Ελλάς-Τουρκία καλαμαρο-συμμαχία!

0
16404

Καλαμάρι γεμιστό με λάχανο και ανάμικτο ρύζι…

Η πιό επικίνδυνη απάντηση που μπορείς να δώσεις στην επικίνδυνη ερώτηση “με τί ασχολείσαι”, είναι “με το φαγητό”.

Η πιό συνιθισμένη ανταπάντηση στις μέρες μας είναι … “κι’ εγώ!” και είναι λογικό, όλοι κάτι μαγειρεύουμε, κάπως τρώμε στη καθημερινότητά μας, κάτι φτιάχνουμε , από απλό σαντουιτσάκι μέχρι σελινόριζα με αυγολέμονο και φυσικά όλα τα ενδιάμεσα.

Ομως η αθώα και αυθόρμητη απάντηση “κι’ εγώ!” μπορεί να κρύβει κινδύνους. Ιδίως όταν η συγκεκριμμένη απάντηση συνοδεύεται με ένα πλατύ χαμόγελο αυτοπεποίθησης και ένα… θαυμαστικό!

-Εσύ λες “μαγειρεύω” και ο άλλος αποδεικνύεται Ο σούπερ μερακλής στη κουζίνα του.
-Λες “έχω ένα, χμ, μπλογκ μαγειρικής” και το μπλογκ του άλλου (που φυσικά έχει και εκείνος ένα μπλογκ μαγειρικής!) αποδεικνύεται σαφώς σοβαρότερο, πιό επιτυχημένο και εμπορικά βιώσιμο.
-Λες “αχ, τί ωραία, να μαγειρέψουμε μαζί καμμιά φορά” και στη πορεία αναρωτιέσαι αν θα έπρεπε απλώς να έχεις κάνει τα ψώνια και να του ισιώνεις το καπέλο του σεφ, σφουγγίζοντας τον ιδρώτα από το μέτωπό του – τόσο επαγγελματίας σου βγαίνει.
-Λες κάτι του τύπου… “δηλαδή, τί εννοείς ασχολείσαι με το φαγητό” και ο άλλος σου απαντά πως μόλις έκλεισε μία επιτυχημένη ταβέρνα στη Πόλη και σχεδιάζει το επόμενό του γαστρονομικό βήμα, τονίζοντας πόσο απολαμβάνει το χαλαρό διάστημα ανάμεσα σε δυό δουλειές. Τόσο “ανετίδης”, δηλαδή…

(Ετσι κι αλλιώς , δηλαδή, πας αδιάβαστος άμα απλά απαντήσεις “με το φαγητό” στην ευγενική ερώτηση του άλλου “με τί ασχολείσαι”.
Κάτι που βεβαίως μου δίνει χαρά μεγάλη μιά και λατρεύω τις εκπλήξεις!)

Ο τούρκος φίλος λοιπόν εμπίπτει σε όλες τις ανωτέρω περιπτώσεις (πλήν του μπλόγκερ αν και αυτό παίζεται…) και συχνά-πυκνά μας επισκέπτεται εδώ στην Αθήνα , φροντίζοντας κάθε φορά να δώσει έγκαιρα σήμα άφιξης , φαντάζομαι απλώς για να παραλύσουμε όλοι και να προβληματιστούμε πώς μπορούμε να σταθούμε ισάξια απέναντί του σαν ahci (που θα πεί μάγειρος αλλά και μαγείρισα μιά και η τούρκικη γλώσσα δεν έχει αρσενικό και θηλυκό γένος, πράμα που με ξενίζει και ξεκινάει βέβαια μιά τρίωρη συζήτηση για το τί προηγήθηκε της σύχρονης τούρκικης γλώσσας και που διαρκεί όσο περιδιαβαίνουμε τη Βαρβάκειο Αγορά με τελικό προορισμό τα μπαχαράδικα της Ευριπίδου).

Ενδεικτικά αναφέρω ότι τη προηγούμενη φορά ο τούρκος φίλος έψησε ένα ολόκληρο αρνί με γλυκοπατάτες … Κύπρου (και φυσικά εννοείται ότι οι συζητήσεις μένουν πάντα γύρω από τις πάμπολες ιστορικές παρεξηγήσεις των χωρών μας ενώ τα εδέσματα συνοδεύουν και συνδέουν γαστρονομικά τις ομοιότητές μας).

Αυτή τη φορά ξεθάρεψα και πρότεινα μία χείρα μαγειρικής αδελφοσύνης και χαρούμενης συνεργασίας , για να είμαι μέσα στο πολιτικό κλίμα κι’ εγώ, με διαμεσολαβητή κάτι νόστιμα πρωτότυπα Μυτιληνιά καλαμάρια -και όχι λαχανοντολμάδες γεμιστούς με καλαμάρι όπως αρχικά νόμιζα- που μου έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον εδώ και καιρό.

Θα μαγειρεύαμε μαζύ λοιπόν προσπαθώντας από μνήμης και φαντασίας την αναπαραγωγή μιάς παμπάλαιας συνταγής που κάποτε δοκίμασε ο φίλος στη Μυτιλήνη, φτιαγμένη από τη μαγείρισα μιας αρχόντισας του νησιού!

Το αποτέλεσμα; Ενα πεντανόστιμο φαγητό και μία παράπλευρη παραδοχή μιά και μιλάμε ακατάπαυστα για τις σχέσεις των δύο χωρών μας όσο μαγειρεύουμε. Πρέπει κάποια φορά να ξεφυλίσουμε, συμφωνούμε στο τέλος, έτσι ερασιτεχνικά (αν και ο φίλος είναι ένα κάποιο …τέρας πολιτικής μόρφωσης, άλλο αυτό…) τα σχολικά βιβλία Ιστορίας της Τουρκίας και Ελλάδας και απλά να συγκρίνουμε τις πληροφορίες για όλα αυτά τα γεγονότα που εμείς ή εκείνοι θεωρούμε σημαντικά.

IMG_8233
ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ ΓΕΜΙΣΤΑ ΜΕ ΛΑΧΑΝΟ ΚΑΙ ΑΝΑΜΙΚΤΟ ΡΥΖΙ*

ΥΛΙΚΑ

  • 3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια με το πράσινο μέρος τους ψιλοκομμένα
  • 4-5 κ.σούπας ελαιόλαδο
  • 6 κ.σ. ανάμικτο ρύζι
  • 1 μεγάλο καρότο τριμμένο
  • 3 κ.σ. κουκουνάρι
  • 1/5 από ένα μικρό λάχανο κομμένο όπως για σαλάτα, λεπτό-λεπτό
  • 1 χούφτα άνιθο και μαιντανό
  • 2 εκατοστά από τα κοτσάνια από ένα ματσάκι άνιθο και μαιντανό
  • 4 κ.σ. δυόσμο ψιλοκομμένο
  • το ξύσμα από μισό λεμόνι
  • 3 μεσαία καλαμάρια καθαρισμένα(τα πλοκάμια ψιλοκομμένα).
  • 1/2 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
  • αλάτι, πιπέρι
  • 3 κ.σ. κουκουνάρι
  • 4-5 κ.σ. λάδι επιπλέον
  • 1 σφηνάκι άσπρο κρασί

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε ένα τηγάνι , σε χαμηλή φωτιά, βάζεις το λάδι και μαραίνεις το κρεμμύδι και τα φρέσκα κρεμμυδάκια για πέντε λεπτά.

Ρίχνεις το λάχανο και το καρότο και το κουκουνάρι και ανακατεύεις για πέντε λεπτά.

Ρίχνεις το ρύζι και τα πλοκάμια από τα καλαμάρια και ανακατεύεις για πέντε λεπτά σε χαμηλή πάντα φωτιά.

Ρίχνεις τον άνιθο, τον δυόσμο και τον μαιντανό και το ξύσμα από το λεμόνι και βγάζεις από τη φωτιά.

Πλένεις καλά και εσωτερικά τα καλαμάρια, αλατοπιπερώνεις.

Γεμίζεις με μικρό κουτάλι τα καλαμάρια με τη γέμιση και με μία ή δύο οδοντογλυφίδες τα κλείνεις από πάνω, σαν να τα “ράβεις” για να μην χυθεί η γέμιση.

Σε μία βαθιά κατσαρόλα και σε χαμηλή φωτιά βάζεις λίγο λάδι και μαραίνεις τα κοτσάνια από τον μαιντανό και τον άνιθο.

Ακουμπάς προσεκτικά τα καλαμάρια (να ακουμπούν το ένα δίπλα στο άλλο, χωρίς να αφήνουν πολλά κενά από τα τοιχώματα της κατσαρόλας) και σκεπάζεις με ένα πιάτο.

Προσθέτεις ελάχιστο νερό και το λευκό κρασί.

Γιαχνίζεις σε χαμηλή φωτιά για μία ώρα , ελέγχοντας να μην μείνει χωρίς νερό και προσθέτοντας ζεστό και λίγο-λίγο , αν χρειαστεί.

Σερβίρεις ζεστό το υπέροχο φαγητό που μοσχοβολάει κόβοντας σε φαρδιές λωρίδες το καλαμάρι και με λίγη από την θεική σάλτσα.

* Θερμά ευχαριστούμε την Εφη Γούτου που συνεργάστηκε μαζύ μας για τη συνταγή αυτή, με ό,τι θυμόταν από τη συνταγή, που δικαιωματικά ανήκει σε μία Μυτιληνιά μαγείρισα, τώρα αποτραβηγμένη και ογδοντάρα , για την οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα πλέον. Ο Αϊκ δοκίμασε αυτό το φαγητό χρόόόνια πριν στη Μυτιλήνη, “έμεινε ξερός” απο τη νοστιμιά και σήμερα απλά προσπαθήσαμε να την αναπαράγουμε από μνήμης. Τέτοιες συνταγές δεν πρέπει να χάνονται – νομίζω ότι τα καταφέραμε! Γειά σου ξεσηκώστρα Αϊκ με τα μεράκια σου, χαλάλι σου!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.