Τί όμορφα που είναι να συνομιλείς με τον κ. Δημητριάδη της ΒΙΟΛΕΑ, την εταιρία – καμάρι των υπέροχων βιολογικών έξτρα παρθένων κρητικών λαδιών μας στο εξωτερικό.
Μέσα σ’ αυτό το γκρίζο χειμωνιάτικο τοπίο , ο δημιουργός της αξιόλογης εταιρίας μού εξηγεί σήμερα πόσο σημαντικό είναι το θέμα του Αγροτουρισμού για την Ελλάδα. Το Πανελλήνιο Συνέδριο Αγροτουρισμού γίνεται σ’ ένα μήνα εκεί και η Κρήτη είναι η οικοδέσποινα. Δίκαια, μιά και από κεί ξεκίνησε αυτή η ιδέα. (Οταν εγώ ήμουν μικρή, άν ήθελες να το παίξεις χίπισσα , έβαζες ένα τρύπιο τζην , φόραγες ένα κρητικό μαντήλι και σανδάλια από το Μοναστηράκι και έφευγες με τη σλιμπάγια σου να μαζέψεις ελιές και πορτοκάλια εν μέσω εξεταστικής αφήνοντας τους γονείς σου να αναρωτιούνται.Τα πράγματα άλλαξαν από τότε βέβαια και αυτού του είδους η νεανική ορμή ονομάζεται αγροτουρισμός, διότι οι μόδες έρχονται και παρέρχονται πλήν όμως η καρδιά μερικών ακόμα χτυπά όταν είναι κοντά στη Φύση. Εστω και με Crocs…)
Αλλά, περί αγροτουρισμού ο λόγος… Απλά , μου εξηγεί ο κ. Δημητριάδης , υπάρχουν δύο ειδών τουρίστες. Ο “κουρασμένος” τουρίστας που θέλει μιά πισίνα , μιά ομπρέλλα και καμμιά δεκαριά μπύρες καθημερινά για να πεί ότι πέρασε καλά, και ο “εναλλακτικός” , που θέλει να κάνει κάτι πιό δημιουργικό για να νιώσει πραγματικές διακοπές. Ο δεύτερος είναι που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει πρισσότερο στην Ελλάδα, τον πρώτο τον καλύπτει ήδη ο μαζικός τουρισμός εδώ και αλλού. Αν θέλουμε να τονώσουμε λοιπόν τον ποιοτικό παραγωγό αλλά και τον τουρισμό, ο αγροτουρισμός είναι μιά διεθνής επιτυχημένη συνταγή.
Ο εναλλακτικός τουρίστας είναι επιβεβαιωμένα πλουσιότερος κατά βάση, πιό μορφωμένος και σαφώς πιό ευγενικός και θέλει να γνωρίσει τη χώρα μας μέσα από δραστηριότητες που τον ενδιαφέρουν , όπως αναριχήσεις , περιπάτους σε μποστάνια , αμπέλια και λιοτρίβια, ορειβασία και καταδύσεις , θέλει να περπατήσει αρχαία μονοπάτια , να μαγειρέψει τοπικές σπεσιαλιτέ και να τρυγήσει ό ίδιος με τα χέρια του την Ελληνική Γή, από μέλι και ροδάκινα μέχρι σταφύλια και βότανα. Ο εναλλακτικός τουρίστας “θέλει να γίνει Ελληνας για λίγο…”. Είναι ένας “ψαγμένος” και χορτασμένος από ύλη τουρίστας που κυνηγά τις εμπειρίες και όχι τις μπύρες.
Νά , η Βουργουνδία, για παράδειγμα, μου λέει ο κ. Δημητριάδης , που έχει οργανώσει τον τρύγο της και τον έχει μετατρέψει σε τουριστική ατραξιόν, δέχεται πλέον κρατήσεις για μάζεμα σταφυλιών μόνο μετά το 2016 ! Ναί, ναί, η Βουργουνδία είναι “sold out” που λένε…
Τί κάνεις σαν αγροτουρίστας στην Βουργουνδία. Πάς , τρυγάς νωρίς το πρωί, τρώς με τους άλλους τουρίστες/εργάτες τα εκπληκτικά φαγητά της περιοχής, μένεις σε απίστευτης ομορφιάς αγροτόσπιτα μέσα σε μποστάνια και χωράφια και φεύγοντας , αγοράζεις 2-3 κάσσες κρασί ή τυρί και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Γυρίζοντας στη χώρα σου, περνάς τον χειμώνα σου καρφωμένος στην οθόνη του υπολογιστή χαζεύοντας ξανά και ξανά τις φωτογραφίες και α βίντεο από αυτή την αξέχαστη εμπειρία , ο παραγωγός βγάζει ευκολότερα χρήματα από τις αγορές σου χωρίς τόσο κόπο όσο θα χρειαζόταν αν πουλούσε τα προιόντα του αλλιώς, η χώρα διαφημίζεται γιατί κάποιος την γνώρισε “από μέσα” , όλοι χαρούμενοι κι’ ευχαριστημένοι…
Σκέψου εμείς να οργανώναμε σοβαρά τον αγροτουρισμό… Και να προσφέραμε οργανωμένα συγκομιδή πορτοκαλιών στην Ακροκόρινθο και μαστίχας στη Χίο , αναριχήσεις και σπογγαλιεία στη Κάλυμνο, αγγειοπλαστική και παραδοσιακές μαγειρικές στη Σίφνο , περιπάτους στα αρχαία μονοπάτια της Τήνου , αναριχήσεις στον Ολυμπο , τρύγο στη Νεμέα ,τυροκομία στη Κρήτη, μελισσοκομία στην Ικαρία…
“Ο αγροτουρισμός στην Ελλάδα μας πάει “γάντι” γιατί αυτά που θεωρούνται “μειονεκτήματα” στον πρωτογενή τομέα (μικρό επενδυτικό κεφάλαιο, τεμαχισμένος και μικρός κλήρος, ανώμαλα εδάφη, αποκομμένη νησιώτικη γη…|) γίνονται προτερήματα στον τουρισμό υπαίθρου. Το μήνυμα που πρέπει να περάσει σε όλους είναι ότι, ο αγροτουρισμός είναι ο τελευταίος άσσος αϊφόρας ανάπτυξης της Ελληνικής υπαίθρου”, καταλήγει ο κ. Δημητριάδης και σπεύδει να γυρίσει με τη σύζυγό του Κριστίν Λακρουά στη δουλειά τους, είναι η εποχή της εμφιάλωσης του εξαιρετικού λαδιού τους για να πάρουν τον δρόμο προς το εξωτερικό.
Μικροί επώνυμοι πρεσβευτές μας…
TWO MINUTES ANGIE ΡΙΖΟΤΟ ΜΕ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ
ΚΑΙ ΛΑΔΙ ΜΕ ΑΡΩΜΑ ΝΕΡΑΝΤΖΙ
(Kάθε φορά που βράζετε ένα κοτόπουλο για κοτόπιττα ή σαλάτα ή πίττα, κρατάτε το ζωμό του σε μικρά βάζα στην κατάψυξη. Επίσης, μπορούμε να κρατήσουμε το ζωμό από το βιτέλο τονάτο ή να ετοιμάσουμε σπιτικό ζωμό λαχανικών με ότι φλούδες βιολογικών λαχανικών περίσσεψαν).
Βράζω ένα λίτρο ζωμό κοτόπουλου σπιτικό.
Χονδροκόβω δυό χούφτες φρέσκα μανιτάρια πορτομπέλο.
Μουλιάζω ένα μικρό φακελάκι μανιτάρια πορτσίνι σε 2 κούπες βραστό νερό.
Ζεσταίνω λίγο ελαιόλαδο σε ένα βαθύ και απλωτό τηγάνι.
Ψιλοκόβω ένα κρεμμύδι , το σωτάρω ελαφρά και προσθέτω το ρύζι ανακατεύοντάς το συνέχεια για να λαδωθεί καλά.
“Σβήνω” με ένα ποτήρι ξηρό κρασί. Χαμηλώνω τη φωτιά. Αφήνω να εξατμισθεί το κρασί και να στεγνώσει το τηγάνι.
Προσθέτω τα μανιτάρια πορτσίνι (έχοντάς τα ψιλοκόψει) κρατώντας το ζουμί τους και ανακατεύω συνέχεια.
Προσθέτω τα φρέσκα μανιτάρια χονδροκομένα.
Προσθέτω το ζωμό του κοτόπουλου που έχω αναμίξει με το νερό των μουλιασμένων μανιταριών κούπα-κούπα, περιμένοντας ενδοιάμεσα να τον αποροφήσει το ρύζι. Ανακατεύω ελαφρά μέχρι το ρύζι να είναι al dente ή καλοβρασμένο, όπως το προτιμάει ο καθένας μας.
Απομακρύνω το ριζότο από τη φωτιά και ρίχνω μιά γερή κουταλιά της σούπας βούτυρο και μιά κούπα παρμεζάνα τριμμένη και , πριν σερβίρω, αρκετό ψιλοκομμένο μαιντανό χωρίς να ανακατεύω.
Ραντίζω με φρέσκο ελαιόλαδο ΒΙΟΛΕΑ, αρωματισμένο με νεράτζι. Αν δεν έχουμε αρωματισμένο ελαιόλαδο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ελάχιστο ξύσμα λεμονιού ή νερατζιού.
Σερβίρω ΑΜΕΣΩΣ . Α-ΜΕ-ΣΩΣ! Το ριζότο δεν περιμένει ποτέ τους καλεσμένους, λένε οι Ιταλοί, οι καλεσμένοι πρέπει να είναι στο τραπέζι και να περιμένουν το ριζότο. Είναι πεντανόστιμο και του αξίζει!
