…αλλά ούτε και “σπιτικό” σε παρακαλώ. Βρες κάποια άλλη λέξη να χαρακτηρίσει το φαγητό σου, είτε είσαι ντελίβερι, είτε ταβέρνα , είτε εστιατόριο, είτε υπηρεσία catering, είτε καντίνα σχολείου, είτε αρχισυντάκτης σε ιστολόγιο γεύσης.
Ασε που , κατ’ αρχήν δεν σε συμφέρει, άσε που ψεύδεσαι και υποσκάπτεις εσύ ο ίδιος το φαγητό σου και το σέρβις σου χωρίς να το ξέρεις…
Μαμαδίστικο φαγητό δεν σημαίνει και απαραιτήτως καλό φαγητό. Λιγότερες είναι οι σημερινές μαμάδες που αντιλαμβάνονται την αξία του καλού και σωστού σπιτικού φαγητού , αν πιστέψουμε τα νούμερα που δείχνουν τεράστια αύξηση στον παιδικό διαβήτη, την παχυσαρκία και τις διατροφικές διαταραχές στις τρυφερές ηλικίες. Οι περισσότεροι γονείς (όχι μόνον μαμάδες αλλά και μπαμπάδες αφού πλέον συμβάλλουν κατά πολύ στα οικογειακά ψώνια και κατά τι στο μαγείρεμα) ψωνίζουν βιαστικά, ημιέτοιμα ή εύκολα να μαγειρευτούν τρόφιμα, κυρίως από το σούπερ μάρκετ, χωρίς ποικιλία γεύσεων και μάλλον μονότονα, επαναλαμβανόμενα και παχυντικά τρόφιμα, τα ίδια κάθε εβδομάδα, ολοχρονίς αγνοώντας προφανώς ότι “κάθε πράγμα στον καιρό του και η ντομάτα τον Αύγουστο”…
Επίσης, οι γονείς ψωνίζουν ανάλογα με το πορτοφόλι τους , άλλοι ακριβότερα και άλλοι φθηνότερα χωρίς να έχουν να δώσουν λόγο σε κανέναν, δεν έχουν πελάτες, έχουν οικογένεια να ταίσουν, πρωί, μεσημέρι και βράδι , εφτά μέρες την εβδομάδα – αν και αυτό αλλάζει στις μέρες μας κρίνοντας από τη τεράστια αύξηση delivery ανά νοικοκυριό ανά εβδομάδα .
Μπορεί ακόμα στο σπίτι οι μάγειροι να σερβίρουν βιαστικά, μουτρωμένοι ή χαρούμενοι, με τραπεζομάντηλο ή χωρίς, να βάλουν πολύ ή λίγο αλάτι κατά λάθος, να μαγειρέψουν εν ολίγοις ό,τι μπορούν, ξέρουν , θέλουν και επιλέγουν ανάλογα με την διάθεση , τη θρησκεία, την καταγωγή , την ηλικία και τις δυνατότητές τους.
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του σπιτικού φαγητού. Οποιος λέει το φαγητό του “σπιτικό” λοιπόν ασπάζεται όλα τα ανωτέρω χαρακτηριστικά -κατά λάθος βέβαια …
Δεν το χαρακτηρίζει απαραίτητα η ποιότητα το σπιτικό φαγητό, ούτε το μαμαδίστικο, πάει πέρασαν αυτά… Αλλα σπίτια διαλέγουν ένα-ένα τα κολοκυθάκια με τον ανθό, άλλα προτιμούν το πακέτο-προσφοράς και πετάνε τους ανθούς γιατί δεν ξέρουν πώς να τους μαγειρέψουν (μμμ, ψιλοκομμένοι στην ομελέτα ειναι απίθανοι!). Αλλα σπιτικά διαλέγουν κατεψυγμένα ψάρια και λαχανικά, ορισμένα τηρούν το έθιμο της χριστιανικής νηστείας, άλλα παραγγέλνουν λάδι , κρέας ή τυρί μόνο από το χωριό ελπίζοντας σε μία εγγύηση ποιότητας. Αλλα επιλέγουν να ζυμώσουν το δικό τους ψωμί και άλλα να δώσουν ένα φρούτο στο παιδί τους καθημερινά. Αλλα αγοράζουν δεκάδες σακουλάκια τσιπς, κρουασανάκια με σοκολάτα (πολλή σοκολάτα) και αναψυκτικά σε πακέτα προσφοράς. Το κάθε σπιτικό μαγειρεύει και τρώει αλλιώς.
Οπότε , το να λέμε σπιτικό το φαγητό μιάς ταβέρνας, σημαίνει ότι μπορεί και να μας το φέρει “το φαγητό καπέλλο” αν του γυρίσουνε ανάποδες του εστιάτορα ή να μας το ταίσει μπουκίτσα-μπουκίτσα με τραγουδάκια ή να μας “ξεπετάξει” με ένα τοστάκι επειδή αύριο παραδίδει ισολογισμό της εταιρίας του. Σπιτικό φαγητό σημαίνει ότι ο ταβερνιάρης γνωρίζει ακριβώς πώς προτιμά ο κάθε πελάτης το αυγό το βραστό, ότι χρησιμοποιεί αλάτι που μάζεψε ο ίδιος το καλοκαίρι στα βραχάκια της Αμοργού ή οτι διάλεξε μία-μία τις φράουλες την Ανοιξη. Οπως η μαμά δηλαδή στο σπίτι. Ποιά μαμά όμως δεν μας είπε…
Δεν είναι έτσι! Οχι φίλε μου, το εστιατόριο και η ταβέρνα έχουν άλλους τρόπους μαγειρέματος και προμηθεύονται με άλλα κριτήρια τα τρόφιμά τους, τις πρώτες ύλες τους. Το καθημερινό ή εποχικό τους μενού είναι ένας …”αλγόριθμος” που προσπαθεί να συνδυάσει το ύφος του μαγαζιού, το ταλέντο του σεφ, να ισορροπήσει τα έσοδα και τα έξοδα και να προσελκύσει όσους πιό πολλούς πελάτες γίνεται καθημερινά στο χώρο τους. Εχουν υγειονομικές διατάξεις , άλλες υποχρεώσεις και εφορία, σερβιτόρους και λάντζα και έναν κώδικα τιμής που φαίνεται στο μενού και το τραπέζι τους. Δεν κάνουν ό,τι θέλουν και ό,τι μπορούν μόνο, όπως στο σπιτικό μας.
Σίγουρα πάντως δε κάνουν μαμαδίστικο φαγητό , ούτε σπιτικό. Αυτό είναι ένα ακόμα προσφιλές (αλλά ατυχές!) διαφημιστικό τρυκάκι , ένα κόλπο μάρκετινγκ για κάθε πεινασμένο που του λείπει ίσως το καλομαγειρεμένο φαγητό της μαμάς του, κάτι όμως που δεν μεταφράζεται απαραίτητα σε ποιοτικό ή νόστιμο φαγητό. Σε ερασιτεχνικό ίσως, αλλά το θες αυτό αν είσαι εστιάτορας;
Βρες άλλη λέξη και κατέβασε την ταμπέλα , τον τίτλο, την λεζάντα. Σε παρακαλώ. Επειδή είμαι μαμά στο λέω…
