Εύκολη τούρτα λεμόνι

0
18108

IMG_4205(Είμαι σίγουρη οτι κάτι παρόμοιο έχει τύχει και σε σας : Μιά κρύα νύχτα έψαχνα γιά ένα ακόμα “πουλόβερ” , νιώθοντας εσωτερικό κρύο μάλλον ,όταν ξαφνικά από ένα γεναιόδωρο πλάσμα (ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ γεναιόδωρο, εννοώ) που έτυχε να είναι online , έφτασε πρώτα ένα ζεστό πουλόβερ και μετά -από παρότρυνσή μου- το ακόλουθο μήνυμα/κείμενο.

Το μοιράζομαι και την ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας γιά το συναισθηματικό “πουλόβερ” που μού’ριξε στους ώμους… Αρχίζω να πιστεύω οτι η γεναιοδωρία είναι ίσως η πιό σημαντική αξία , πόση αξία μπορεί να έχουν τα προτερήματα που επίπονα καλλιεργείς όταν δεν τα μοιράζεσαι απλόχερα; Οπως ,επίσης πιστεύω οτι το φαγητό είναι μια καθαρά συναισθηματική υπόθεση. Give babies, give…)
“Ακου λοιπόν και την ιστορία:

Η κυρα-Θάλεια, λοιπόν, από προσφυγική (μεγαλο)αστική οικογένεια, δασκάλα, σύζυγος φιλολογούντος διδασκάλου, αμφότεροι δημοσιοϋπάλληλοι, νοικοκυρευάμενη, και ουχί, ως εικός, πλουσία, ως γνησία αστή της Θεσσαλονίκης της μεταπολεμικής εποχής, άνοιγε το σπίτι της στις γνωστές σουαρέ της εποχής!

Είχε δηλώσει, λοιπόν, ότι “δέχεται” τις φίλες της κάθε πρώτη Τρίτη κάθε μήνα (ήγουν μία φορά το μήνα).

Εφιάλτης στην κουζίνα! Και ουχί μόνον, αλλά και στο θήλυκό πληθυσμό της οικογένειας, τουτέστιν της μεγαλύτερης αδελφής μου και εμού προσωπικώς! Απαγορευόταν πάσα έξοδος του άνω πληθυσμού, διότι επιβαλλόταν η παρουσία του και η προσωπική περιποίηση των εριτίμων φιληνάδων της, ο Θεός ας τις αναπαύσει όλες! ( Όλες είχαν τα παρατσούκλια τους, μεταξύ μας, τα οποία έκαναν την κυρα-Θάλεια να γίνεται τούρμπο και τα μυαλά της στα κάγκελα………., π. χ. “ο αδελφός του Δράκουλα”, ούτε η σκόνη της πια δεν έχει μείνει…. κλπ).

Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν τί σήμαινε για μας αυτή η κατηραμένη Τρίτη….. Έπρεπε να παρασταίνουμε τα καλά κορίτσια, να σερβίρουμε σεμνά, να ακούμε τάχαμου κοπλιμέντα, και τα καρφιά των φιληνάδων, έτσι νομίζαμε και καταπίναμε βόλια!

Αποφράς ημέρα Τρίτη! Πολύ κοντό αυτό που φοράς, πώς έκανες τα μαλλιά σου έτσι, τι θα πεί η Ουρανία, η κόρη της Μαρίας αρίστευσε, εσύ μια ζωή πάτος, ντρέπομαι να βγώ στην κοινωνία, και πάει λέοντας……κι΄ο Γιαννάκης μας να έχει άδεια “δίωρη μετά θεαμάτων” όντας το αγόρι της οικογένειας, καλή του ώρα τ’ αδερφάκι μου και να μας δουλεύει βεβαίως και λογικά!

Τα γλυκά, τα αλμυρά, οι συνταγές και τα συγκεκαλυμμένα κουτσομπολιά δίνανε και πέρνανε στην παρεϊτσα των κυριών, που φορούσαν τα καλά τους, και περιφερόταν κάθε μέρα σε άλλη σουαρέ, παρουσίαζαν, πρώτα στις ίδιες και μετά στην ομήγυρη τις δύσμοιρες, δύστροπες, μονότονες και μίζερες ζωές τους τυλιγμένες σε λαμέ περιτύλιγμα και στο τέλος όλες μαζί και μία μία ξέχωρα, την ώρα που δοκίμαζαν τα μεζεδογλυκάκια τους, και μεθούσαν με την μπυρίτσα τους, ανέκραζαν όλες μαζί : “Άξια, άξια, άξια Θάλεια μου, μπράβο, μπράβο!!!!!!!!”

Εκείνη ήταν η στιγμή της αποθέωσης, της επιβεβαίωσης και της επιβράβευσης της κυρα-Θάλειας! Ο Ρωμαϊκός θρίαμβος!

Έλαμπαν τα ματάκια της! Χαμογελούσε όλόκληρη, άστραφτε, ένα υπέργειο φως την περιέλουζε! Είχε κατακτήσει το Έβερεστ, και πλησίαζε στα Θεία Ουράνια! Όλοι οι κόποι, όλοι οι καβγάδες με τα θηλυκά σπλάχνα της είχαν λησμονηθεί! Έμενε μαζί της ως την επόμενη πρώτη Τρίτη οι επευφημίες του πλήθους και η εξύψωση “Άξια! Άξια!”

Ούτε δεσπότης, ούτε αρχιεπίσκοπος δεν άκουσε τόσα “Άξιος” όσα η μάνα μου από τις υπόλοιπες κυράτσες, ο Θεός ας τις αναπαύσει!

Λες να έχει σουαρέ στο υπερπέραν;

Τούρτα λεμόνι Έλμας

(πιθανότατα φιλενάδα της, τις συνταγές τις ονόμαζε από την πηγή τους)

  • 1 κουτί γάλα Εβαπορέ (5,60 δρχ)
  • 1 κουτί ζελέ Γιώτης Λεμόνι (6,50 δρχ)
  • 1 ποτήρι ζάχαρι (2 δρχ)
  • 3 κουταλιές λεμόνι και την όψι (ξύσμα) ενός λεμονιού (1 δρχ)
  • 1/4 κιλό μπισκότα Παπαδοπούλου τετράγωνα (6,50 δρχ)

Βάζουμε το γάλα από το βράδυ στο ψυγείο.

Αραιώνουμε το ζελέ και τη ζάχαρι με 1,1/2 ποτήρι ζεστό νερό και το κατεβάζουμε από τη φωτιά.

Τ’ αφήνουμε να κρυώσει.

Το βάζουμε στο ψυγείο.

Χτυπάμε το γάλα ώσου να φουσκώσει και λίγο λίγο το ρίχνουμε στο ζελέ, αφού προηγουμένως προσθέσουμε το λεμόνι και τη φλούδα, κι’ αν θέλουμε και κομματάκια από φρουί γκλασέ. Στρώνουμε μια πιατέλα με μπισκοτα κουπανισμένα, ρίχνουμε το μείγμα και από πάνω ξαναρίχνουμε μπισκότα κοπανισμένα.

Το βάζουμε λίγο στην κατάψυξι κι’ έπειτα στο ψυγείο.

Σημ. Εγώ μετά από την μάδερ δεν την έχω φτιάξει ποτέ. Είναι δροσερή και ελαφριά και κυρίως εύκολη πολύ. Το γάλα το εβαπορέ χτυπημένο στο μίξερ γίνεται σα σαντιγύ.

Ελπίζω να σου κάνει!!!!!!!”

(και μου περισσεύει κορίτσι μου…)

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.