Υπάρχει μιά τόσο όμορφη και πρωτότυπη αυλή στα σκαλοπάτια της Απολλωνίας της Σίφνου!
Στη μέση της υπάρχουν τρία τεράστια φυτά , όχι γεράνια, τριανταφυλλιές ή κατακόκκινοι ή λευκοί υβίσκοι αλλά … τρείς κάπαρες! Τρείς τεράστιοι θάμνοι κάπαρης, ολάνθιστοι και φορτωμένοι με τις μεγάλες κάπαρες να κρέμονται από τα χαμηλά κλαδιά τους σαν διακοσμητικές μπαλίτσες .
Κοντοστέκεσαι καθώς ανεβαίνεις τα σκαλιά και χαζεύεις το κτίσμα και την όμορφη αυλή του (είναι τόσο όμορφη η Απολλωνία, όσο όμορφη είναι όλη η Σίφνος, αρχοντόνησο κανονικό) αλλά και το ολάνθιστο φυτό . Με έκπληξη -μετά από λίγο- καταλαβαίνεις οτι ο όμορφος θάμνος είναι η άγρια κάπαρη, η ίδια κάπαρη που φυτρώνει σε όλα τα βραχώδη και πετρώδη σημεία των νησιών μας και κρέμεται καταπράσινη σε όλη τη Μεσόγειο και σε πολλές μακρινές χώρες. Απλά δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την κάπαρη και σαν διακοσμητικό θάμνο σε αυλές σπιτιών.
Η κάπαρη είναι από τους πιό αγαπημένους ελληνικούς θάμνους, σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού και της καλοκαιρινής νησιώτικης κουζίνας μας.
Γαρνίρει όμορφα όλες σχεδόν τις ελληνικές καλοκαιρινές σαλάτες, στολίζει τους ντάκους και τη φάβα, γίνεται καπαροσαλάτα, μπαίνει σε αγιολί , μαγιονέζες και σε βινεγκρέτ, σε μακαρονάδες, ακόμα και στο φούρνο νοστιμίζοντας με την ιδιαίτερη και αλμυρή γέυση της το κοτόπουλο, το αρνί και το κατσίκι καθώς και κάποια ασυνήθιστα τουρλού (με κρεμμύδια και φινόκιο , ας πούμε).
Αυτά τα άσπρα όμορφα λουλούδια της κάπαρης είναι το επόμενο στάδιο του φυτού, αμέσως μετά την μικρή κάπαρη (αυτήν που συλλέγουμε τον Μάιο για να την κάνουμε τουρσί και που οι πιό πολλοί μας τη βλέπουμε σε βαζάκια στα μπακάλικα και τα σούπερ μάρκετ) . Τα λευκά λουλούδια με τους ροζ στήμονες εμφανίζονται λίγο πιό αργά, το καλοκαίρι, και αν δεν κοπούν, κάποια στιγμή μαραίνονται και γίνονται τα “αγγουράκια”, οι μεγαλύτερες κάπαρες δηλαδή που και αυτές γίνονται τουρσί με τον πιό απλό τρόπο, όπως μου τον εξήγησε η ιδιοκτήτρια της όμορφης σιφνέϊκης αυλής που προτίμησε να μείνει ανώνυμη.
«Φωτογραφήστε τις κάπαρες, όχι εμένα», μου είπε και σεβάστηκα την επιθυμία της φυσικά. Όμως και εκείνη μου έδωσε την συνταγή για το τουρσί κάπαρης. Είναι μια απλή διαδικασία που μοιάζει με εκείνη για τις ελιές=λίγες ημέρες στο νερό για να φύγει η πολλή πικράδα, μετά αλάτι θαλασσινό σε στρώσεις με τη κάπαρη και τέλος κλείσιμο σε γυάλα με ξύδι.
«Αγγουράκια» τουρσί σιφνέικα
Τα βάζουμε στο νερό για τρείς ημέρες αλλάζοντας το νερό δυό φορές τη μέρα.
Την τρίτη ημέρα ξεπλένουμε καλά και σουρώνουμε τις κάπαρες.
Τις βάζουμε σε γυάλα στρώνοντας στον πάτο πρώτα το θαλασσινό αλάτι, μετά τις κάπαρες και ούτω καθεξής μέχρι να γεμίσει η γυάλα.
Μόλις οι κάπαρες φτάσουν στο στόμιο γεμίζουμε τη γυάλα μέχρι επάνω με ξύδι από λευκό κρασί.
Αφήνουμε τα βάζα σε δροσερό μέρος και τα αναποδογυρίζουμε κάθε τόσο για να πάει παντού το αλάτι και το ξύδι.
Σε ένα μήνα η κάπαρη είναι έτοιμη.
Τη διατηρούμε στο ψυγείο.
