Το πιό νόστιμο spread είναι η tapenade!

0
13803


Να με συμπαθάτε αλλά δεν θα χρησιμοποιήσω ποτέ και εφ όρου ζωής την πιό αντιπαθητική λέξη των ελληνικών τιμοκαταλόγων , τη λέξη άλειμα. Που απλώς γίνεται …χειρότερη στον πληθυντικό : αλείματα! Μου θυμίζει… πασαλείματα και ακουστικά υποβιβάζει την υπέροχη αίσθηση μιάς χορταστικής πηρουνιάς (και όχι αλειψιάς) ταραμοσαλάτας , ας πούμε, πάνω στο φρέσκο ψωμί. Η ταραμοσαλάτα , ειρήσθω εν παρόδω, δεν αλείφεται πάνω στο ψωμί όπως το βούτυρο (έλεος!) αλλά στέκεται, ισοροπεί, ακουμπά πάνω σε μιά μπουκιά ψωμιού, κομμένη κατά προτίμηση με το χέρι από μιά φέτα ή από την ίδια τη φρατζόλα (και υποχρεωτικά από τη λαγάνα κάθε Σαρακοστή). Οπότε γιατί λένε την ταραμοσαλάτα και όλα τα συναφή αλείματα; Πώς θα το έγραφα στο μενού; Θα προτιμούσα να συμπεριλάβω την κατηγορία αλείματα στα ορεκτικά, αυτό δεν είναι εξάλλου τα αλείματα;

Η ίδια λέξη στα αγγλικά , η λέξη spread, δεν ηχεί τόσο απωθητικά αν και δεν είναι η ακριβής μετάφραση της λέξης άλειμα, μιά και spread σημαίνει “απλώνω” και “αλείφω” μόνο στη μαγειρική όταν χρησιμοποιείται για βούτυρο ή κρεμώδες τυρί ή κάποια αλοιφή που απλώνεται που πάνω σε ψωμί. Γι’ αυτό την προτίμησα στον τίτλο αυτού του ποστ. Τέλος νευρώσεων, συνεχίζουμε με την ουσία.

Ενα από τα αγαπημένα μου spread λοιπόν είναι η γαλλική tapenade. Οι Γάλλοι την  παρουσιάζουν πρωτίστως ως καπαροσαλάτα* , δίνοντας έμφαση στην κάπαρη που περιέχεται παρά στις ελιές , και λιγότερο σαν spread. “Σκόνταψα” πριν λίγες μέρες πάνω στην τέλεια tapenade της φίλης μου της Φανής που πριν δυό μήνες ξεκίνησε να πειραματίζεται με τις πολλές και διαφορετικές ελιές που μάζεψε από υπαίθριους ελαιώνες και της γειτονιάς της, βάζοντας άλλες σκέτες σε άλμη ή με ξίδι και λάδι, άλλες με λεμόνι και μυρωδικά, μερικές πράσινες και μικρές, τσακιστές, Καλαμών… Ορισμένες δεν “πέτυχαν” ,ή η φλούδα τους ήταν αρκετά σκληρή και έτσι τις έβαλε στο γουδί για να φτιάξει πάστα ελιάς και στη συνέχεια tapenade (προφέρεται ταπενάντ). Η συνταγή είναι απλή και το αποτέλεσμα ένα γευστικό spread που συνοδεύει εξαίσια ένα ποτήρι κρασί. Προσωπικά , ό,τι περιλαμβάνει ελιά, κάπαρη και αντζούγια είναι πολύ δύσκολο να μην μου αρέσει.

Και φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να πώ την tapenade άλειμα. Εφ όρου ζωής και προς τιμήν των Γάλλων της Προβηγκίας που μας την έμαθαν μιά και tapenas σημαίνει κάπαρη.

Σ π ι τ ι κ ή   t a p e n a d e

Υλικά

1 1/2 φλυτζάνια του τσαγιού ελιές Καλαμών και 1-2 πράσινες χωρίς κουκούτσια

2 φιλέτα αντσούγιας χωρίς το λάδι τους

3 κουταλιές της σούπας κάπαρη

1-2 σκελίδες σκόρδο

το χυμό απο μισό λεμόνι

1/4 φλυτζάνι τσαγιού ελαιόλαδο

μιά πρέζα θυμάρι,

αλάτι και πιπέρι

ψιλοκομμένο μαιντανό

Ξεπλένουμε με κρύο νερό βρύσης τις ελιές και την κάπαρη από την άλμη τους.

Βάζουμε όλα τα υλικά εκτός από το ελαιόλαδο, το αλατοπίπερο και το μαϊντανό στο μούλτι και δουλεύουμε το μίγμα για μισό μόλις λεπτό, θέλουμε τα υλικά της tapenade να μην λιώσουν τελείως αλλά να είναι ευδιάκριτα και το μίγμα να έχει κόκκο. Εναλλακτικά χρησιμοποιούμε γουδί.

Βάζουμε το μίγμα σε μπολ , ελέγχουμε για αλατοπίπερο, προσθέτουμε αν χρειάζεται και ανακατεύουμε καλά με το ελαιόλαδο.

Γαρνίρουμε με τον μαϊντανό για φρεσκάδα και σερβίρουμε με φρέσκο ή φρυγανισμένο ψωμί ή αραβικές πίτες ή ακόμα και με τσίκορι (βελγικές αντίβ) που τους πάει πολύ με τη πικρή τους γεύση.

*Να θυμίσουμε ότι στην Ελλάδα έχουμε την δική μας νησιώτικη καπαροσαλάτα , μιά εκδοχή της οποίας οι συγγραφείς του βιβλίου Νανά Δαρειώτη, Θάλεια Τσιχλάκη και Α. Ανδρουλιδάκης “Του άνεμου και της αρμύρας” παρουσιάζουν στο κεφάλαιο του βιβλίου για τη Σίφνο περιγράφοντάς την όχι σαν καθ’αυτή σαλάτα αλλά κάπαρη μαγειρεμένη σαν στιφάδο μαγειρεμένη με πολλά κρεμμύδια.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.