Μια μαρουλοσαλάτα από εγχειρίδιο μαγειρικής του 1764…
Εχω μερικούς φίλους και φίλες που η φινέτσα τους με συγκινεί.
Είναι οι άνθρωποι που ο Θεός στέλνει στη Γη με μοναδική αποστολή να την ομορφύνουν και να μας διδάξουν ένα-δυό πράγματα για να μπορέσουμε και μείς να ζήσουμε τη Ζωή με γούστο.
Ο,τι πιάσει το χεράκι τους, γίνεται πιό φινετσάτο, πιό κομψό και προσεγμένο. Μαθαίνουν σε μας τους υπόλοιπους τη χάρη, τη χάρη του απλού , μας διδάσκουν τη κομψότητα δηλαδή.
Θα έχετε ίσως και σείς λίγους αλλά πολύτιμους φίνους ανθρώπους γύρω σας, ανθρώπους που μπορείς να τους χαζεύεις με τις ώρες όταν κρεμάνε ένα κορδελάκι στο φωτιστικό της βεράντας τους για να ταιριάζει με τα γεράνια τους , όταν διαλέγουν λίγα και φίνα ρούχα, ακόμα και όταν φορούν τα παλιά τα φορούν με χάρη και αναδεικνύουν την φινέτσα τους…
Οταν μαγειρεύουν σερβίρουν λίγα και πεντανόστιμα εκλεκτά πιάτα , έχουν λίγα αλλά υγιή φυτά στις βεράντες τους και το κάθε δώρο τους είναι μιά λεπτή εκλεκτική κίνηση.
Η Μάρω , για παράδειγμα, μία από τις φίνες φίλες και πρόσφατη γνωριμία , δεν θα χάριζε ποτέ μιά χρήσιμη τρίτομη έκδοση μαγειρικής! Μου χάρισε όμως ένα φίνο βιβλίο μαγειρικής, οθωμανικής κουλτούρας και τέτοιας χάρης που από προχτές… έχω μπεί στο ίντερνετ και ψάχνω οικονομικά εισιτήρια για τη Πόλη…
Λέγεται Η ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ, της Μαριάννας Γερασίμου και κάθε σελίδα είναι για χόρταση και ονειροπόληση σε παλιούς καιρούς που η μαγειρκή αλλά και η κατανάλωση τροφής ήταν μιά φινετσάτη διαδικασία απόλυτης ικανοποίησης.
Βέβαια, ακόμα κι άν έβρισκα οικονομικά εισιτήρια για τη Πόλη δε θα κατάφερνα να πάω πίσω στο χρόνο, του 15ου, του 17 αιώνα, με τους σουλτάνους και τους αρχιπρογευστές τους, τους καφετζήδες να σερβίρουν καφέ πάνω σε βελούδινους δίσκους , τους αιβάζηδες (υπηρέτες) , τους σοφράδες στα Σαράγια , τους ντονερτζήδεςκαι τη φίνα κουζίνα τους.
Πολλές συνταγές ελληνικές έχουν τις ρίζες τους εκεί, το τζατζίκι, το γιαχνί , τα τουρσιά, ο καγιανάς, οι κομπόστες, τα σερμπέτια, τα πιλάφια και οι σαλάτες.
Η πιό φίνα, της φίνας ,ώ φίνα σαλάτα πάντως που με συγκίνησε είναι η Marul Salatasi , η γνωστή σε όλους καθημερινή Μαρουλοσαλάτα αλλά με τί πάνω της? ΡΟΔΟΠΕΤΑΛΑ!
Μιά συνταγή του 1764 , μια μαρουλοσαλάτα “άξια του Σαραγιού”… Επρεπε να την είχα κάνει την προηγούμενη βδομάδα που η ανοιξιάτικη φούρια δεν θα είχε εξαφανίσει πολλά από τα ροδοπέταλα από τις τριανταφυλλιές, πλήν ελαχίστων που τα μάζεψα σήμερα το πρωί.
Μπορεί να είχα προλάβει λίγο φρέσκο κάρδαμο. Οταν σήμερα ασθμαίνοντας έφτασα στη λαική για κάρδαμο που ζητάει η συνταγή, ο Φώτης σήκωσε τα φρύδια απορημμένος που το ζητώ τέτοια εποχή .
Πρωτανοιξιάτικη συνταγή φίνας μαρουλοσαλάτας λοιπόν, λίγο πριν τελειώσει το κάρδαμο , μόλις ανοίγουν τα τριαντάφυλλα, που στη Τουρκία φαίνεται ότι συμπίπτουν εποχικά και τα δυό και γι’ αυτό συνδυάζονται…
(Μάρω μου σ’ ευχαριστώ πολύ!)
MARUL SALATASI *
*Αντιγράφω από το βιβλίο η ΟΘΩΜΑΝΙΚΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ , 99 ΠΑΛΑΤΙΑΝΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ , Μαριάννα Γερασίμου, εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ, ΑΘΗΝΑ 2004:
“Αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη μαρουλοσαλάτα άξια του Σαραγιού είναι τα ροδοπέταλα που τη στολίζουν. Η συταγή προέρχεται από το Εγχειρίδιο Μαγειρικής του 1764.
για 4 άτομα
- 1 μαρούλι
- 1/2 ματσάκι δυόσμο
- 1/2 ματσάκι κάρδαμο
- 1/2 ματσάκι μαιντανό
- 5-10 σελινόφυλλα
- χυμός μισού λεμονιού ή κουταλιές ξύδι
- 2 κουταλιές ελαιόλαδο
- μια χούφτα ροδοπέταλα
- αλάτι
*Πλένετε τα φύλλα του μαρουλιού , τα στραγγίζετε καλά και τα κόβετε σε λεπτές λωρίδες.
*Ψιλοκόβετε τον δυόσμο, το μαιντανό , το κάρδαμο και τα σελινόφυλλα. Βάζετε το μαρούλι και όλα τα αρωματικά χορταρικά σε μιά σαλατιέρα.
*Χτυπάτε το ελαιόλαδο με το λεμόνι ή το ξύδι, αλατίζετε , περιχύνετε τη σαλάτα και ανακατεύετε καλά.
*Αν έχετε μυρωδάτα τριαντάφυλλα στο κήπο σας, κόβετε λίγο τις άκρες των πετάλων και τα προσθέτετε στη σαλάτα. Αν δεν βρείτε ροδοπέταλα, δοκιμάστε τη σαλάτα με άνθη νεραντζιάς ή με πασχαλιές. Εκτός από την ωραία όψη, δίνουν άρωμα και δροσερή γεύση.”
(Ο,τι πρέπει και για το δικό μου σεράι…)
