Τρία απίθανα λαχανικά έκαναν την εμφάνισή τους τις τελευταίες ημέρες , οι γλυκοπατάτες Νάξου, τα πράσσα και το πρώτο σπανάκι δίνοντας σήμα έναρξης για τα φθινοπωρινά μας μαγειρέματα. Στούς πάγκους της λαϊκής όμως έχουν ξεμείνει ακόμα και λίγες μελιτζάνες που ταιριάζουν γευστικά με τα νιόφερτα.
Η απουσία νόστιμης ντομάτας αυτή την εποχή παραπέμπει, λοιπόν, αντί για τουρλού, σε … χορτοφαγικό «μουσακά» να τον πούμε; Σουφλέ να το πούμε; Πάντως σε κάτι με βάση λαχανικών, με γέμιση και με κρεμώδη κορυφή. Ενα τριώροφο φαγητό που θυμίζει μουσακά αλλά και το βρετανικό shepherd’s pie ή cottage pie (με αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κιμά αντίστοιχα).
Εμείς επιλέγουμε να πάμε σήμερα χορτοφαγικά: με μια βάση αγαπημένης τηγανιτής μελιτζάνας (για να της πούμε και το στερνό αντίο και το επανιδείν του χρόνου το καλοκαίρι), μία λεπτή στρώση νόστιμο σωταρισμένο σπανάκι με πράσσα στη μέση και ένα πουρέ γλυκοπατάτας με αυγά, νόστιμη κεφαλογραβιέρα και φρέσκο βούτυρο αντί για μπεσαμέλ στη κορυφή.
Ακούγεται δύσκολο αλλά δεν είναι, έχει όμως τη δουλίτσα του: τηγάνισμα της μελιτζάνας, βράσιμο και σωτάρισμα το σπανάκι και προετοιμασία του πουρέ με τις γλυκοπατάτες.
Είναι χρονοβόρο για τις καθημερινές, οπότε προγραμματίζουμε το φαγητό αυτό είτε με το σπανάκι που ξέμεινε από μιά σπανακόπιτα ή με τον πουρέ πατάτας που περίσσεψε ή τις μελιτζάνες που δεν χώρεσαν σε ένα μουσακά.
Η ανακύκλωση στην κουζίνα είναι σπουδαία υπόθεση και δείχνει τον σεβασμό μας στον παραγωγό της τροφής μας. Αντίθετα ο υπερκαταναλωτισμός και τα πολλά φαγητά στα σκουπίδια δείχνουν αδιαφορία όχι μόνον για τη τσέπη μας, την ανέχεια του διπλανού και του παραδιπλανού αλλά και για τη γη μας την ίδια. Που έχει κουραστεί να παράγει.
Ενα φθινοπωρινό σουφλέ που το λένε …Ανακύκλωση Τώρα!
(για τέσσερα σουφλεδάκια διαμέτρου 12 εκατοστών
ή ένα μεσαίο πυρέξ ή ταψί)
Για τη βάση της μελιτζάνας:
- δύο μελιτζάνες κομμένες σε χοντρές φέτες (οκτώ φέτες)
- αλάτι
- ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Για τη γέμιση με το σπανάκι:
- 1/2 κιλό σπανάκι και 2 μικρά πράσσα ζεματισμένα
- βούτυρο φρέσκο
- αλατοπίπερο
Για τον πουρέ :
- 2 μεγάλες γλυκοπατάτες ή 2-3 μεγάλες πατάτες βρασμένες πολύ καλά (με τη φλούδα τους)
- 1 μικρή κουταλιά φρέσκο βούτυρο για κάθε πατάτα
- τριμμένο μοσχοκάρυδο
- 1 φλυτζάνι νόστιμη κεφαλογραβιέρα
- λίγη γλυκειά πάπρικα
Αλατίζουμε τις μελιτζάνες και από τις δύο πλευρές και τις αφήνουμε να “ιδρώσουν” για μισή ώρα. Τις ξεπλένουμε και σφίγγουμε κάθε φέτα στη χούφτα μας να βγάλουν τα υγρά τους.
Ετσι η μελιτζάνα δεν θα «πιει» πολύ λάδι όταν την τηγανίσουμε.
Τηγανίζουμε τις μελιτζάνες σε ελαιόλαδο μέχρι να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές και η σάρκα τους τρυπιέται εύκολα.
Τοποθετούμε τις μελιτζάνες στα μικρά λαδωμένα πυρίμαχα σκεύη ή στο ταψί καλύπτοντας όλον τον πάτο του σκεύους. Αμα χρειαστεί τις κόβουμε σε μικρότερα κομματάκια για να καλύψουμε τα κενά.
Σωτάρουμε το σπανάκι με τα πράσσα με λίγο βούτυρο και το αλατοπιπερώνουμε. Το απλώνουμε όμορφα πάνω από τις μελιτζάνες πατώντας το με την ανάποδη ενός κουταλιού .
Λιώνουμε τις ζεστές πατάτες , τις αλατίζουμε και προσθέτουμε το τριμμένο μοσχοκάρυδο και μετά το βούτυρο ανακατεύοντας καλά.
Προσθέτουμε το τριμμένο τυρί στον πουρέ και ανακατεύουμε απαλά.
Απλώνουμε ομοιόμορφα τον πουρέ πάνω από το σπανάκι και τον “χτενίζουμε” με την ανάποδη πλευρά ενός πηρουνιού για να κάνει αυλάκια. Λιώνουμε λίγο φρέσκο βούτυρο και ραντίζουμε τον πουρέ ή πασπαλίζουμε με μία νόστιμη κεφαλογραβιέρα και λίγη γλυκειά πάπρικα.
Ψήνουμε το φαγητό για μισή περίπου ώρα στους 180 βαθμούς, μέχρι να ροδίσει ο πουρές.
Αυτό το φαγητό είναι χορτοφαγικό. Μπορούμε όμως να αντικαταστήσουμε το σπανάκι με κιμά που περίσσεψε από μακαρόνια ή παστίτσιο αφού όμως πρώτα του δώσουμε μιά καλή βράση για να μην έχει πολύ ζουμί.
