Η ευκολία της μακαρονάδας πάντα με ενθουσίαζε!
Το καλοκαίρι ιδίως οι μακαρονάδες μεταμορφώνονται σε ελαφρά , θεϊκά και γρήγορα πιάτα γεμάτα φρέσκα , θρεπτικά λαχανικά , σκόρδο και μυρωδικά.
Το ξερό κρεμμύδι δίνει τη θέση του στα πράσινα κρεμμυδάκια και στα φρέσκα σκόρδα (της Θράκης από την Ορεστιάδα είναι τα καλύτερα, ψάξτε τα!).
Η προσθήκη κρέμας στις σάλτσες δεν έχει πλέον και πολύ νόημα και πραγματικά αναρωτιέμαι γιατί μερικοί επιμένουν να παραγγέλνουν καρμπονάρα το καλοκαίρι. Ισως γιατί απλά φιγουράρει σε όλα τα μακροσκελή -απανταχού της Ελλάδας- προκάτ μενού ταβερνών και εστιατορίων , ακόμα και όταν είναι “πλάϊ στο κύμα”…
Θα ήταν ένα ωραίο παραμύθι να έκοβε -λέμε τώρα…- ο ταβερνιάρης λίγα κολοκυθάκια από το μποστάνι του, πίσω από την ταβέρνα, με λίγο δυόσμο και να σέρβιρε αυτό αντί για τη “πεπατημμένη”.
“Μά τη ζητάνε οι πελάτες” , λένε οι εστιάτορες. “Και την μακαρονάδα με το κολοκυθάκι θα τη ζητάνε άμα τη βάλετε και την διαφημίσετε σωστά στους πελάτες”, απαντάνε οι foodies, που εκτιμούν το φρέσκο, εποχικό και τοπικό φαγητό.
Η κυρά-Λίντα στην Αστυπάλαια πέρυσι έγινε το στέκι της παρέας μου για πολλές μέρες επειδή ακριβώς έκοβε τη ντομάτα από το μποστάνι πριν κάνει την περίφημη χωριάτική της με το τοπικό λευκό μαλακό “τυράκι” της (επίσης σπιτικό!!!). Ο αστός τουρίστας το εκτιμάει αυτό…
Αυτή η εποχή είναι για μακαρονάδες με δυόσμο, κολοκυθάκι και κουκουνάρι ή για σπαγγέτι με φρέσκια -ωμή- ντομάτα κομμένη σε μικρά καρεδάκια με πολύ βασιλικό , ελαιόλαδο και σκόρδο , για πένες με πέστο βασιλικού…
Μιά ωραία μαλαγουζιά και το απαραίτητο συστατικό της έξτρα νοστιμιάς : καλή παρέα κάτω από τέντες, πέργκολες και κληματαριές.
Λινγκουίνι με κολοκυθάκι και δυόσμο
(Τίίί; Δεν έχεις γλάστρα με δυόσμο;;;)
Μία από τις πιό εύκολες συνταγές αρκεί να υπάρχει καλός συχρονισμός , αναμένες φωτιές και -προτιμότερο- όλα τα υλικά πανέτοιμα από πριν.
Βράζω ένα πακέτο μακαρόνια λινγκουίνι ή σπαγγέτι να κρατάνε στο δόντι (al dente).
Καβουρντίζω σε χαμηλή φωτιά τον κουκουναρόσπορο μέχρι να ξανθύνει (στον φούρνο ή σε αντικολλητικό τηγάνι χωρίς καμμία λιπαρή ουσία για λίγα λεπτά). Προσοχή μην μαυρίσει γιατί θα πικρίσει.
Κόβω 5-6 κολοκυθάκια σε καρεδάκια.
Ψιλοκόβω μία χούφτα φρέσκο δυόσμο.
Λιώνω 2-3 σκελίδες σκόρδο με την ανάποδη μίας ξύλινης κουτάλας, μπαμ! πάνω στο τραπέζι μία κι’ έξω! Τώρα την άνοιξη αναζητούμε το φρέσκο σκόρδο στις βιολογικές αγορές. θα χρησιμοποιήσουμε το λευκό μέρος του και λίγα από τα τρυφερά φύλλα του, κόβοντάς το όπως το φρέσκο κρεμμυδάκι. Προσοχή, είναι αρκετά βαρύ στο στομάχι και πολύ πιό έντονο από το ξηρό σκόρδο!
Παίρνω το ξύσμα από ένα λεμόνι.
Σε δυνατή φωτιά ζεσταίνω πολύ καλά το λάδι και τσιγαρίζω το σκόρδο ταυτόχρονα με τα κολοκυθάκια μέχρι να ροδίσουν, όχι περισσότερο από 2-3 λεπτά.
Προσθέτω τον δυόσμο και το ξύσμα από το λεμόνι, αλάτι και πιπέρι. 1-2 ψιλοκομμένες αντσούγιες τώρα θα προσθέσουν απίστευτη γεύση. Σας αρέσουν τα καυτερά; Προσθέστε λίγες νιφάδες τσίλι ή μιά ψιλοκομμένη κόκκινη καυτερή πιπερίτσα τώρα.
Σε ένα φλυτζάνι κρατώ λίγο από το νερό της βράσης των μακαρονιών.
Από την κατσαρόλα, με τρυπητή κουτάλα, παίρνω τα μακαρόνια και χωρίς να τα στραγγίξω και τα ρίχνω στο τηγάνι με τα κολοκυθάκια και τον δυόσμο. Τα υγρά από την βράση των μακαρονιών , με μιά δυό κουταλιές πικάντικο τριμμένο τυρί, θα δημιουργήσουν έτσι μιά ελάχιστη κρεμούλα. Αν γίνει νερουλή προσθέτουμε περισσότερο τριμμένο τυρί ή βούτυρο, το λιπαρό θα σφίξει τη σαλτσούλα .
Κουνάω το τηγάνι για να αναμιχθούν καλά τα μακαρόνια με όλα τα υλικά για άλλα 2 λεπτά.
Απομακρύνω από τη φωτιά και πασπαλίζω με επιπλέον χονδροτριμμένο πικάντικο τυρί (όπως το συριανό Σαν Μιχάλη ή το κεφαλονίτικο κεφαλοτύρι ή ιταλική παρμεζάνα) και μαύρο φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Στο τέλος προσθέτουμε , αν χρειάζεται, λίγο από το πιό καλό μας ελαιόλαδο και ψιλοκομμένο σχοινόπρασο ή επιπλέον δυόσμο.
Σερβίρω μέσα στο τηγάνι .
