Η γλύκα της αποτυχίας

0
11222

 

Οι σημειώσεις της Καλής Δοξιάδη

Το κακό με τα πειράματα είναι ότι συχνότατα αποτυχαίνουν. Το καλό είναι ότι ακόμα και όταν αποτυχαίνουν πολλές φορές μας οδηγούν σε κάτι καλό, είτε αυτό είναι λαμπρή νέα ανακάλυψη, είτε είναι απλώς ένας τρόπος να μην πάνε χαμένοι οι κόποι μας και σπαταλημένα τα υλικά μος.

Παράδειγμα: ξεκίνησα να φτιάξω με τα κρασοστάφυλά μας (ποικιλία Κακοτρύγι)  ένα ζελέ (μετην έννοια της μαρμελάδας) όπως κάνω κάθε χρόνο με την επιτραπέζια ποκιλία Φράουλα, και μου βγαίνει αρωματικό, με το χρώμα και την διαύγεια ρουμπινιού.

Ετούτο το φανταζόμουν στο χρώμα του κεχριμπαριού, διαφανές και με ελαφρύ άρωμα κρασιού…

Περιττό να σας πώ ότι το αποτέλεσμα του κατασταλαγμένου μούστου είχε χρώμα καφετί και διαύγεια λάσπης. Ότε καν το δοκίμασα για να σας πώ για τη γεύση..

Στην κατσαρόλα που είχε κατασταλάξει άρχισα να το βράζω με μανία. Εβραζα και έβραζα μέχρι που έμεινα με μια σχετικά μικρή ποσότητα από πετιμέζι… τρία βαζάκια. Δεν είχα φτιάξει ποτέ μου. Είναι πηχτό και μυρωδάτο.

Στην πρώτη ευκαιρία θα κάνω μουστοκούλουρα, και του χρόνου τέτοια εποχή θα ξαναδοκιμάσω το ζελέ μου, γιατι νομίζω ξέρω τι έκανα λάθος.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.