Μιά ολόκληρη σακούλα περγαμόντα έφτασε μόλις στα χέρια μου από το κήπο μιάς φίλης!
Ηταν η ποικιλία που το φρούτο μοιάζει με πορτοκάλι και όχι με λεμόνι, πιό στρογγυλά, πιό λεία η φλούδα τους και λιγότερο αρωματικά από τα πιό πορτοκαλόχρωμα ξαδερφάκια με τη σγουρή φλούδα που κάνει το εξαιρετικό γλυκό του κουταλιού.
Δεν είμαι λάτρης των γλυκών κουταλιού, με μόνη εξαίρεση το συκαλάκι άντε και το κυδώνι, οπότε εύκολα κατευθύνθηκα σε ιντερνετικές αναζητήσεις προς μαρμελάδα.
Ο David Lebovitz , ένας αμερικανός ζαχαροπλάστης που ζεί στο Παρίσι και το μπλογκ του περιγράφει τόσο τις συνταγές του όσο και τις ομορφιές της γαλλικής πρωτεύουσας, έχει μιά εύκολη συνταγή για τα συγκεκριμένα περγαμόντα αλλά η πρώτη δοκιμή δεν με εντυπωσίασε ούτε από άρωμα ούτε από ξυνίλα. Ετσι, τη δεύτερη φορά που έφτιαξα τη μαρμελάδα πρόσθεσα ξύσμα τόσο από λεμόνι αλλά και πορτοκάλι, για περισσότερο άρωμα που η συγκεκριμένη ποικιλία -φαίνεται- δεν έχει από φυσικού της.
Καλή και εύκολη συνταγή ακόμα και για πρωτάρηδες. Ολόσωστες δόσεις. Εύκολα προετοιμάζεται (χωρίς τουλπάνια και αποβραδίς μουλιάσματα) και εύκολα δένει.
Τη δοκίμασα πάνω στο σιμιγδαλένιο χαλβά και ήταν μιά χαρά… Το περγαμόντο φέτος “είναι στα πάνω του” και φιγουράρει στις κουζίνες διεθνώς αναγνωρισμένων σεφ σε μορφή αρωματικού ζελέ για να συνοδεύσει κυνήγι, ξύσμα σε σοκολατένιες μους και σαν αφυδατωμένη πούδρα σε σαλάτες και σος! Αν θες, ρίξε μιά ματιά στη σημερινή λίστα του Guardian (http://www.theguardian.com/lifeandstyle/2014/apr/12/observer-food-monthly-50-favourite-recipes-restaurants-ofm) και στο νούμερο 48 θα δείς να ποζάρει το περγαμόντο που μέχρι πρόσφατα αρωμάτιζε μόνο το διάσημο τσάι Earl Grey και τις κουζίνες των γιαγιάδων μας βέβαια όταν το έφτιαχναν γλυκό του κουταλιού…
Η μαρμελάδα περγαμόντο του David Lebovitz (με λίγο παραπάνω ξύσμα εσπεριδοειδών…)
- 8 περγαμόντα
- 3 κούπες ζάχαρη
- το ξύσμα από δύο πορτοκάλια και ένα λεμόνι
- 1 λίτρο νερό
- νερό για το μπλανσάρισμα (γρήγορο βράσιμο για να φύγει η πικράδα τους)
- 1 σφηνάκι Λιμοντσέλο
Πώς τη φτιάχνεις
Πλένεις ιδιαίτερα καλά τα φρούτα, τρίβοντας τη φλούδα τους με σφουγγάρι κουζίνας .
Κόβεις τις άκρες κάθε φρούτου μέχρι να φανεί η σάρκα τους.
Κόβεις τα περγαμόντα στη μέση και αφαιρείς τα κουκούτσια τους.
Κόβεις κάθε μισό περγαμόντο ξανά στη μέση και μετά το ακουμπάς σε σταθερή επιφάνεια κοπής και το κόβεις σε πολύ λεπτές φετούλες, όσο πιό λεπτές μπορείς.
Σε βαθιά κατσαρόλα βάζεις τα φρούτα και το ξύσμα και τα καλύπτεις με κρύο νερό.
Τα ακουμπάς στη φωτιά και περιμένεις να αρχίζει να βράζει το νερό.
Μόλις αρχίσει η βράση , τα βράζεις για πέντε λεπτά ξαφρίζοντας τον ελάχιστο αφρό που δημιουργείται στα τοιχώματα της κατσαρόλας και τα σουρώνεις.
Τα ξαναβάζεις στην ίδια κατσαρόλα και προσθέτεις τη ζάχαρη και το 1 λίτρο νερό.
Τα βράζεις σε δυνατή φωτιά περίπου μισή ώρα ανακατεύοντας ελάχιστα και ξαφρίζοντας κάθε τόσο.
Όταν τελικά το απομακρύνεις από τη φωτιά, μπορεί να σου κάνει εντύπωση αφ’ ενός ότι η μαρμελάδα είναι πολύ λίγη (μετά βίας κάνει 3-4 βαζάκια) και ότι είναι νερουλή. Μην ανησυχείς, θα σφίξει αργότερα.
Ο συγγραφέας προτείνει να κάνεις το τεστ με το παγωμένο πιατάκι του καφέ για να δείς αν η μαρμελάδα σου έχει σφίξει όσο πρέπει ή αν θέλει κι’ άλλο βράσιμο : βάλε ένα πιατάκι του καφέ στη κατάψυξη. Πάρε μία μικρή κουταλιά μαρμελάδα από τη κατσαρόλα και ακούμπησέ τη στο πιατάκι. Αν σπρώχνοντάς την με το κουτάλι κάνει ζάρες τότε είναι έτοιμη, αν όχι , τότε θέλει κι’ άλλο βράσιμο.
Πάντως εγώ μισή ώρα σε δυνατή φωτιά την άφησα και βγήκε μιά χαρά χωρίς τεστ, με το μάτι που λένε…
Α, και αποστείρωσα τα βαζάκια και τα καπάκια βυθίζοντάς τα στο νεροχύτη με βραστό νερό για λίγη ώρα και μετά τα σκούπισα πολύ καλά.
Μη μας πιάνει και ιδιαίτερη τρέλα με τα αποστειρωμένα πιά…
Δείτε και αυτές τις πληροφορίες για τα εσπεριδοειδή, πατήστε στη φωτογραφία!
