Έχω αλυσοδέσει τη Μαρία Α., την έχω σύρει μέχρι τη κουζίνα, της έχω φορέσει ποδιά και την έχω ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙ να μου μαγειρέψει.
Ξέρεις… αυτά επιτρέπονται στις κοντινές σχέσεις.
Είναι Κυριακή μεσημέρι και ενάντια σε όλες τις οικογενειακές και παρείστικες παραδόσεις , είμαι ολομόναχη και δουλεύω σκληρά διαβάζοντας, γράφοντας και φωτογραφίζοντας .
Κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι πεινάω και τηλεφωνώ στο σου-σεφάκι και γειτόνισα Ελενα Γ. μόνο και μόνο για να ακούσω μία παρόμοια ιστορία με τη δική μου, μόνο που εκείνη τρυπά παλιά τενεκεδένια κουτάκια και τα γεμίζει με πανέμορφα φυτάκια. Αρνείται να μπεί στη κουζίνα αλλά μου “σφυρίζει” ότι θα περάσει από κεί η Μαρία οπότε κι εγώ σκέφτομαι πονηρά : η Μαρία όλο και κάτι θα μαγειρέψει γιατί πολύ απλά η Μαρία πεινάει μονίμως.
Φορτώνω το “γραφείο” μου (λάπ τοπ, κινητό και φωτογραφική μηχανή), κλειδιά και τρέχω!
Δεν θέλω να παραγγείλω , δεν θέλω να φάω αυγά, δεν θέλω να αγοράσω κάτι πρόχειρο καθ’οδόν , θέλω κάποιος να μου μαγειρέψει ένα σούπερ υπερφαγητό και να κάτσω για μισή ώρα να απολαύσω ένα σπιτικό φαγάκι-ξέρω, ζητάω πολλά.
Δεν είναι μόνο πείνα, δηλαδή…
Όταν φτάνω η Μαρία φωτογραφίζει τα γλαστράκια της Ελενας κι’ έτσι συνεχίζω να γράφω ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο inbox του facebook μου, βοηθώντας παράλληλα σε μεταφυτεύσεις κάκτων…
Ξαφνικά συνειδητοποιώ οτι αυτή την ηλιόλουστη Κυριακή τα πουλάκια κελαηδούν , η μουσική στο ραδιόφωνο είναι ό,τι καλύτερο και ότι είμαι με δυό αγαπημένες φίλες και ότι και οι τρείς κάτι προσπαθούμε…
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά πληροφορούμαι ότι ο σεφ Γκίκας Ξενάκης μαγειρεύει σπίτι του μιά στείρα σήμερα και αναρωτιέμαι γιατί ο διακτινισμός δεν έχει επιτευχθεί ακόμα ενώ όλοι μας το ευχόμαστε έντονα, δεκαετίες τώρα, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και σε εντελώς διαφορετικές περιστάσεις, πάντως όλοι το ευχόμαστε από την εποχή του αυτάκια
Σπόκ…
Μέχρι τη μαγική στιγμή που η Μαρία λέει : “Πεινάω, εσείς? Η μαμά μου μου έστειλε ένα φοβερό συκώτι, Ελενα έχεις κόκκινο κρασί?'”.
Τα κλείνω όλα και προτείνω να φάμε και ναί, δεν πειράζει που δεν έχουμε κόκκινο κρασί, να μαρινάρουμε με μπαλσάμικο το συκώτι. Τα πάντα όλα προκειμένου να φάμε και σύντομα!
Το μοσχαρίσιο συκώτι , το πιό γρήγορο κρέας, είναι να το αγοράζεις μόνο από έμπιστο χασάπη ή να στο στέλνουν από το χωριό σου , από ζώο δικό τους. Προτιμώ το δεύτερο για σήμερα!
Και τώρα …μπορούμε να φάμε επιτέλους παρακαλώώώώ;
ΣΥΚΩΤΙ ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΕΣΤΗ
Πλένεις το συκώτι, το αλατίζεις με χονδρό αλάτι και το βάζεις σε ένα καλά λαδωμένο ταψί.Με ένα κοφτερό μαχαίρι ανοίγεις τρυπούλες στο κρέας και βάζεις μέσα ψιλοκομμένο σκορδάκι και μαιντανό.
Λούζεις το συκώτι με μπαλσάμικο (ή κόκκινο κρασί) και αγουρέλαιο .
Το ψήνεις το πολύ για 20 λεπτά , σε προθερμασμένο και πολύ δυνατό φούρνο , ανάλογα με το πόσο χονδρές είναι οι φέτες του κρέατος.
Το βγάζεις, το κόβεις σε λεπτές λωρίδες και το σερβίρεις μέσα στο ταψί και βυθισμένο στη σαλτσούλα του.
Και, ε, ναί, πάει τέλεια με πατάτες τηγανιτές!
