Υποθέτω είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Γούστου.
Αν σε συγκινεί για παράδειγμα το γνώριμο φαγητό, το φαγητό της μαμάς σου, οι μπουγάτσες που έτρωγες στο φοιτηταριό, οι γευστικές μνήμες σου.
Η αν σε ιντριγκάρει , ας πούμε, το εγκεφαλικό κατόρθωμα ενός σεφ, η πολυπλοκότητα της αφαίρεσης ή η αφαίρεση της πολυπλοκότητας σε ένα γευστικό και όμορφα διακοσμημένο πιάτο σε ένα εστιατόριο αξιώσεων.
Είναι κι αυτή η τρίτη κατηγορία (φαντάζομαι υπάρχουν ακόμα πολλές, όσες και ιδιοσυγκρασίες ή κουζίνες) που αναδεικνύει το τίποτα. Ιδίως το καλοκαίρι. Το κυττάς μέσα στο πιάτο, κυττάς πάνω στο φεγγάρι, είναι και σκοτεινά, δοκιμάζεις, ευχαριστιέσαι, λες ω μα τί νοστιμιά! , μα τί είναι και ο μάγειρας σου λεει τίποτα, δεν είναι τίποτα, να , παίρνεις λίγο μπαγιάτικο ψωμί, εγώ ας πούμε έβαλα από δικό μας λάδι, τις αντσούγιες τις έφερε η Νίκη, την γνώρισες πέρυσι στου Θωμά η ξανθιά …η ψηλή… από τη Λέσβο, α ναί καλέ η Νίκη, Νίκη τη λένε, για Βάνα την είχα , είναι παστωμένες σπιτικές να κόψουμε και μιά ντομάτα; και τρώμε. Μα έχει και κρεμμύδι, λες εσύ , ε ναί, έχει και κρεμμύδι και σκόρδο δεν βάλαμε Ρένα; Καλά σιγά , ωχου τό σκόρδο πιά, παντού σκόρδο, όχι δεν βάλαμε, βάλαμε… Και είδα και κάπαρη, ε καλά καλοκαίρι είναι να μη βάλουμε και καμμιά κάπαρη , είχε μείνει στο ψυγείο από πέρυσι, καλά οι κάπαρες δεν χαλάνε, δεν ξέρω εμείς τις βαστάμε σε νερό θαλασσινό, δεν ξέρω, χαλάνε οι κάπαρες Θωμά ; Καλέ ο Θωμάς είναι ερωτευμένος , δεν σκέφτεται τις κάπαρες τώρα. Θα κόψω το χέρι μου αντί για το καρπούζι φαρμακογλώσα… Και θα τόχεις το κρίμα στο λαιμό σου, εγώ για τις κάπαρες ρώτησα, οι άλλοι το πήγανε εκεί. Κα-λά κά-να-νε, ξέ’νε αυτοί . Γιατί έβαλες ξύσμα λεμονιού αφού λες οτι μαγειρεύεις μ’ ό,τι βρίσκεις ; Εδώ δεν έχει λεμόνι για δείγμα. Τί λες καλέ για πήγαινε από πίσω και δες, τα έβγαλε τα πρώτα, Αύγουστο μήνα; Είναι αλήθεια οτι η κοπριά γαιδάρου κάνει τα λεμόνια πιό ξινά; Θα σου πώ εγώ τη συνταγή αλλά δεν θυμάμαι, καλέ θα σου πεί τη συνταγή ο Μάνος , καλέ θα τρελλαθώ θα πεί συνταγή ο Μά-νος, γιατί ο Μά-νος δεν , τί λες όλοι μαγειρεύουμε εδώ στην Ελλάδα και όσοι δεν μαγειρεύουμε κάνουμε παρέα στο μάγειρο, ναί καλά τα λέει ο Θωμάς , καλά ο Θωμάς κεντάει παιδιά σήμερα, κάποιος αλλά ποιός μου την είπε μιά φορά , πάνω στο Θεολόγο, μιά τουρκάλα ήτανε νομίζω και κάπνιζε, κάπνιζε και έλεγε, μίλαγε όλο για φαγητό αλλά δεν έτρωγε, δεν έφαγε τίποτα 24 ώρες ταξίδι, εμείς της δείξαμε , όχι της δείξαμε της προσφέραμε κάτι τυροπιτάκια είχαμε πάρει μαζί , όχι, δεν θέλω, μετά κάναμε καφέ, βγάλαμε κουλουράκια, όχι δεν θέλω, πάφα-πούφα, φτάνουμε Κάλυμνο κατεβαίνει η Τουρκάλα, τουρκάλα ήτανε, νομίζω, τουρκάλα ήτανε; Μα έχει συνταγή αυτό; Εεε, συνταγή, τί συνταγή, δηλαδή να σου πώ ένα-δυό που θυμάμαι και σύ κάντο όπως θες, καλά δεν βλέπεις τί έχουμε βάλει, ό,τι βλέπεις είναι, τίποτα , τίποτα, το καυτερό είναι που κάνει τη διαφορά βρε σύ και σε ζαλίζει, πολυλογίες τώρα, ωχου φέρε το κατόλ πιό κοντά, τί κουνούπι κι αυτό φέτος θε’ μου δηλαδή είναι γιατί ποτίσατε νωρίς αλλά δεν πίνεις και αυτός ο μεζές είναι για να πίνεις, έβαλα κομπρέσα χαμομήλι στο γατάκι στα ματάκια αλλά ο γιατρός είπε δεν κάνει χαμομήλι στα γατάκια και έδωσε σταγόνες με αντιβιοτικό, είναι γιατί δεν θηλάσανε πολύ και δεν έχουν ανοσοποιητικό γερό κι’ όμως έτσι είπε. Πάρε κι’ άλλο.
