Πού έφαγαν οι New York Times στη Θεσσαλονίκη;

(ξέρει κανείς; )

0
18048

του Δημήτρη Μπούτου

Ήρθαν, λοιπόν, οι New York Times να μας πουν πως η Θεσσαλονίκη είναι μέσα στους πιο ενδιαφέροντες γαστρονομικούς προορισμούς παγκοσμίως. Αχ βρε παιδιά, σε μας το λέτε; Που κάθε που περνάμε τα Τέμπη ξερογλειφόμαστε με τα ωραία της που μας περιμένουν ζεστά-αχνιστά;

Δεν είναι μόνο οι ταβέρνες και τα καλοστρωμένα τραπέζια – όχι. Είναι και οι γωνιές, τα φαγάδικα με τους πάγκους που τρως σαν περαστικός, ξεκινάς με την ατάκα «να φάμε κάτι στο πόδι και συνεχίζουμε» και, τελικά, στέκεσαι πάνω από μισάωρο να δοκιμάζεις κι εκείνο κι εκείνο και το άλλο και «αυτό λέει τίποτα;»

Καφέ LOL, Αρριανού 16, στη Ροτόντα

IMG_0435 (1)

Εμείς περάσαμε για κάτι περισσότερο από 24 ώρες, μια μέρα και κάτι. Η άφιξη έγινε αργά το πρωί – νωρίς το μεσημέρι, οπότε καφές το δίχως άλλο. Η σπιρτόζα παρέα με τα κορίτσια που είχα την τύχη να με ξεναγήσει στα της πόλης με πήγε στο LOL, στην Αρριανού 16, κοντά στη Ροτόντα.

10258280_755984247775718_8905496786365975973_o

Εκεί ξεκινήσαμε με τον πρώτο διπλό καπουτσίνο, σε κούπα μεγάλη και χορταστική, γουλιά και θαλπωρή. Και με εκείνα τα ωραία σχέδια στη κρέμα του που λυπάσαι να τα χαλάσεις αλλά τι θα κάνεις, πόση ώρα θα κάτσεις να τα κοιτάς;

IMG_0420 (1)

Το καφέ στέκει εκεί από το καλοκαίρι του 2013, υπάρχει όμως από το 2001 (ή μήπως το 2002 – κανείς δεν θυμόταν ακριβώς), σαν στέκι φοιτητικό, πάνω στα τραπέζια του έχουν στηθεί τα μακρύτερα «πρωταθλήματα» tichu. Συνεχίσαμε με δεύτερο και τρίτο καφέ, επιστρέψαμε το απόγευμα που το κρύο έσφιξε για ζεστή μηλομελοκανελάδα – βάλσαμο σου λέω – και υποσχεθήκαμε πως πρέπει να γυρίσουμε με τις πρώτες ζέστες για να πιούμε σπιτική λεμονάδα στο πεζοδρόμιο.

10953554_1535674186709480_1343480068_n

Να σου πω τι άλλο μου άρεσε; Που τα σκυλιά έμπαιναν μέσα χωρίς κανείς να στραβομουτσουνιάζει. Κοίτα την κούκλα Μπιάνκα πόσο ωραία τα περνάει!

Διάβαση, Παύλου Μελά 13

Μεσημεριάζει και φύγαμε για Διάβαση. «Παιδιά δεν έχω τραπέζι, μόνο ένα δίπλα στο ψυγείο και ένα στο πατάρι αλλά κάνει ζέστη». Τώρα πώς να του πεις πως για τα σουτζουκάκια του δέχομαι να κάτσω ως και δίπλα στις τουαλέτες;

11150625_10206572424927016_8927315943508799906_n

Ναι, σουτζουκάκια λένε εδώ τα μακρουλά μπιφτεκάκια/κεμπάπ αλλά μου αρέσει να συμμορφώνομαι με τις συνήθειες της πόλης. Μα, σε παρακαλώ: δες το καυτερό μπούκοβο στο πάνω-πάνω του πιάτου! Ο γύρος λεπτοκομμένος σαν ροκανίδι, το σουτζουκάκι σφιχτό, πικάντικο, ελαφρώς καπνιστό.

10891529_10205908965340941_8463081144592919964_n

Και ρώσικη σαλάτα δίπλα και πατάτες αλλά εδώ ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν το κρεατάκι. Η μερίδα είχε πέντε σουτζουκάκια, γρήγορα ζητήσαμε δεύτερη και πάνω που ρωτάμε για τον λογαριασμό φτάνει καρυδόπιτα με γλυκό του κουταλιού κυδώνι από το μαγαζί και τα παιδιά μας κλέβουν την καρδιά. Έτσι και περνάτε από την περιοχή, μη το σκεφτείτε, οι ντόπιοι το ξέρουν καλά το στέκι και γεμίζουν τα τραπέζια κάθε σαββατοκύριακο. Για δύο άτομα 25 ευρώ φτάνουν και περισσεύουν.

Pizza Poselli, Βηλαρά 2

IMG_1891 (1)

Κάπως έτσι φτάνει το βράδυ, πρώτη στάση για κρασί σε ένα wine bar κάπου κεντρικά, δεύτερη για να τσιμπήσουμε κάτι πριν αρχίσουν τα νυχτερινά ποτάκια. Pizza Poselli: 8 με 10 είδη ιταλικής ατομικής πίτσας, η ζύμη ανοίγεται επί τόπου, μπρος στα πεινασμένα μάτια σου, ούτε λιπαρά τυριά ούτε αχρείαστα λάδια, όσο πρέπει ζουμερές και μέχρι 2,5 ευρώ το κομμάτι.

IMG_1886 (1)

Και μαργαρίτα, και καπριτσιόζα και καρμπονάρα και γκρέκα, όλες τους ήταν υπέροχες. Μπορεί ο συνδυασμός να φαίνεται πασέ μα η ρόκα-παρμεζάνα-προσούτο ήταν κέντημα, το ίδιο και εκείνη με το πέστο. Η πρόθυμη δεσποινίς πίσω από τον πάγκο εξηγεί χαμογελαστή ποια είναι ποια, υπολογίστε όμως τουλάχιστον 5 ευρώ γιατί ποιος μπορεί να φάει μόνο ένα κομμάτι;

Έτση, Νικηφόρου Φωκά 2

IMG_1876 (1)

Μετά τα πρώτα ποτά, μετά τα δεύτερα και, για να μη πολυλογώ, κοντά στα ξημερώματα και πριν να βγει ο ήλιος, στην επιστροφή για το δωμάτιο, η παρέα επέμενε για στάση στο Έτση, πίσω από τον Λευκό Πύργο, περίπου 100 μέτρα. Ναι Έτση, με η, δεν ξέρω γιατί αλλά πολύ μου άρεσε αυτό το λοξό στο όνομα. «Το πιο καθαρό βρώμικο» υποσχέθηκαν τα κορίτσια και πράγματι πουθενά η κέτσαπ, καμία μουστάρδα, άφαντες οι τηγανητές πατάτες. Έχουμε και λέμε: σουβλάκι χοιρινό μονό ή διπλό – και τριπλό γίνεται – πανσέτα, μπιφτέκι, κοτόπουλο φιλέτο, σεφταλιά, χωριάτικο λουκάνικο. 11 σαλάτες διαφορετικές, μπορείς μέσα στο σάντουιτς να βάλεις όποιες και όσες θέλεις, όσο ογκώδες και να γίνει θα κοστίζει πάντοτε 2 και κάτι ευρώ. Όσο περιμένεις να ψηθεί, χαζεύεις στα τραπεζάκια τα σκίτσα του Αρκά – οι υπόλοιποι, δηλαδή, έτσι μου είπαν, εγώ δεν ήμουν σε θέση να τα διακρίνω (ας όψονται τα ποτάκια). Είναι στο πόστο αυτό από το 1975, αν τύχει και περάσεις δοκίμασε οπωσδήποτε μπιφτέκι με ρώσικη, ντομάτα και αγγούρι και μια φέτα κασέρι που σιγολιώνει πάνω στο κρέας. Αν πάλι προτιμήσεις χοιρινό, τότε ντομάτα, τζατζίκι και λίγη μελιτζανοσαλάτα. Υπεράνω περιγραφών η νοστιμιά!

Έφαγαν άραγε οι New York Times και σ’ αυτά τα μαγαζιά;

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.