο.
Παραλλαγές!
Τα τσιγαρίδια μετατρέπονται από συνοδευτικό σε κυρίως πιάτο αν προσθέσουμε ρύζι γλασέ μαζί με το νερό και τα αφήσουμε να βράσουν.
Επίσης, αντί για χόρτα μπορούμε να φτιάξουμε τσιγαρίδια με σπανάκι και μπόλικο πράσο. Μην παραλείψετε όμως τα κρεμμυδάκια, τα μυρωδικά και τη ντομάτα!
Τέλος, τα τσιγαρίδια γίνονται και καταπληκτική γέμιση πίτας! Δεν το έχω φάει πουθενά αλλά εμένα όποτε μου περισσεύουν τα τυλίγω σε ζύμη και τα ψήνω στο φούρνο μέχρι να ροδίσουν. Γίνονται πεντανόστιμα χορτοπιτάκια!
Τα τσιγαρίδια μ’ αρέσουν πολύ (ειδικά τα σπιτικά καθώς στις ταβέρνες καμιά φορά τα κάνουν πολύ λαδερά) γιατί λατρεύω τα χόρτα και τα μυρωδικά. Μου θυμίζουν γεύσεις από τη γιαγιά και τη μαμά μου και άπειρες εξορμήσεις, όποτε πηγαίναμε στο χωριό, για να μαζέψουμε χόρτα και ρίγανη του βουνού. Τα παραδοσιακά, απλά φαγάκια είναι κατά τη γνώμη μου τα καλύτερα γιατί η διατροφική τους αξία είναι αποδεδειγμένη στο χρόνο και το αρωμά τους μας συνδέει με την πολύτιμη αθωότητά μας… Μπορεί να ακούγεται πολύ ποιητικό για ένα πιάτο φαΐ όμως η νέα τάση του “comfort food” στο εξωτερικό δεν είναι τίποτε άλλο παρά σπιτικό φαγητό που μας συνδέει με την παιδική μας ηλικία …”
Τώρα, από φωτογραφίες, δυστυχώς δεν έχω να στείλω τα τσιγαρίδια, επιφυλάσσομαι!
Σ’ ευχαριστούμε Δήμητρα από τη Κεφαλλονιά!
