Οργανώνω τη καλοκαιρινή μου κουζίνα.
Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία.
Το καθάρισμα με παίρνει δυό μέρες τουλάχιστον.
Ο χώρος στο ψυγείο το καλοκαίρι ποτέ δεν είναι αρκετός, πάντα χρειάζομαι πολύ περισσότερο.
Με το που έρθει και το καρπούζι όλα στοιχίζονται προσεκτικά στη ψύξη και η ελάχιστη λάθος κίνηση φέρνει τον μοιραίο αποκλεισμό του τεράστιου φρούτου ή του έτερου προβληματικού καλοκαιρινού τάπερ, αυτό με τη φέτα.
Τα ράφια είναι γεμάτα με τηνιακά καλάθια και πήλινες σιφνέικες γαβάθες και μόοολις χωράει η γερμανική καφετιέρα , ο γάλλος βραστήρας , η ιταλική τοστιέρα για τις καθημερινές μπρουσκέτες (ναι, ναι, καθημερινές με ντομάτα ή σαρδέλλες σχάρας και ρόκα) και ο ολλανδός αποχυμωτής.
Το ντουλάπι μίκρυνε πάλι μαγικά φέτος το χειμώνα και δεν χωράει τις κονσερβούλες, τα βαζάκια , τα αλάτια, τα ξύδια, το μέλι , τα μακαρόνια και τα μπαχαρικά.
Δεν έχω ένα χώρο της προκοπής να ακουμπήσω το δίσκο κοπής και όλο πρέπει να μετακινώ το στραγγιστήρι των πιάτων.
Από το ταβάνι δεν μπορώ να κρεμάσω πράγματα γιατί δεν θα χωράει ο Ψηλός να περάσει.
Στο πρεβάζι που ακουμπούσα το βασιλικό βάλαμε σίτα για τα κουνούπια στο παράθυρο και πρέπει να βγαίνω τώρα απ’ έξω να τον ποτίσω. (…και να τον μαλώσω που με κουράζει. “Μάλωσε τα κουνούπια”, μου λέει, “εμένα εδώ ήταν η θέση μου πάντα, δίπλα στο γεράνι”. )
Τώρα, πώς γίνεται και όλα μετά από μιά-δυό μέρες ξαναχωρούν και όλοι σταματάνε τη γκρίνια και τον σαματά (κι εγώ πρώτη και καλύτερη), είναι απορίας άξιον!
Το καρπούζι παγώνει, οι ντομάτες είναι ακόμα άγουρες και αντέχουν να μείνουν έξω μιά-δυό μέρες ακόμα, τα λαχανικά και το κρέας με το που γυρνάω τα μαγειρεύω, ο βασιλικός τσούπ! πρωτοκαθεδρία στο τραπέζι κάτω από τη καλαμωτή, τα φαγητά και φέτος το καλοκαίρι είναι πιό νόστιμα από ποτέ και οι ευχές στα τσουγκρίσματα πιό αληθινές φέτος το καλοκαίρι επίσης.
Λίγο στρίμωγμα κάνει καλό. Σε κάνει να εκτιμάς τα πράγματα αλλιώς.
Καλό καλοκαίρι σε όλους μας!
Two Minutes Angie Κεφτέδες
Για δύο κιλά κιμά (ένα μοσχαρίσιο και ένα χοιρινό ή δυό μοσχαρίσιο) που βγάζουν περί το ένα εκατομμύριο κεφτεδάκια (και λίγα λέω) χρησιμοποιώ :
- το κρέας από δύο μυκονιάτικα λουκάνικα (αφαιρώντας φυσικά τη μπόλια)
- δυό τεράστια κρεμμύδια λιωμένα καλά στο μούλτι με λιγο νερό και σουρωμένα
- δυό χούφτες δυόσμο και μαιντανό ψιλοκομμένα
- αλάτι και πιπέρι,
- αρκετή ρίγανη ή θυμάρι ή θρούμπη
- λίγο ελαιόλαδο
- μία κουταλιά της σούπας γεμάτη κύμινο σε σκόνη
- ένα μικρό πελτεδάκι ή μιά τομάτα γινωμένη και τριμμένη στο χονδρό του τρίφτη*,
- λίγο ξύδι (1-2 κουταλάκια του γλυκού)
- ένα αυγό χτυπημένο ελαφρά
- 2-3 σκελίδες σκόρδο λιωμένο
- 2-3 χονδρές φέτες άσπρο ψωμί μουλιασμένο σε νερό ή γάλα και καλά στιμμένο (μόνο τη ψύχα)
- ένα-δυό σφηνάκια ούζο
- πολύ λάδι για τηγάνισμα
Το μυστικό είναι στο αέναο ζύμωμα, ζυμώνω και ξαναζυμώνω μέχρι να μου πεί ο κεφτές “έλεος κορίτσι μου, βάλτα και με κανέναν άλλον”. Για μικρότερη ποσότητα χρησιμοποιώ ενίοτε και το μίξερ για να ενωθούν όλα τα υλικά τέλεια.Ζεσταίνω καλά το λάδι σε ευρύχωρο τηγάνι.Αλευρώνω ελαφρά τους κεφτέδες (όχι πολύ ώρα πριν το τηγάνισμα) και τινάζω το πολύ αλεύρι ανάμεσα στις παλάμες μου πριν τους βάλω στο καυτό λάδι.
Τους αφήνω να τηγανιστούν σε δυνατή φωτιά και να ροδίσουν από την μία πλευρά χωρίς να τους πειράζω.
Κρατώντας ένα πηρούνι και ένα κουτάλι τους γυρίζω προσεκτικά αφού έχουν ροδίσει καλά από τη μιά πλευρά.
Συνεχίζω για λίγο ακόμα το τηγάνισμα (στο σύνολο το πολύ δέκα λεπτά).
Αφαιρώ τους κεφτέδες απο το τηγάνι με ένα κουτάλι και ένα πηρούνι και τους βάζω σε μία πιατέλα.
Αν θέλω να χρησιμοποιήσω ξανά το ίδιο λάδι το σουρώνω από τα τηγανίδια (το καμμένο αλεύρι).
*(Τό ξύδι και τον πελτέ ή τη τομάτα τα βάζουμε για να γίνουν αφράτα)…
