Σήμερα έφαγα!!!
Το μεσημέρι ένα κομάτι πίττα με άγρια χόρτα του Ραδίκι στο Κέντρο της Γης και τώρα μόλις ζεστό μπρόκολο σαλάτα με μπιφτέκια και πατάτες φούρνου. Αριστούργημα!
Τις τελευταίες μέρες τις έβγαλα σχεδόν νηστική και μόνο ένα νόστιμο , απλό και θρεπτικό φαγητό που μαγείρεψε όμως κάποιος άλλος με χόρτασε και με χαλάρωσε στο τέλος μιάς έντονης βδομάδας…
Αν είναι δυνατόν, ε? Ολο για μαγειρέματα μιλάω , για φαγητά και συνταγές, γράφω για το φαγητό, μαγειρεύω, ψάχνω και προτείνω διαλεκτά προιόντα από “τρύπες” και ξεχωριστούς παραγωγούς, βγάζω φωτογραφίες για φαγητό, πάω σε παρουσιάσεις τροφίμων, στέλνω κείμενα , ανεβάζω στο blog, facebook, twitter…
Αν κρίνει κανείς από τις δημοσιεύσεις και τις αναρτήσεις , θα φαντάζεται κανείς ότι όλη την ώρα τρώω και μάλιστα εκπληκτικά : σε βραβευμένα εστιατόρια και σούπερ κουζίνες, δημιουργίες των σεφ ή εκλεκτά εδέσματα σπίτι μου, φτιαγμένα όλα από εμένα.
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Kατά πρώτον, η πείνα κόβεται όταν μιλάς συνέχεια για φαγητό και η καθημερινή διατροφή μπορεί να γίνει άτσαλη χωρίς καν να το καταλάβεις! Το στομάχι και το μυαλό είναι συνδεδεμένα και όταν το μυαλό χορταίνει από συζητήσεις ή εικόνες φαγητού, το στομάχι νομίζει οτι έχει φάει και κόβει τη πείνα για λίγες ώρες. Κατά δεύτερον, όταν μαγειρεύεις για άλλους, το τελευταίο πράγμα που θες να κάνεις όταν γυρίζεις σπίτι σου είναι να μαγειρέψεις κάτι χρονοβόρο και έτσι καταλήγεις με ένα κομμάτι τυρί και μιά φρυγανιά. Και ένα καφέ. Η δύο.
Διαπιστώνω καθημερινά οτι αρκετοί μάγειροι και food bloggers τρώνε πιό άτσαλα από το μέσο όρο απλά και μόνο γιατί δεν προλαβαίνουν να μαγειρέψουν για τους ίδιους! Μπορεί να δοκιμάσουν στις οκτώ το πρωί (!) μιά μπουκιά ωμό ψάρι ή ένα μύδι για να βεβαιωθούν για τη φρεσκάδα του στη Ψαραγορά, μιά κουταλιά σούπας που μαγειρεύεται και φωτογραφιζεται λίγο μετά το … πρωινό σκέτο καφέ, μισό κουταλάκι από μιά δοκιμαστική σος με μισό φύλο μαρούλι για μεσημεριανό, κατά τις πέντε το απόγευμα γλύφουν την άκρη του μικρού δάκτυλου βουτηγμένη σε ένα θεικό σιρόπι για το επιδόρπιο που θα σερβίρουν το βράδυ…
Σκέφτονται και συζητούν το φαγητό και όλα γύρω από αυτό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τρώνε ολόκληρες μερίδες φαγητού, όπως αυτό στη τελευταία φωτογραφία που ανάρτησαν στο Instagram .
Δοκιμάζουν πολλά μικρογραμμάρια απίθανων ημι-παρασκευασμένων γευμάτων , μονίμως τσιμπανε αλλά… ξεχνούν να φάνε κανονικά . Το βράδυ, όταν σερβίρουν και το τελευταίο ικανοποιημένο πελάτη, ανεβάσουν τη τελευταία φωτογραφία, κάνουν τη τελευταία ανάρτηση του ποστ στο μπλογκ, θυμούνται ότι είναι ώρα να φάνε και κείνοι!
H πείνα είναι τρελή εκείνες τις ώρες. Αλλο τόσο όμως και η κούραση.
Η ΜΟΝΗ ΛΑΘΟΣ ΣΥΝΤΑΓΗ : ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΛΛΑ … ΞΕΧΝΑΣ ΝΑ ΦΑΣ!
Για παράδειγμα : Με το σεφ Κώστα Παπαχαραλάμπους είμαστε στη τελική ευθεία με το μενού που ετοιμάσαμε στη γκαλλερί The Breeder με το πιό … bleeder (ποιητική αδεία fellas…) εστιατόριο της πόλης, το Feeder. Είναι για μένα το πιό ενδιαφέρον pop up εστιατόριο της πόλης (και όχι μόνο από πλευράς διακόσμησης ) και ένα πραγματικό bleeder για τους μαγείρους που συμμετέχουν : η κουζίνα του είναι 1χ3 μέτρα , ένας στενός διάδρομος με ένα μεγάλο ψυγείο, ένα καλό φούρνο και δύο ηλεκτρικά “μάτια”. Εκεί πρέπει να χωρέσουν ένας ή δύο μάγειροι και ο λαντζέρης!
Επιπλέον θέλει τόλμη η ελευθερία της δημιουργίας που σου προσφέρει το Feeder όταν μαγειρεύεις εκεί : φτάνοντας στα γραφικά και διατηρητέα σπιτάκια/μπουρδέλα της οδού Ιάσωνος και σπρώχνοντας τη βαριά σιδερένια πόρτα του, περνώντας τη γκαλλερί στο ισόγειο, ανεβαίνοντας τρείς ορόφους φορτωμένος ψώνια, κατσαρόλες και εργαλεία πρέπει να συγκεντρωθείς απόλυτα στη προετοιμασία του μενού (σε αυτό βοηθάει που βρίσκεσαι σε ένα κτίριο χωρίς παράθυρα προς τα έξω!) έχοντας κατά νού ότι όποιος έρχεται να φάει εκεί είναι διατεθιμένος να δοκιμάσει κάτι πρωτότυπο αλλά πετυχημένο και πολύ νόστιμο.
Στη Βαρβάκειο βάζουμε παραγγελίες για νόστιμα , φρέσκα , κοκόρια στον Αγγελή. Εντυπωσιάζομαι και φωτογραφίζω ένα φρεσκοκομμένο και πανάκριβο κομμάτι μοσχάρι, ο Αγγελής μας λέει ότι αυτά κοστίζουν τουλάχιστον ένα κατοστάρικο το κιλό στην Ιαπωνία! Δοκιμάζω μιά μικρή διάφανη μπουκιά, είναι εκπληκτικό. Ισως όχι … για πρωινό!
Φεύγουμε, διαλέγουμε στριφτούδια από το Παντοπωλείο Μεσογειακής Διατροφής για το coc au vin a la grecque . Πλέον πεινάμε πολύ, περνάμε από το Falafellas στην Αιόλου, είναι όμως δώδεκα παρά το πρωί και δεν σερβίρουν ακόμα. Συμφωνούμε να πάμε και για τα μύδια και ξαναγυρνάμε εκεί να φάμε κάτι σαν πρωινό/μεσημεριανό/απογευματινό, η ουρά όμως είναι τώρα δέκα μέτρα στο Falafellas και το σέρβις “της υπομονής”, δεν προλαβαίνουμε, πρέπει να βάλουμε παραγγελία για τα λαχανικά.
Μένω νηστική μέχρι τις μία το μεσημέρι που συναντώ τη φίλη fellow blogger Μαριλού Madame Ginger, μιλάμε για παιδικά μενού και ιδέες σερβιρίσματος, τα statistics των food blogs και τις εκπομπές μαγειρικής. Η γνωστή εταιρία αλλαντικών Creta Farm έχει παρουσίαση των καινούργιων προιόντων της στο Scala Vinoteca. Οταν φτάνουμε , πίνω μιά γουλιά κόκκινο κρασί κουβεντιάζοντας με τις μπλόγκερς και τους φιλους δημοσιογράφους. Οταν “τα βλέπω διπλά”, θυμάμαι ότι είμαι νηστική και τρώω δυό φέτες καπνιστή γαλοπούλα και κριτσίνια. Μμμμ, not bad at all, σκέφτομαι , να γράψω μιά συνταγή για ένα σάντουιτς όταν γυρίσω σπίτι.
Με τί ψωμί θα ταίριαζε καλύτερα αναρωτιέμαι καθώς οδηγώ και μιλώ στο τηλέφωνο με το φίλο και συνεργάτη μου Γιώργο Κ. για το πρωτάναμα του φούρνου μας τη Κυριακή στην Οργάνωση ΓΗ. Τι να μαγειρέψουμε? Πίττες ή γουρουνόπουλο με πατάτες, αστειεύεται… Τον παρακαλώ να σταματήσει να μιλάει για γουρουνόπουλα με πατάτες, πεινάω τόσο πολύ ήδη…
Για τις ανάγκες της φωτογράφισης του σάντουιτς αποφασίζω να περάσω από τον φούρνο του Σαχινίδη για ένα βαρύ γερμανικό ψωμί με πολλούς σπόρους και τσιμπάω ένα ζεστό τυροπιτάκι από τα ταψιά που μόλις βγήκαν. Μεσημεριανό!
Οταν γυρίζω σπίτι τρώω ένα πορτοκάλι και αναρωτιέμαι τί είδους σος θα ταίριαζε σε ένα σάντουιτς με κοτόπουλο. Ανατρέχω στον Jamie, δε μπορεί ,το εγγλεζάκι θα έχει μία φανταστική συνταγή σάντουιτς με κοτόπουλο…
Μπά! Το μυστικό της νοστιμιάς πρέπει να είναι στη σος. Σπάω μερικά καρύδια στο μούλτι και τα αναμιγνύω με λευκό βαλσαμικό κρεμώδες ξύδι της εταιρίας Παπαδημητρίου , λίγο ελαιόλαδο , λεμόνι , μέλι και πικάντικη μουστάρδα dijon, δοκιμάζω και σημειώνω τις δόσεις… Θα την κάνω και το Σάββατο για τη σαλάτα σκέφτομαι : βρήκα την αγαπημένη μου σος που ταιριάζει με σαλάτες και σάντουιτς !!!
Γιούπιιιιι, δοκιμάζω ξανά και ξανά προσθέτοντας λίγο αλάτι , πιπέρι και λεμόνι, λίγη παραπάνω μουστάρδα ίσως? Το στομάχι πλέον γουργουρίζει αισθητά. Στήνω το σάντουιτς, το φωτογραφίζω μονολογώντας, άσε μή φας σάντουιτς , φάε “κανονικό φαγητό” αργότερα, βράσε δυό αυγά, χτύπα μιά ομελέτα…
(Ναί, καλά…)
Σήμερα πρέπει να στείλω στο περιοδικό Αλάτι και Πιπέρι τρείς συνταγές για εύκολες πατάτες του γιορταστικού τραπεζιού. Ξεφλουδίζω πατάτες για να τις μαγειρέψω και να γράψω τις συνταγές . Οταν τελειώνω , το σπίτι είναι κρύο , είναι ήδη οκτώ το βράδυ και φτιάχνω ένα τσάι του βουνού με μιά κουταλιά μέλι.
Οταν με παίρνει ο ύπνος ενώ παρακολουθώ την αγαπημένη μου μαγειρική εκπομπή Bizarre Foods America καταλαβαίνω ότι πεινάω.
Σκέφτομαι μιά ιδέα για το μπλογκ , ανάβω το φως να τη σημειώσω και χωρίς να το καταλάβω με παίρνει ο ύπνος με χαμόγελο αλλά …άδειο στομάχι. Είναι κάποιες μέρες που είναι πολύ εύκολο να μείνεις νηστικός-τί περίεργο!
ΚΑΝΕ ΚΑΙ ΣΥ ΕΝΑ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ, ΜΠΟΡΕΙΣ!
Το φιλεταρισμένο ψητό κοτόπουλο με ελαιόλαδο σε φέτες της Creta Farm είναι μιά εύκολη επιλογή για σάντουιτς αν δεν θες να βράσεις ή να ψήσεις ένα ολόκληρο κοτόπουλο και να το φιλετάρεις μόνος σου. Είναι μαριναρισμένο με αρωματικά βότανα, δεν περιέχει γλουτένη και άμυλο ούτε συντηρητικά και έχει μειωμένο αλάτι. 
Είναι στεγνό σαν προιόν και γι’ αυτό χρειάζεται αρκετή ποσότητα από μιά πλούσια σος καθώς και φρέσκια σαλάτα για να απολαμβάνεις κάθε μπουκιά. Το αβοκάντο σε φέτες του πάει πολύ όπως και πολύ λεπτές φέτες κρεμμυδιού ή σχοινόπρασο.
Για τη σος θα χρειαστείς :
- 1/2 φλυτζάνι ελαιόλαδο
- 2 κουτ. σούπας λευκό μπαλσάμικο κρέμα Παπαδημητρίου
- 1 κουτ. γλυκού ξύδι
- το χυμό από ένα πορτοκάλι
- μιά χούφτα ψίχα καρύδια χονδροκομένα
- λίγο μάραθο (τις φουντίτσες μόνο)
- 1/2 κουτ. γλυκού πικάντικη μουστάρδα
Το σάντουιτς με κοτόπουλο και αβοκάντο:
- Ψητό ή βραστό κοτόπουλο σε φέτες
- ένα αβοκάντο σε φέτες
- ένα κρεμμύδι σε πολύ λεπτές φέτες
- λίγο σχοινόπρασο
- 3-4 κουτ. σούπας από τη σος
- λίγο ψιλοκομένο μαρούλι
- λίγες κουταλιές από τη σος
Βάλε όλα τα υλικά της σος στο μούλτι και ανακάτεψέ τα μέχρι να γίνουν μιά ωραία κρέμα.
Αν είναι πολύ πηχτή πρόσθεσε λίγο ακόμα χυμό πορτοκαλιού.
Διάλεξε ένα πολύσπορο ψωμί κομμένο σε λεπτές φέτες.
Βάλε αρκετή ποσότητα από της σος πάνω στο ψωμί αντί για βούτυρο.
Ακούμπησε το μαρούλι, μετά το κοτόπουλο , το σχοινόπρασο και μετά το κρεμμύδι και το αβοκάντο.
Μπορείς να αφήσεις το σάντουιτς “ανοικτό” ή να το σκεπάσεις με μία ακόμα λεπτή φέτα ψωμιού αλειμένη με τη σος.
Είναι ένα πλήρες γεύμα! Το τρώς αργά το πρωί ή το μεσημέρι και κρατιέσαι όλη μέρα.
(Να το θυμηθώ την επομένη πριν φορτώσω κάμερες και υπολογιστές…)
