Του Δημήτρη Μπούτου
Θα μπορούσε να είναι το πολύ προσωπικό μου όριο φτώχειας αλλά μπα, όταν τελειώνει ο μήνας έχω στην τσέπη μου πολύ λιγότερα απ’ όσο κοστίζει ένα κιλό από τα αμίμητα μελομακάρονα του Karavan. Γιατί, βλέπεις, τη μαγεία των Χριστουγέννων κάποιοι την βρίσκουν σε σφιχταγκαλιασμένες ρομαντζάδες με τον σκούφο κατεβασμένο ως τη μύτη, σε φιλιά και γέλια μπροστά στο τζάκι, εγώ πάλι την νιώθω με την πρώτη δαγκωνιά αυτού του τέλειου μελομακάρονου.
Ναι, όσο κι αν πλήττω θανάσιμα με εκφράσεις «το καλύτερο», «το πιο τραγανό», «σαν της μαμάς» (ποιας μαμάς ρε παιδιά; αφού ποτέ δεν τα πετυχαίνει!), τα μελομακάρονα του Karavan – τα σκέτα όχι τα γεμιστά με το καρύδι – είναι ο ορισμός (και ο οργασμός) του χριστουγεννιάτικου γλυκού. Λίγο μεγαλύτερα από μπουκιά, κάπου ανάμεσα στο λασπωμένο και το θριφτό, τόσο-όσο σιροπιασμένα, με ζύμη που, αν καταλαβαίνω αυτό που τρώω, έχει μέσα ένα ωραίο κόλπο με σιμιγδάλι. Καρύδι λιγοστό, μοιρασμένο από πάνω μετά το μέλωμα. Θα μπορούσα να ανακρίνω για ποσότητες και αναλογίες αλλά δεν με νοιάζει, τα βρίσκω και τα χαίρομαι όπως είναι, δεν θέλω και δεν μπορώ να τα πετύχω όσο κι αν προσπαθήσω.
Με το που φτάσει ο Νοέμβρης προς το τέλος του, έχω-δεν έχω δικαιολογία, περνάω από τη Βουκουρεστίου. Σταμάτημα στο 11, έξω από το μικροσκοπικό μαγαζί, πρώτα αφηνιάζω με τη μυρωδιά, έπειτα στρίμωγμα ανάμεσα σε ταψιά με μπακλαβαδάκια και σιροπιαστά κάθε λογής – ένας διάδρομος όλο κι όλο το μαγαζάκι, άμα μπουν πάνω από τρεις έφραξε. Το μάτι μου πάει στη μέση και χαμηλά, εκεί που κάθε χρόνο βάζουν τα ταψιά με τα μελομακάρονα.
Κάτι λιγότερο από κιλό, 10 ευρώ περίπου, να φάω πέντε-έξι στον δρόμο, να φτάσει καμιά δεκαριά ως το σπίτι. Και χαρτοπετσέτες, ναι (ωχ, με κατάλαβαν). Γύρω στα 12 με 13 ευρώ πάει το φουλ κιλό. Ακριβά, θα μου πεις, όταν υπάρχουν φούρνοι και εργαστήρια που τα φτιάχνουν ωραία με 7 και 8.
Έχω και εναλλακτικές πιο φθηνές για μεγάλες ποσότητες, επισκέψεις και τραπεζώματα γενναία, όμως εδώ είναι η αδυναμία μου. Ακόμα κι αν δεν περισσεύει φράγκο, θα τα πάρω, έστω μια φορά, πες πως είναι το γιορτινό μου φετίχ. Όχι πως ξεχνάω το Karavan σαν καλοκαιριάσει: μισό κιλό μπακλαβαδάκια-καταϊφάκια κι εκείνα τα σιροπιαστά που μοιάζουν με δαχτυλάκια, επιστροφή στο σπίτι και, όπως είναι στο κουτί, τρεις-τέσσερις κουταλιές της σούπας καϊμάκι από πάνω. Για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό, πολύ βραδινό…
Karavan, Βουκουρεστίου 11, www.karavan.gr
