Αρακάς με τυρί Σαν Μιχάλη και αρωματικά…
Βουίζει το ανοιξιάτικο τοπίο. Με δύναμη βγήκαν και φέτος τα άγρια χορταράκια και τα σπαράγγια και περιμένουμε άγριες φραουλίτσες και τα βατόμουρα στις ερημιές.
Πριν αρκετά χρόνια θυμάστε που το Χόλυγουντ έβγαλε την εφηβική επιτυχία “The Hunger Games” ; Ανάμεσα σε μιά απίστευτη κατά τα άλλα μπουρδολογία θυμίζει πώς τα αυριανά παιδιά ίσως κυνηγούν για τη τροφή τους…
Οι οικονομολόγοι διεθνώς σε κάθε ευκαιρία τονίζουν ότι το παιχνίδι ισχύος “παίζεται” αποκλειστικά στη Τροφή.
Η συλλογή παραδοσιακών σπόρων είναι ταυτόχρονα επιστήμη , πολιτική κίνηση και ανάγκη.
Οταν πρίν λίγα χρόνια άνοιξε στο Λονδίνο το μοδάτο εστιατόριο “Ηδονή” (“Hedone” , του σεφ / πρώην δικηγόρου και νυν εστιάτορα σουηδού Mikael Jonsson) αντικατόπτριζε αυτήν την πραγματικότητα προτείνοντας για πρώτο πιάτο … λεπτοκομμένες φέτες αχλαδιού εξαιρετικής φρεσκάδας και κρεμμύδια ΑΑ ποιότητας από την περιοχή Cevennes της Γαλλίας. Δήλωνε έτσι ότι απομακρύνεται από τη κλασσική γαλλική -και εδώ και χρόνια ξεπερασμένη- κουζίνα ανοίγοντας το δρόμο σε μιά καινούργια τάση της γαστρονομίας : το απόλυτα εγγυημένο, αγνό, φρέσκο και ποιοτικό , λίγο σε ποσότητα, τρόφιμο. Η Φύση δεν είνια για χόρταση! Και είναι εν μέρει αλήθεια : είναι δύσκολο πιά να βρείς τέτοια τροφή! Το αυτονόητο έγινε γκουρμέ , γιατί αλλιώς πώς μπορεί να δικαιολογηθεί το κόστος των 12 ευρώ για το ανωτέρω πιάτο; Το πολύ ενδιαφέρον Hedone , να προσθέσουμε, ζύμωνε καθημερινά το δικό του ψωμί, επέλεγε οργανικά και εποχικά μόνον λαχανικά, ψαρικά και κρεατικά προσαρμόζοντας το μενού κάθε εβδομάδα και δίκαια αποσπώντας ένα αστέρι Michelin.
Ποιοτικό : ένα υπέροχο φρέσκο μήλο, ένα τραγανό άγριο χόρτο που το μάζεψε κάποιος με φροντίδα, μπριζολάκι από ευτυχισμένο μοσχαράκι ή από χοίρο αναβιωμένης αρχαίας ράτσας. Ενα κρασί από αμπέλι καθαρό, ένα ψωμί από αλεύρι αληθινό , ένα ψαράκι που μυρίζει ακόμα θάλασσα, πότε ήταν η τελευταία φορά που τα γευθήκατε;
Πότε ακριβώς άλλαξαν τα πράγματα στην Ελλάδα; Αν κοιτάξουμε τη καθημερινή ξεχασμένη παράδοσή μας (της γιαγιάς, όχι της μαμάς), δεν θα βρούμε στο τραπέζι παρά ένα καφέ ελληνικό με ένα παξιμάδι για πρωινό , δυό ελιές , μισό κρεμμύδι και μία ρέγγα για μεσημεριανό και μιά ρεβυθόσουπα με φρέσκο σκόρδο και ζυμωτό ψωμί ή δυό τηγανιτά μελανούρια μ’ ένα ποτήρι κρασάκι για βραδυνό; Και πολλά λέω για μιά μέρα… Αυτό το φαγητό ήταν θρεπτικό, φρέσκο, αυτονόητα ντόπιο , λίγο και φυσικά … Π.Ο.Π !
Οσο λιγότερο φαγητό, τόσο πιό θρεπτικό και υγιεινό , τόσο πιό πολιτικά σωστό, άσε δε και τόσο πιό μοντέρνο. Ομως, μην ξεχάσουμε να πούμε και … πανάκριβο, για παράδειγμα, το πικάντικο τυρί Σαν Μιχάλη Π.Ο.Π δεν το προτείνω παρακάτω τυχαία, είναι πεντανόστιμο , ισοροπημένα αλμυρό και εκλεκτό αλλά κοστίζει 23 ευρώ το κιλό, δεν είναι για κάθε μέρα ούτε … για χόρταση! Ο φρέσκος αρακά στη βιολογική κοστίζει κάτι περισσότερο από τη συμβατική λαική και τριπλά από τον ανώνυμο , καθαρισμένο αλλά κατεψυγμένο της σειράς που κοστίζει περίπου 1,60 ευρώ το μισόκιλο σακουλάκι. Θα το πληρώσεις; Μιλάμε για τη τροφή μας, μην το ξεχνάμε…
Εχει κανείς αντίρηση σ’ αυτό το καινούργιο …γκουρμέ;
Συνεχίζουμε…
ΑΡΑΚΑΣ
ΜΕ ΤΥΡΙ ΣΑΝ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ
Βράζουμε τον καθαρισμένο φρέσκο αρακά με λίγο αλάτι και ελάχιστη ζάχαρη εάν δεν είναι πολύ γλυκός (ο κατεψυγμένος είναι πιό αμυλώδης από τον φρέσκο).
Στραγγίζουμε , αφήνουμε κάτω από κρύο νερό της βρύσης για ένα λεπτάκι για να ζωντανέψει το πράσινό του χρώμα.
Σωτάρουμε με λίγο ελαιόλαδο για 10 δευτερόλεπτα σε πολύ δυνατή φωτιά.
Προσθέτουμε φρέσκο πιπέρι και αλάτι.
Κόβουμε σε κυβάκια ή “ξυρίζουμε” με τον αποφλοιωτή λαχανικών το τυρί.
Ψιλοκόβουμε με τα χέρια, όχι με μαχαίρι , το δυόσμο (ή προσθέτουμε λίγο άνιθο).
Ραντίζουμε με ελάχιστη βινεγκρέτ (εκπληκτική από ξύδι βατόμουρου) και στάζουμε λίγες σταγόνες μαρμελάδα βατόμουρου στο πιάτο.
Στό τέλος προσθέτουμε και τα μυρωδικά.
Σερβίρουμε.
Μμμμ… Ανοιξη!
