O Βασίλης Μαστρογιαννάκης καθημερινά ψάχνει κάτι να τον εμπνεύσει! Εδώ και 12 χρόνια δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο των επιχειρήσεων ποτού και κρασιού, έχοντας δώσει έμφαση σε αυτά που λατρεύει: το ταξίδι, το φαγητό και το κρασί, τα πιο μυστήρια και πιο όμορφα πράγματα. Τα τελευταία χρόνια ερευνά το κρασί και την αξία του ως διαβατήριο πολιτισμού. Δεν σταματάει ποτέ και προσπαθεί πάντα να φτάσει όπου δεν μπορεί.
Στο twominutesangie.com γράφει αυτόν τον χειμώνα μια σειρά ενημερωτικών κειμένων για τις κυριότερες ποικιλίες των ελληνικών κρασιών ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τον αμπελώνα της χώρας μας*.
Κάτι που με χαρά παρατήρησα στα αμέτρητα ταξίδια μου στην γειτονική χώρα είναι ότι οι Ιταλοί , όσο μαγειρεύουν, όπως οι περισσότεροι μερακλήδες μάγειροι, σιγοπίνουν και εκείνοι ένα ποτηράκι κρασί , τό ίδιο που θα χρησιμοποιήσουν και στο μαγείρεμα του φαγητού τους. Τη βρίσκω μιά ωραία συνήθεια, που σε κρατάει μεν συγκεντρωμενο στο μαγείρεμά σου αλλά συχρόνως σε χαλαρώνει και σε φέρνει σε κέφι για να το απολαύσεις περισσότερο.
Σε ένα από τα ταξίδια μου στη Νάπολη, λοιπόν, έκατσα δίπλα σε έναν φίλο όσο μαγείρευε απολαμβάνοντας μαζί του ένα ποτήρι λευκό ιταλικό κρασί verdicchio και έτσι έμαθα μια συνταγή για “μύδια μεθυσμένα” (παίρνουν το όνομά τους εξ αιτίας του κρασιού που ρέει άφθονο στη κατσαρόλα αλλά και στο ποτήρι του μάγειρα…). Η μόνη διαφορά που έχει η συνταγή που ακολουθεί από εκείνη του ιταλού φίλου μάγειρα είναι το ελληνικό κρασί , ασύρτικο ή ρετσίνα, που θα χρησιμοποιήσουμε.
Την περασμένη βδομάδα πέρασα από τη Βαρβάκειο αγορά ψάχνοντας διάφορα όστρακα για ένα τραπέζι με φίλους . Ο βροχερός καιρός όμως είχε άλλη άποψη, οι ψαράδες δεν βρήκαν, και ως έτσι όστρακα δεν υπήρχαν. Υπήρχαν όμως μύδια. Χωρίς δεύτερη σκέψη αγόρασα ένα κιλό και επιστρέφοντας σπίτι θυμήθηκα τη συνταγή του ιταλού για μύδια με κρασί, συνταγή που ανήκει σε αυτές που λατρεύω, λόγω γεύσης και ευκολίας, αλλά κυρίως επειδή απαιτεί ελάχιστα υλικά που σχεδόν πάντα έχουμε σπίτι μας, αναδεικνύοντας αυτή την υπέροχη πρώτη ύλη , που πλέον μπορείς να βρείς συσκευασμένα σε διχτάκι ακόμα και στα ψαράδικα των σούπερ μάρκετ, τα μύδια.
Μύδια μεθυσμένα…
Υλικά για 4 άτομα
1 κιλό μύδια
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
2-3 σκελίδες σκόρδο
1 πράσο
μισή κούπα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
το χυμό από 1 λεμόνι
1 ματσάκι μαϊντανό
1 φιάλη λευκό ξηρό κρασί(κατά προτίμηση Ασύρτικο ή Ρετσίνα)
Συνολικός χρόνος εκτέλεσης: 15 λεπτά
Το πιο απαιτητικό κομμάτι από άποψη χρόνου στη διαδικασία εκτέλεσης της συνταγής μας είναι το καθάρισμα των μυδιών. Παίρνουμε λοιπόν ένα μπολ με νερό και ξεκινάμε να τρίβουμε το κέλυφος των μυδιών όσο καλύτερα μπορούμε με ένα συρματάκι κουζίνας ή με ένα μικόρ κοφτερό μαχαιράκι. Στη συνέχεια αφαιρούμε προσεκτικά το “μουστάκι” των μυδιών τραβώντας το από την αντίθετη πλευρά της ένωσης. Ξεπλένουμε καλά με κρύο νερό, στραγγίζουμε όσο καλύτερα γίνεται τα μύδια μας και ξεκινάμε.
Χρόνος μαγειρέματος: 10 λεπτά
Κόβουμε το κρεμμύδι μας στη μέση και σε λεπτές ροδέλες. Ψιλοκόβουμε τις σκελίδες του σκόρδου και το πράσο.
Σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι ή γουόκ ρίχνουμε το ελαιόλαδο και μόλις ζεσταθεί το λάδι ξεκινάμε να σοτάρουμε το κρεμμύδι, το πράσο και το σκόρδο, ανακατεύοντας ελαφρά. Μόλις σοταριστούν, προσθέτουμε τα μύδια μας, ανεβάζουμε τη φωτιά στο φούλ και κλείνουμε το σκεύος μας με το καπάκι του.
Σε 5-6 λεπτά τα πιό πολλά μύδια έχουν ανοίξει (αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμα και ψημένα).(Προσοχή, όσα μύδια δεν ανοίξουν τα πετάμε.)
Ρίχνουμε το χυμό από το λεμόνι και μια κούπα κρασί στα μύδια αφήνοντας αυτη τη φορά ανοικτή τη κατσαρόλα. Το αλκοόλ από το κρασί εξατμίζεται δίνοντας στο φαγητό -σε συνδυασμό με το λεμόνι- μιά νόστιμη γεύση .
Το φαγητό μας μετά πέντε λεπτά είναι έτοιμο.
Σερβίρουμε σε βαθύ μπολ και ψιλοκόβουμε μαϊντανό γαρνίροντάς το από πάνω.
Κρασί στα ποτήρια μας και…φιλιά στη Νάπολη.
Γρήγορα ναι, εύκολα ναί , πρόχειρα όχι…
Προτίμησα ένα Βιολογικό Ασύρτικο από το Κτήμα Θεόπετρα που βρίσκεται στα Μετέωρα. Με χρώμα λεμονοπράσινο και αρώματα φρεσκοκομμένων εσπεριδοειδών με προκαλεί να το απολαύσω. Η οξύτητα του είναι σε πολύ καλά επίπεδα ώστε να ταιριάζει με τα μύδια, λόγω της θαλασσινής λευκής και νόστιμης σάρκας τους, με μια ορυκτότητα στο στόμα που θυμίζει πέτρα, ιώδιο και αλμύρα μας φέρνει τη θάλασσα σε κάθε μπουκιά μας και στέκεται αριστοκρατικά στο τραπέζι μας. Δίχως σκέψη, ένα πάντρεμα φαγητού και κρασιού που αποτελεί μια απόλυτη οινογαστρονομική εμπειρία με πολλές επαναλήψεις.
