Τι ωραίο που είναι το ελληνικό φαγητό όταν μεταμορφώνεται σε γλέντι, σε τραπέζι συνεύρεσης, στο νοιάξιμο της μάνας για το μικρό της που δεν είναι… φαγανό, στο τάισμα του αγαπημένου στο στόμα, στο μεζεδάκι-βάλσαμο, στη λιγούρα που ο άλλος θέλει να στη χορτάσει, να μη μείνεις πεινασμένος, παραπονεμένος και νηστικός.
Το ντόπιο και το φροντισμένο, το αγνό και το σπιτικό, το λίγο, το εποχικό ΚΑΙ η μπουκιά στο γατί κάτω απ’ το τραπέζι.
Όλα τ’ άλλα τ’ αφήνω σε εμπειρότερα χέρια και σοφότερα γραπτά, στην επαγγελματική πείρα/ Εγώ να, αυτό μόνο λέω: η ελληνική κουζίνα είναι αυθόρμητη και αγαπησιάρικη, λιτή και εποχική και οικονομική και θρεπτική-άσε τη κρέμα γάλακτος κάτω για λίγο… Και πάντα συνοδεύει την ελληνική ζωή, όπως κι αν αλλάζει. Όσο προσπαθούμε να την απομονώσουμε από τις στιγμές της ζωής στην Ελλάδα, τόσο απομακρυνόμαστε από την ουσία της.
Όσο μια παρέα πίνει ένα ποτήρι κρασί και ψάχνει υλικά για να μαγειρέψει κάτι που θα ταιριάζει με τη βραδιά, λέω ότι είμαστε σε καλό δρόμο…
*Πώς εξηγούμε άραγε το κόνσεπτ «αυθόρμητη κουζίνα» στα ξένα;
ΛΑΧΑΝΟΡΥΖΟ
Χοντροκόβω μισό λάχανο και ένα κρεμμύδι.
Το πλένω καλά και το γιαχνίζω με τα νερά του μαζί με το κρεμμύδι περίπου 5 λεπτά ανακατεύοντας συνέχεια.
Πετάω όσο νερό έχει απομείνει (για να είναι πιο ελαφρύ) και στην ίδια στεγνή πλέον κατσαρόλα, μαζί με το λάχανο και το κρεμμύδι που έχουν μαλακώσει, βάζω ελάχιστο λάδι και μια κούπα ανάμικτο ρύζι (καστανό και άγριο και λευκό). λίγο αλάτι και πιπέρι. Το καστανό ρύζι βράζει πιο αργά από το λευκό και το άγριο πιο αργά και από τα άλλα δυο, γι’ αυτό τα μουλιάζουμε σε χλιαρό νεράκι καμιά ωρίτσα πριν τα βράσουμε.
Ανακατεύω για να μοιραστεί ομοιόμορφα στη κατσαρόλα το ρύζι και το λάχανο.
Χαμηλώνω τη φωτιά και το αφήνω να σιγοβράζει 15 λεπτά μέχρι να χυλώσει.
Προσθέτω μιά μικρή κουταλιά πελτέ ντομάτας αραιωμένο σε μισό φλυτζάνι ζεστό νερό και βράζω ακόμα πέντε λεπτά σε πολύ σιγανή φωτιά.
Ραντίζω με φρέσκο ελαιόλαδο ΒΙΟΛΕ με άρωμα νεράντζι* και πολύ φρέσκο πιπέρι, μιαμ…
Τέλειο με κεφτεδάκια και λουκάνικα αλλά και μόνο του σαν ζεστό μεσημεριανό πιατάκι.
Ας κόψω κι ένα φρέσκο λεμόνι, του πάει πολύ. Οπως και χονδροκομμένα καρύδια ή φυστίκια Αιγίνης για λίγο κρστς…
Αχ, ας κατεβάζω λίγο και στον Παύλο που σήμερα μες στην παγωνιά βρήκε να φυτέψει τη ροδακινιά που μου ‘φερε δώρο ο Κώστας (ναι, ναι, αυτός που έχει τις κότες στη ταράτσα στου Ψυρρή…).
Τι όμορφη που είναι η ελληνική κουζίνα!
*Η χανιώτικη εταιρία επεξεργασίας λαδιού ΒΙΟΛΕΑ παράγει και εξάγει ένα υπέροχο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο αρωματισμένο με λεμόνι ή νεράντζι. Είναι το ελληνικό αντίστοιχο… «λάδι αρωματισμένο με τρούφα» των Ιταλών, εκείνοι αρωματίζουν με τρούφα το λάδι τους, εμείς με νεράντζι! Εννοείται ότι το βάζουμε ωμό στο τέλος στο πιάτο.
