Από τα πλέον αγαπημένα βιβλία μαγειρικής, το Jerusalem του εβραίου Yotam Ottolenghi και του παλαιστίνιου Sami Tamimi (φίλοι και συγγραφείς δύο βιβλίων μαγειρικής και συνιδιοκτήτες τεσσάρων εστιατορίων στο Λονδίνο) αποκτά ξανά ξεχωριστό ενδιαφέρον μετά τα τελευταία γεγονότα, θυμίζοντας με τον πιο ειρηνικό τρόπο τις ομοιότητες και όχι τις διαφορές των λαών της Μέσης Ανατολής μέσα από τη γεύση και τις κοινές συνταγές της διχασμένης περιοχής.
Οι δυό φίλοι συγγραφείς γεννήθηκαν στην Ιερουσαλήμ και στα τέλη του 1990 βρέθηκαν κι οι δυό στο Λονδίνο, μέσω του πιο φιλελεύθερου και κοσμοπολίτικου Τελ Αβίβ, αλλά μέσα από διαφορετικούς δρόμους. Ο Οττολένγκι , γεννημένος σε μια συντηρητική μεγαλοαστική οικογένεια, σπούδασε φιλοσοφία, λογοτεχνία και τέχνη και τα βράδια εργαζόταν στην ισραηλινή εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας Haaretz. Πριν εγκατασταθεί στο Λονδίνο, όπου ήλπιζε να τελειώσει το διδακτορικό του , παρακολούθησε εκεί ένα εξάμηνο πρόγραμμα της φημισμένης σχολής μαγειρικής Gordon Bleu και μετά εργάστηκε στο μοδάτο καφέ Baker and Spice όπου και γνώρισε τον μελλοντικό του φίλο και συνεργάτη Ταμίμι, ψάχνοντας εν τω μεταξύ μια καλή δικαιολογία προς τους γονείς του που απορούσαν πώς ο γιος τους αποφάσισε να παρατήσει το διδακτορικό για τις… ζύμες!
Ο Σάμι Ταμίμι, που προερχόταν από την αραβική γειτονιά της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, έβαλε νωρίς ρότα για το πιό ανεκτικό και χαλαρό Τελ Αβίβ, αποφεύγοντας έτσι τους αυστηρούς αραβικούς νόμους, έβαψε τα μαλλιά του ροζ, έπιασε δουλειά στο γνωστό Lilith και το 1990 έγινε ο σεφ του εστιατορίου που πρώτο σέρβιρε καλιφορνέζικη κουζίνα (με φρέσκα λαχανικά, απλές γεύσεις, έμφαση στη θρεπτική τροφή με επιρροές από την ασιατική κουζίνα) στο Ισραήλ. Η μαγειρική τον είχε κερδίσει έτσι κι αλλιώς από μικρό και επόμενος σταθμός του ήταν το Λονδίνο!
Αργότερα, στη βρετανική πρωτεύουσα, εκεί όπου μιά αραβο-ισραηλινή συνεργασία δεν είναι μεν συνηθισμένη αλλά ούτε γίνεται μεγάλος ντόρος γι’ αυτό, άνοιξαν σταδιακά τα τέσσερα επιτυχημένα εστιατόριά τους και ένα φούρνο/ντελικατέσεν σε γνωστές και hip γειτονιές του Λονδίνου (όπως το Notting Hill, Βelgravia, Islington, Soho), έγραψαν μαζί δυό βιβλία (το Jerusalem και το Ottolenghi), ο Οττολένγκι έγινε τακτικός συνεργάτης στις σελίδες του ηλεκτρονικού Guardian και μέσα σε λιγότερο από είκοσι χρόνια κατέκτησαν μαζί μιά ξεχωριστή γαστρονομική ταυτότητα για το απαιτητικό λονδρέζικο κοινό.
Τι φαγητό σερβίρουν τα εστιατόριά τους; Ενα πανόραμα όλων των γεύσεων της Μέσης Ανατολής, ίσως λίγο πιό light, ίσως επηρεασμένο από την ελαφριά καλιφορνέζικη κουζίνα, σίγουρα όχι fusion -όπως τονίζουν οι ίδιοι- από χούμους μέχρι ντολμαδάκια, σερβιρισμένα σε πανέμορφα διακοσμημένους εντυπωσιακούς αλλά κομψούς μπουφέδες που θυμίζουν τα αράβικα παζάρια και έρχονται σε αντίθεση με τη λιτότητα των, κατά το πλείστον χορτοφαγικών, δημιουργιών τους που στήνονται σε όμορφα στολισμένους δίσκους. Μελιτζάνες με ρόδι και σκόρδο, ταμπουλέ, ρύζι με σαφράν και φυστίκια Αιγίνης, μεχάνδρα ( mejandra) με φακές και καραμελωμένα κρεμμύδια, πικάντικη σαλάτα από ψητά καρότα και δυόσμο, σαλάτα φατούς (fattoush) με συνταγή της μαμάς του Σάμι, γεμιστές αγγινάρες με αρακά και άνιθο, κεφτεδάκια matzo (τυπική σπιτική ισραηλινή συνταγή με κεφτεδάκια φτιαγμένα από αλεύρι, νερό, αυγά και ζωικό λίπος σε ζωμό κοτόπουλου), ντολμαδάκια με ρύζι, σταφίδες και αρωματικά και φυσικά χίλιες δυό παραλλαγές του χούμους, του πουρέ από ρεβύθια και ταχίνι που οι Αραβες μεν διακυρήσσουν ιστορικά σαν δικό τους αλλά που οι Εβραίοι λένε ότι το διέδωσαν στην Ευρώπη και την Αμερική. Και οι δυό , με κάθε ευκαιρία, “βγάζουν το σπαθί” για να υπερασπιστούν τη ταυτότητά του όταν οι συζητήσεις ανάβουν στα απανταχού γαστρονομικά μπλογκ, όπως ακριβώς γίνεται και εξάλλου και για το μίγμα za’atar (ρίγανη, σουμάκ, σουσάμι , αλάτι κ.ά. ) που νοστιμίζει όλα σχεδόν τα φαγητά των λαών της Μέσης Ανατολής .
Οι Οττολένγκι και Ταμίμι δεν είναι οι μόνοι σεφ που συνεργάζονται αν και προέρχονται από τα δυό άκρα της μακροβιότερης πολιτικής διένεξης στη Μέση Ανατολή. Οι Chefs4 peace (chefsforpeace.com), ένας χριστιανός, ένας μουσουλμάνος και ένας ισραηλινός σεφ, ξεκίνησαν την οργάνωσή τους το 2001 υποστηρίζοντας ότι το φαγητό που μαγειρεύουμε είναι αυτό που φέρνει κοντά τους ανθρώπους του Ισραήλ και της Παλαιστίνης και πάντως όχι οι πολιτικοί των χωρών της περιοχής! Οι Οττολένγκι και Ταμίμι επίσης στηρίζουν οικονομικά την οργάνωση Moon Valley που βοηθά παλαιστηνιακές επιχειρήσεις να εγκατασταθούν στο Λονδίνο και κάνουν με κάθε γαστρονομική τους συνεργασία αυτό που όλοι ελπίζουν και για τη πολιτική στη Μέση Ανατολή : ειρήνη, χαρά και ευτυχία για όλους.
(Και πεντανόστιμο θρεπτικό φαγητό!)
