Οι πιό περιγραφικές καλοκαιρινές συζητήσεις έχουν πάντα να κάνουν με τη θάλασσα. Αν κάτσεις δίπλα σε γέρους βαρκάρηδες θα μάθεις που είναι ο κάβος Ματαπά , θα ακούσεις να μιλούν για ναυάγια και πώς την “έφεραν” στα νησιά στους Γερμανούς σε καλοκρυμμένους όρμους στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, για αμφορείς και αγάλματα μπλεγμένα στα δίχτυα τους και για ξαφνικά μπουρίνια.
Αν κάτσεις με νεαρά παιδιά , πρωταθλητές της ελεύθερης κατάδυσης , ψαρoντουφεκάδες που πάνε στα 20, 30 και 40 μέτρα βάθος με μιά αναπνοή, θα ακούσεις να λένε ό,τι περίπου και οι αγρότες που καλλιεργούν ευσυνείδητα τη γή ή οι τροφοσυλλέκτες. Θα τους ακούσεις να μιλούν με σεβασμό για τα ψάρια που έχουν σχεδόν την ίδια ηλικία με κείνους (ναι, ροφοί 18 χρονών και βάλε !) , για τη ντροπή που νιώθουν όταν βλέπουν ψαροντουφεκάδες να ψαρεύουν μικρές στείρες για να τις πουλήσουν όσο-όσο στα καλοκαιρινά εστιατόρια και πώς αποφάσισαν να μην χτυπήσουν ένα σίγουρο ροφό σ ‘ ένα “καρτέρι” γιατί τους κύτταζε κατάματα…
Κάθησα σ’ ένα τραπέζι με μιά τέτοια παρέα σήμερα , τους άκουσα να μιλούν και συγκινήθηκα : ενάντια σε όλη αυτήν την απαισιόδοξη και ανήθικη πολιτική κατάσταση, υπάρχει ακόμα νεανική ευαισθησία απαλλαγμένη από μεσήλικο πανικό. Οπως και να το κάνουμε όταν ακούς τέτοια άτομα να μιλούν έτσι για τα … ψάρια , δεν μπορείς να μην χαμογελάσεις και να σκεφτείς ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για κάτι καλύτερο. Και ότι αυτό -το καλύτερο- είναι στο χέρι μας, αυτό είναι το πιό αισιόδοξο.
Το σύστημα λοιπόν της τροφής και της θρέψης, για μιά ακόμα φορά έρχεται στο προσκήνιο τώρα το καλοκαίρι και φυσικά έχει να κάνει απόλυτα με την επιλογή και την ηθική του καθενός. Ετσι απλά: Ο καθένας διαλέγει , επιλέγει και ψηφίζει τί θα συλλέξει και τι θα φάει καθημερινά ανάλογα με την ηθική του : είσαι ψαροντουφεκάς και “βαράς” ένα δίκιλο ροφό ? Μέγα σφάλμα. Ο ροφός βάζει ένα κιλό το χρόνο, άν εσύ τον ξεπαστρέψεις μικρό σε ηλικία του στερείς την ευκαιρία να αναπαραχθεί και να ζήσει μιά ζωή χαρούμενη και πλήρη μέσα σε σπηλιές υποθαλάσσιες κρυμμένος σε σκοτεινά βράχια . Το ίδιο βέβαια ισχύει όταν αγοράζεις έναν δίκιλο ροφό ή αν ψαρεύεις τον Μάιο? (Μα έναν μήνα μόνο δεν πρέπει να ψαρεύουμε… Σεβάσου το)!
“Οι ψαροντουφεκάδες είναι οι πιό οικολόγοι ψαράδες, μου λέει ο Προφεσιονέλ Θάνος Αργος (όλοι έχουν παρατσούκλια στη παρέα των ψαροντουφεκάδων, όπως Ιάσωνας Ντάλτον και Κατερίνα Σουσουράδα) γιατί κάθε φορά που συναντούν ένα ψάρι μπορούν να επιλέξουν αν πρέπει να το χτυπήσουν ή όχι. Ο ψαροντουφεκάς γνωρίζει άν ήρθε η ώρα για το συγκεκριμμένο ψάρι , δε βαράει … babylino (ψαράκια μικρά!).Δεν είναι σαν το δίχτυ που τα σαρώνει όλα, η τράτα, άσε ο δυναμίτης… “.
Η Κατερίνα Σουσουράδα δεινή ψαροντουφεκού και πρωταθλήτρια του αθλήματος δεν πουλάει ποτέ τα ψάρια της, με την αδερφή της τα μαγειρεύουν και τα προσφέρουν στο συσσίτιο της εκκλησίας Αγιοι Ακίνδυνοι στην Αθήνα. Είμαι σίγουρη ότι τα ψάρια της Κατερίνας είναι νοστιμότερα…
Ζητώ από τη παρέα των “ευαίσθητων ψαροντουφεκάδων” να μου δώσουν το ΤΟΠ 10 των πιό νόστιμων ελληνικών ψαριών (που ψαρεύονται με ψαροντούφεκο) και ιδού πού καταλήγουν -όχι … ομόφωνα:
1. Πίγκα στη σχάρα -σαν την στήρα αλλά ψήνεται καλύτερα
2. Στήρα (σχάρα)
3.Σφυρίδα (βραστή και σχάρα)
4.Ροφός γιουβέτσι με κριθαράκι (περισσότερες πληροφορίες και φωτο προσεχώς)
5. Λαυράκι στο αλάτι
6.Συναγρίδα στη σχάρα
7.Τσιπούρα
8. Μουρμούρες
9. Σαργός από τη Βόρειο Ελλάδα για να είναι πιό λιπαρός
10. Σηκιός (γνωστός και ως Παντελής)
Σαν ευαίσθητοι καταναλωτές τροφής λοιπόν , φέτος το καλοκαίρι στις διακοπές μας, επιδιώκουμε τη κουβέντα με τους ψαράδες και μαθαίνουμε από αυτούς όπως και από τους τους αγρότες , τον φούρναρη και τον χασάπη και επιλέγουμε ανάλογα . Ψηφίζουμε και με το πηρούνι μας. Και ό,τι ψηφίζουμε ο καθένας μας ε, όσο να’ναι δείχνει την ηθική μας. Η την έλλειψή της…
