Χμ. Το βιολογικό κρέας. Πανάκριβο; Εξαρτάται.
Αν βιαστούμε θα πούμε πως ναί, είναι προκλητικά ακριβό στις μέρες μας, τα τελευταία χρόνια , την περίοδο της κρίσης… Το βιολογικό κρέας , όπως όλα τα βιολογικά προιόντα θα το απαξιώσουμε και θα το αποκλείσουμε από τη διατροφή μας πρωτίστως υποστηρίζοντας οτι προορίζεται μόνον για τους ευκατάστατους (όσοι τέλος πάντων έχουν μείνει…) λόγω της τιμής του.
Για την νοστιμιά του όμως; Δεν θα πούμε τίποτα;
Οπως το κινητό τηλέφωνο, οι έξτρα μονάδες , ένας ωραίος καφές , η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ, ένα ποτό σε ένα μπαρ, τα ρούχα, τα ταξίδια , η φροντίδα της υγείας και οι διακοπές, έτσι και το φαγητό ακριβαίνει καθημερινά στις μέρες μας.
(Μικρή υπενθύμιση: το φαγητό , αντίθετα με όλα τα υπόλοιπα, για να το πούμε απλά, όταν το καταναλώνουμε γίνεται… εμείς, ένα μέρος του οργανισμού μας.)
Αν θυμηθούμε τί σημαίνει βιολογικό κρέας τότε ίσως αυτή η συζήτηση πάψει να είναι πολεμική και απόλυτη και αποκτήσει λίγο περισσότερο νόημα : το βιολογικό κρέας προέρχεται από ζώα που δεν τρώνε τροφές από γενετικά τροποποιημένα σιτηρά (κυρίως μεταλλαγμένη σόγια) ή τροφές που έχουν ψεκαστεί με τοξικά φυτοφάρμακα , δηλαδή είναι μοσχάρια , γουρούνια και πουλερικά που βόσκουν ελεύθερα σε λιβάδια τρώγοντας χόρτα της φύσης , καρπούς, ψυχανθή και βιολογικά σανά, που δεν λαμβάνουν αντιβιοτικά όταν ασθενήσουν, ούτε εμβολιάζονται με φάρμακα για να αυξήσουν το μυϊκό βάρος τους όσο πιό γρήγορα γίνεται προς οικονομικό όφελος του κτηνοτρόφου και μόνον. Το γνήσιο κρέας τους αποκτά τη γεύση και την υφή του από το σωστό μεγάλωμά τους και το σωστό σίτεμά τους μετά τη σφαγή και όχι από χημικά ενέσιμα προιόντα ή ορμόνες. Είναι και αυτές κάποιες πληροφορίες, πέραν της τιμής του βιολογικού κρέατος, που οφείλουμε να γνωρίζουμε αν θέλουμε να λάβουμε θέση στο θέμα αυτό.
Μήπως επίσης , σαν Ελληνες, θα έπρεπε να λάβουμε υπ’ όψη μας οτι το κρέας στην διατροφή μας (άρα και κατ’ επέκταση στην Μεσογειακή) , παραδοσιακά ήταν πάντα λίγο, για να μην πούμε ελάχιστο ανά κεφαλή/έτος αν κανείς συμπεριλάβει και τις ημέρες νηστείας , άρα και αποχής, από το κρέας; Και σίγουρα να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε οτι το περισσότερο κρέας προερχόταν λιγότερο από αγελάδες και περισσότερο από κατσίκια και αρνιά (εννοείται ελεύθερης βοσκής, πιό ελεύθερης δεν γίνεται σκέφτομαι οταν τα βλέπω σκαρφαλωμένα στους γκρεμούς των νησιών μας ή όταν σαστίζω που πίνουν θαλασσινό νερό) και αποτελούσαν -όπως και τώρα αποτελούν- ένα πιό αντιπροσωπευτικό δείγμα της ελληνικής πανίδας και της μεσογειακής διατροφής μας.
Ο σύχρονος άνθρωπος και καταναλωτής που και στο φαγητό του επηρεάζεται περισσότερο από τάσεις και περαστικές μόδες ενοχλείται μόνον από την τιμή του (βιολογικού) κρέατος ενώ ,ας πούμε, δεν ενοχλείται από το πόσο κρέας καταλήγει μαγειρεμένο στα σκουπίδια ή πόσα μπεργκεράδικα αντιστοιχούν πλέον ανά πολίτη σε κάθε σύχρονη μεγαλούπολη, απλά κυττάξτε τις γωνιές της γειτονιάς σας και θα πάρετε μιά ιδέα της τελευταίας διατροφικής μόδας. Η κατανάλωση κρέατος στις μέρες μας δεν είναι απλά μεγάλη, είναι όντως εξωφρενικά μεγάλη και αυτό , όπως ολοένα και περισσότεροι κάτοικοι αυτού του πλανήτη αντιλαμβάνονται έχει , πέραν της υγείας μας, επίπτωση στο περιβάλλον και το κλίμα του πλανήτη μας. Γι’ αυτό άλλωστε δεν βρήκε ευκαιρία να ανακοινώσει τις προάλλες και ο πρόεδρος του διατροφικού κινήματος Slow Food Κάρλο Πετρίνι οτι για αυτούς τους λόγους “ναί, καλό είναι να μειώσουμε την κατανάλωση κρέατος αλλά χωρίς πανικό και ανώφελα ξόρκια” όταν εκείνες τις ημέρες η κατανάλωση κρέατος συνδέθηκε …και με τον καρκίνο;
Το κρέας δεν προκαλεί καρκίνο, το κακό κρέας , ναί, αυτό σίγουρα επιβαρύνει την υγεία μας και φορτώνει τον οργανισμό με τοξίνες όπως και το πολύ ή το κακομαγειρεμένο κρέας , το καμμένο στη ψησταριά και το γκαγκανιασμένο στο τηγάνι. Προσωπικά, αυτά ήξερα από την γιαγιά και τη μάνα μου και αυτά συνεχίζω να ασπάζομαι, διαβάζοντας ολοένα και περισσότερο όχι μόνον για το κρέας αλλά και για την τροφή μου γενικότερα, έτσι για να μου χαλάει το κέφι που το αυτονόητο “κρεατάκι” έγινε … μπιζού. Και αυτό πέραν του ότι στην οικογένειά μου (που ευτυχώς έχει ακόμα δύο εργαζόμενους που φροντίζουν δύο παιδιά) αγαπάμε το κρέας (οι τρείς από τους τέσσερις μιά και η μικρή μου κόρη είναι χορτοφάγος, κάτι απόλυτα σεβαστό από την πρώτη στιγμή που μας το ανακοίνωσε).
Μαγειρεύουμε λίγο και καλό κρέας στο σπίτι μας (όχι πάντα βιολογικό αλλά από έμπιστο κρεοπώλη). Επίσης, μέχρι να γίνει χορτοφάγος η κόρη μας, δυό χρόνια πριν, η ψησταριά με το καλό κρέας ήταν ο πιό συχνός προορισμός της επιλογής μας το σαββατοκύριακο και τις γιορτές. Και στις δύο περιπτώσεις πάντως, είτε το τρώμε στο σπίτι είτε εκτός, επιλέγουμε το καλύτερο δυνατό, έστω τη “μιά στο τόσο” που πλέον τρώμε κρέας για να το ευχαριστιόμαστε χωρίς να αναρωτιόμαστε ή να ανησυχούμε.
Το πληρώνουμε φυσικά ακριβότερα γιατί , ναί, μπορούμε ακόμα να το κάνουμε αλλά κυρίως γιατί είναι νόστιμο. Και , ναί, πιστεύουμε οτι οι διατροφικές μας επιλογές είναι σαν την ψήφο μας, κατευθύνουν τον Κόσμο μας προς τα εκεί που ονειρευόμαστε να πάει. Και στη συγκεκριμμένη περίπτωση σε ένα χαρούμενο, χορτάτο Κόσμο με καλύτερη -αλλά και λιγότερη- τροφή.
Τα υπόλοιπα στην δική σας κρίση, όπως πάντα.
Two Minutes Angie Pot au Feu
με μοσχαρίσιο ποντίκι, λαχανικά και αρωματικά
(για 4 άτομα)
- 700 γραμμάρια βιολογικό μοσχαρίσιο ποντίκι κομμένο σε μικρά κομμάτια
- 4 μεγάλες βιολογικές πατάτες ολόκληρες
- 2-3 μεγάλα βιολογικά καρότα ολόκληρα
- 1 μεγάλο κρεμμύδι κομμένο στη μέση
- 1 πράσσο κομμένο στη μέση
- 3 σκελίδες σκόρδο σπασμένες ελαφρά
- λίγα κλωναράκια θυμάρι ή 5-6 φύλλα φασκόμηλο
- αλάτι και πιπέρι
- λίγη πάπρικα
- μισό φλυτζάνι λευκό κρασί
- μισό φλυτζάνι ελαιόλαδο
- 4 ποτήρια νερό
- 1 κουταλιά της σούπας σκόνη μουστάρδας
- 1 κουταλιά της σούπας γλυκιά ή καυτερή πάπρικα ή λίγο μπούκοβο
- 2-3 κουταλιές της σούπας πελτέ ντομάτας ή μισή κονσέρβα ψιλοκομμένα ντοματάκια (αν θέλουμε να “κοκκινίσουμε” το φαγητό μας).
Τοποθετούμε όλα τα υλικά μαζί στη γάστρα (αλλά όχι τον πελτέ ή τις ντομάτες , αν τα χρησιμοποιήσουμε), κλείνουμε με το καπάκι και μαγειρεύουμε για τουλάχιστον μία-μιάμιση ώρα στους 200 βαθμούς και μία ώρα ακόμα στους 180 βαθμούς μέχρι το κρέας να μαλακώσει και η σάλτσα να δέσει ελαφρά (ίσως χρειαστεί περισσότερη ώρα). Την ίδια μέθοφο ακολουθούμε αν μαγειρέψουεμ το κρέας σε κατσαρόλα, μετά την μία ώρα δηλαδή χαμηλώνουμε τη φωτιά.
Αν θέλουμε το κρέας κοκκινιστό, τότε προσθέτουμε τον πελτέ ή τις φιλοκομμένες ντομάτες μετά τη μία ώρα (η ντομάτα στην αρχή του μαγειρέματος εμποδίζει το κρέας να μαλακώσει).
Στη μέση του ψησίματος δοκιμάζουμε τη σάλτσα για αλάτι και πιπέρι και συνεχίζουμε το μαγείρεμα.
Σερβίρουμε το φαγητό με τη σαλτσούλα του , με φρέσκο ψωμί δίπλα και μιά ωραία σαλάτα μαρούλι. Αν θέλουμε μιά πιό πηχτή, βελουτέ σάλτσα, τότε αφαιρούμε το κρέας από την κατσαρόλα (το βάζουμε δίπλα σε ένα πιάτο) και με το μπλέντερ χειρός πολτοποιούμε τα λαχανικά με όσο ζουμάκι έχει μείνει. Προσθέτουμε το κρέας ξανά και το αφήνουμε να πάρει 1-2 βράσεις ακόμα μέσα στην πηχτή σάλτσα μας.
