Ταβέρνα “Η Καλή Καρδιά”

0
16915

Όταν πεινάς τα πόδια σου σε φέρνουν στη κουζίνα σου. Πας , εποπτεύεις ψυγείο και ντουλάπια, βλέπεις τί υπάρχει, ψάχνεις και ψάχνεσαι και ετοιμάζεις κάτι ικανοποιητικό για να φας, να τσιμπήσεις, να χορτάσεις κάπως τη πείνα σου.

Όταν πεινάς και δεν είσαι σπίτι σου σκέφτεσαι ποιά κουζίνα είναι κοντά σου, η κουζίνα ενός φίλου , ίσως, ένα στέκι, ένα ταβερνάκι, ανάλογα τα κέφια σου.

Όταν περπατάς για δυό-τρείς ώρες στο πανέμορφο και βατό Φαράγγι Μεσαυλίων (ή Δελιανών- ανάλογα από ποιό χωριό θα είναι το “έμπα” σου)  , φθάνοντας στο τέρμα “πεθαίνεις”στη πείνα και , αν δεν κουβαλάς λεφτά μαζύ σου , απλά μπαίνεις στη πρώτη κουζίνα που βλέπεις μπροστά σου και επαφίεσαι στη καλοσύνη των ξένων.

photo (3)Έτυχε να πέσω -για μιά ακόμα φορά- σε μιά γενναιόδωρη μαγείρισσα που με τάισε και επιπλέον μου “σφύριξε” ένα μικρό μυστικό αφού πρώτα με κέρασε δυό-τρείς τσικουδιές με σπιτική βασιλόπιττα και δικούς της λουκουμάδες από τη χτεσινή γιορτή της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς.

 

Στα Χανιά βέβαια (όπως και σ’ όλη την Ελλάδα) με το που μπαίνεις στη κουζίνα μιας καλόκαρδης ταβέρνας, ό,τι ώρα και να είναι και μετά τις ευχές και τα χαμόγελα, βγαίνει η τσικουδιά και στη δεύτερη πλέον (μια και το πρωτευουσιάνικο “κόλλημα” θέλει δυό τσικουδιές όπως έχω διαπιστώσει) αρχίζει να μιλά η Ψυχή.

Βγαίνει τυρί γραβιέρα, ελιές, ψωμί κι αν είναι η ώρα κοντά στο μεσημεριανό ή το βραδυνό φαγητό βγαίνει και κανένα πιτάκι, χορτοπιτάκι ή σκέτο με ανθότυρο και μυρωδικά. Λύνεται κι η γλώσσα, όχι ότι οι μαγείρισες δεν τό’ χουν αυτό εύκολο μεταξύ τους…

Πάντως , όπως και να ‘χει το πράγμα , νηστικός δεν μένεις.

photo (4)

Η Σοφία, η μαγείρισα της ταβέρνας με το εύλογο όνομα “Το Φαράγγι” , στα Δελιανά Κολυμπαρίου Χανίων (τηλέφωνο 28240-91833) θα μπορούσε να έχει υποπέσει στο γνωστό ολίσθημα της προχειράντζας μιά και το φαράγγι είναι ένας όμορφος τουριστικός προορισμός. Ξέρεις εσύ, θα μπορούσε να είναι μιά ταβέρνα “της ‘κονόμας” , με παλιο-υλικά και καρμπονάρα με κρέμα γάλακτος ντάλα μεσημέρι καλοκαιριού.

photo (5)
Αλλά η ταβέρνα της Σοφίας δεν υπέπεσε σε τέτοια αμαρτήματα, το αντίθετο θα έλεγα. Στις κατσαρόλες της σιγομαγειρευόντουσαν λαγουδάκια στιφάδο, κοτόπουλο με δενδρολίβανο και κρασί, φασολάδες με, επ, ένα λεπτό , τί είναι αυτό; Κύβος λαχανικών; Δεν το πιστεύω Σοφία! Με είχε συνεπάρει η μυρωδιά και κάπως σαν να προσγειώθηκα ανώμαλα…

Μ’ έπιασε λοιπόν το “ιεραποστολικό” μου : Σοφία, εσύ τέτοια μερακλού τον κύβο τί τον θέλεις; Για τις σούπες τον έχω μόνο, μου λέει. Κι’ εγώ τον έβαζα , της απαντώ αλλά ένας μάγειρος που δούλευε σ’ ένα φέρρυ καλοκαιρινό μου είπε να μην πετάω τις άκρες από τα καρότα, τα κολοκύθια, τις μελιτζάνες, τα κρεμμύδια, τα σκόρδα, τα σέλινα και τα μαιντανά που χρησιμοποιώ για το φαγητό και να φτιάχνω τους δικούς μου ζωμούς, λαχανικών, όπως και κοτόπουλου και κρεατικών με μέρη που δεν μπαίνουν στη κατσαρόλα σου και ο χασάπης σου θα στα δώσει δωρεάν.

photo (2)

Ζωμούς πραγματικούς για να χρησιμοποιώ όσο θέλω την ίδια μέρα για τις σούπες και τις σάλτσες μου και τις υπόλοιπες να τις βάζω σε μικρά ποτηράκια του κρασιού στη κατάψυξη για την επόμενη φορά. (Το ίδιο περιέργως μου είπε κι ένας γνωστός σεφ, όχι τόσο για ακόμα περισσότερη οικονομία στη κουζίνα του αλλά γιατί ως σωστός επαγγελματίας θέλει να γνωρίζει ακριβώς τί συστατικά περιέχει μέσα ο κάθε ζωμός του όταν τον προσθέτει στα φαγητά του.) Και της το είπα έτσι , πάνω στη κουβέντα , κάπως απλά και συναδελφικά της Σοφίας κατεβάζοντας μιά ακόμα τσικουδιά , τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας και μιλώντας πιά γι’ άλλα…

Η ρεβάνς δεν άργησε να έρθει όταν το περίεργο βλέμμα μου έπεσε σε μιά λεκανίτσα με μικρά κρεμμυδάκια για το στιφάδο της και αναρωτήθηκα γιατί τα έχει βάλει στο νερό : “είναι για πέντε λεπτά το πολύ σε ζεστό νερό για να μην κλαίω όταν τα καθαρίζω αλλά και για να ξεφλουδίζονται πιό έυκολα”, μου λέει.

photo

Δεν το ήξερα ομολογώ, έτσι ,σκέφτομαι, τα κρεμμυδάκια για το στιφάδο θα κρατούν και το όμορφο σχήμα τους χωρίς να συνοδεύονται από ποταμούς δακρύων…
Φέρ’ τα Σοφία , μου βγαίνει αυθόρμητα,  να τα καθαρίσουμε μαζύ, να μου το μάθεις, να το πώ κι’ εγώ παρακάτω, νά, κάπως έτσι να κυκλοφορεί η μαγειρική γνώση, οι τεχνικές και η αγάπη.

-Να κεράσουμε πρώτα μιά τσικουδιά και τα κοπέλια, με ρωτά.
-Κέρασέ τα, παιδιά θα πιείτε μια τσικουδιά κι εσείς;

Πλέον η Σοφία μας τραπεζώνει … κανονικά , σερβίρει τσικουδιά και βασιλόπιττα κι εγώ απλά νιώθω ότι το 2013 μπαίνει καλά, μπαίνει αγαπησιάρικα και συνεργατικά αλλά ίσως και να μιλάει πλέον η τσικουδιά γιατί η Σοφία ανοίγει το ψυγείο και ψάχνει για καινούργια μπουκάλα για να κεράσει και τα κοπέλια που η μαμά τους ξέχασε να πάρει λεφτά και κινητά.

photo (1)
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ! ΟΥΚ ΕΝ ΤΟ ΠΟΛΛΩ (εκτός αν πρόκειται για τσικουδιές και αγάπες…)!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.