Και το απλό δεδικαίωται…

0
14999
λια
Ο Σήφης Μανουσέλης μαγείρεψε τη Μεγάλη Βδομάδα αυτό που ταίριαζε σ’ αυτό…

Φάβα. Παντζαροσαλάτα. Καλαμάρι στη σχάρα με λαδολέμονο. Μαρουλοσαλάτα. Κολοκυθοκεφτέδες. Ταραμοσαλάτα. Μαυρομάτικα με κρεμμυδάκι και δυόσμο. Γαύρος μαριναρισμένος με ψιλοκομμένη κάπαρη και κρεμμυδάκι. Αντε, και μία μακαρονάδα με γαρίδες και σάλτσα ντομάτας.

Ενα τέλειο μεγαλοβδομαδιάτικο μενού. Τυπωμένο σε λευκό απέριττο χαρτί, ολόλευκο όπως το εστιατόριο που επιμελείται και μαγειρεύει ο Σήφης Μανουσέλης στη Μύκονο.

Μπορείς να το πείς νηστίσιμο, ελληνικό, απλό, “σιγά μωρέ το πράγμα, κι’ εγώ τα μαγειρεύω αυτά στο σπίτι μου”, πες το όπως θες… Εγώ το λέω το φαγητό που μου αρέσει, το φαγητό που μεγάλωσα, αυτό ξέρω , αυτό εμπιστεύομαι. Οταν είναι καλό, προσεγμένο και φροντισμένο το αναγνωρίζω και μ’ αυτό το φαγητό αγαλλιάζει η ψυχούλα μου και χαίρεται η κοιλίτσα μου. Αγκινάρες με κουκιά. Μεγαλείο. Παντζάρια με τα φύλλα τους και τριμμένο καρύδι. Μήπως είχε και μιά υποψία σκόρδου; Ωσανά. Πώς θα το ονομάσουμε αυτό το είδος φαγητού στα εστιατόρια που μας κάνει και αισθανόμαστε καλά γιατί μας είναι οικείο;

Φάβα με τοματούλα, καπαρόφυλλα , λεμόνι κονφί, κρεμμυδάκι, ελαιόλαδο.
Φάβα με τοματούλα, καπαρόφυλλα , λεμόνι κονφί, κρεμμυδάκι, ελαιόλαδο.

Το καταχάρηκα έτσι που το διάβαζα χαμογελώντας,  μ’ έναν ήλιο τόσο-όσο , στη “Λιαστή” στη παραλία της Λιάς. Το λιτό μενού της Μεγάλης Βδομάδας με βρήκε απόλυτα σύμφωνη.

Τίποτα δεν με ενόχλησε Μεγάλη Παρασκευή μεσημέρι, ούτε οι σεμνές προτάσεις του, ούτε οι τιμές του. Μιά φορά στο τόσο που τρώω έξω δε με νοιάζει να πληρώσω το φαγητό στις τιμές που το κοστολογεί ο εστιάτορας ούτε με ενδιαφέρει να το εξηγήσω (ε, στη Μύκονο είμαστε, ε, δέκα μέτρα από το κύμα είμαστε, ε, άψογο το σέρβις, ε, πανέμορφο το μαγαζί, ε.ε.ε…) Οσο μου ζητάει το πληρώνω ευχαρίστως-αρκεί να μη με κοροιδεύει στη γεύση και τη ποιότητα. Εξάλλου , δεν τρώω έξω για να φάω. Τρώω σε εστιατόριο/ταβέρνα/μεζεδοπωλείο ή για να μην μπώ στη κουζίνα ή για τη καλή παρέα ή γιατί ένας μάγειρος έχει κάτι να μου προτείνει-κάτι του γούστου μου : εκλεκτό κρέας άριστα ψημμένο; Φρέσκα ψάρια και θαλασσινά; Μιά μακροβιοτική δροσερή σαλάτα με όσπρια; Νόστιμους μεζέδες, έθνικ σπεσιαλιτέ, ένα θεικό σουβλάκι; Μιά φιλοσοφία ίσως; Αλλιώς μαγειρεύω και τρώω σπίτι μου αυτά που μου αρέσουν με πολύ-πολύ χαρά.

Όσο περνάει ο καιρός, οι κενοί εντυπωσιασμοί καταρρέουν όχι μόνο γιατί είναι … χμ… τις πιό πολλές φορές και άνοστοι αλλά κυρίως γιατί δεν έχουν λόγο ύπαρξης , νομίζω , πλέον στα τραπέζια μας. Κάθε προβληματισμένος άνθρωπος πάνω σ’ αυτή τη Γη μάλλον προτιμά σερβιρισμένο ένα φαγάκι, ένα φροντισμένο , περιποιημένο απλό φαγητό παρά τη μισαλλοδοξία του σεφ στη πιατέλα. Προσωπικά προτιμώ μαγείρους που μαγειρεύουν , χαχα, πέστε να με φάτε, με μιά εγκράτεια (που ταιριάζει στην εποχή που διανύουμε) παρά με μιά όχι γνήσια εκκεντρική χλιδή (που δεν ταιριάζει καθόλου στην εποχή που διανύουμε).

Κάπως … στραβοκαταπίνεις επίσης όταν μαθαίνεις ότι οι γαρίδες φέτος στη Ταιλάνδη αρρώστησαν και ψοφάνε νωρίς, τα βοσκοτόπια στην Αμερική ξεράθηκαν από την ανομβρία και το μοσχαρίσιο κρέας ακρίβυνε όσο ποτέ πριν, το χοιρινό το ίδιο, τα λάιμ τα εμπορεύονται πιά οι μεξικάνοι των καρτέλ της τροφής (ξέχνα τα ναρκοκαρτέλ λέμε…). Ρίξε μιά ματιά γύρω σου, το φαγητό δεν είναι αυτό που ήταν… Γι’ αυτό λέμε συγκρατημένα και απλά, γιατί δεν μπορείς να είσαι αδιάφορος σε όλα αυτά που σχετίζονται με τη τροφή (γιατί τροφή είναι αρχικά το φαγητό). Και είναι μόνο ιδέα μου ότι όσοι νέοι αγνοούν και αδιαφορούν άλλοι τόσοι νοιάζονται και γι’ αυτές τις πλευρές του φαγητού;

Αλλά ας μείνω στις δικές μου χαρές. Ανοιξη, καλοκαίρι, ψαράκια, αρακάς, φασολάκια, κολοκυθάκια, δυόσμος, πιπεριές, αγγούρια, αντζούρια, κουκιά, βασιλικοί θεριά, θαλασσινά, ντομάτες (επιτέλους), ψωμωμένα μύδια, σύκα, βερύκοκα, ροδάκινα, σταφύλια, φρέσκα σκόρδα , οι εποχικές ελληνικές χαρές είναι πολλές. Ουκ εν τω πολύ το εύ. Αδιάφορα περνούν από μπροστά μου όλα τα άλλα. Χαίρομαι που βρήκα το φαγητό που μου αρέσει, είναι το απλό , ελληνικό φαγητό που όλα τα υλικά είναι εποχικά, ελάχιστα πειραγμένα από τον μάγειρο, φρέσκα και θρεπτικά, χορταστικά , κομμένα από το μποστάνι δίπλα στη ταβέρνα και όχι φερμένα με αερόπλανα από το Περού . Εμπνευσμένα από τις παραδοσιακές μας συνταγές που ακολουθούν σοφά τις εποχές και τις παραδόσεις, όπως αυτή της αυστηρής Σαρακοστής.

10247377_541879652591628_4094467343737029962_n
Γαύρος μαριναρισμένος, ψιλοκομμένη κάπαρη, αρωματικά και κρεμμυδάκι. Ελαιόλαδο. Ξύδι.

Αυτό το φαγητό με κάνει να αισθάνομαι καλά, χορτάτη, χαρούμενη. Ανέκαθεν. Τα εύσημα στους σεφ που θα επαναπροσδιορίσουν και θα κοστολογήσουν εκ νέου την ξεχασμένη απλότητα με τη ποιότητα που αυτή συνεπάγεται.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.