Η Περσεφόνη στην Τσαγκαράδα (ή κάθε χρόνο από την αρχή…)

0
13229

Η Περσεφόνη στην Τσαγκαράδα ή …

κάθε χρόνο από την αρχή

Είναι γνωστός  ο αρχαίος μύθος της Περσεφόνης κι’ αν δεν είναι εδώ είμαστε να τον θυμίσουμε. Η ομορφιά της Περσεφόνης, κόρης της θεάς της γεωργίας της Δήμητρας, προσέλκυσε το θεό του Άδη, τον Πλούτωνα και για να την κάνει δική του την απήγαγε. Η Δήμητρα προσέφυγε στο Δία και μετά από διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε ένα συμβιβασμό : για έξι μήνες η Περσεφόνη θα μένει με τον Πλούτωνα κάτω από τη γη και για έξι μήνες επάνω με τη Δήμητρα. Οι έξι πρώτοι μήνες είναι οι παγωμένοι μήνες που τα δέντρα χάνουν τα φύλλα τους και τα ετήσια φυτά μαραζώνουν και πεθαίνουν και οι άλλοι έξι μήνες είναι οι Άνοιξη και το Καλοκαίρι, που όλα πρασινίζουν, ανθίζουν και καρπίζουν.

Κάθε αρχές Απριλίου, που ξεκινάω το μπαξέ εδώ στα 400 μέτρα υψόμετρο στην Τσαγκαράδα θυμάμαι αυτό το μύθο. Όλα πρέπει να ξεκινήσουν από την αρχή και να ξαναζωντανέψουν.

Όλα; Όχι όλα είναι αλήθεια. Υπάρχουν τα τελευταία χειμωνιάτικα λάχανα, μπρόκολα, κουνουπίδια που επέζησαν του χειμώνα. Υπάρχουν πράσα και κρεμμυδάκια, υπάρχουν και κάποια πρώιμα μαρουλάκια που φυτεύτηκαν το Φεβρουάριο. Υπάρχει όμως και η χαρά των ματιών μου. Τα κουκομπίζελα και οι αρακάδες, που φυτεύτηκαν τα Χριστούγεννα και μεγάλωσαν μες το χειμώνα. Αρακάδες βέβαια φέτος δεν έχει. Παρότι σπείραμε 2 φορές λόγω των υπερβολικών βροχοπτώσεων, σάπισαν και δεν φύτρωσαν.

Νάμαστε λοιπόν αρχές Απριλίου σε ένα μπαξέ γεμάτο ζιζάνια, να προσπαθούμε να φέρουμε την Περσεφόνη από τον Άδη. Μία είναι η μέθοδος. Ξεχορτάριασμα. Αυτό σημαίνει σκύψιμο, μικρά εργαλεία και …. μάχη με τα ζιζάνια. Το Πήλιο είναι ευλογημένο από τη βροχή και η περιοχή μας είναι το κέντρο αυτού του βροχοευλογημένου τόπου, αυτό όμως σημαίνει ζιζάνια παντός είδους, μεγάλα και επιθετικά. Αν δεν ξεβοτανίσεις χάνονται τα χαμηλά φυτά. Πάνε οι φράουλες, τις έφαγε η αγριάδα και οι παντός είδους έρπουσες περικοκλάδες. Ακόμη και το παρτέρι της άγριας ρίγανης, που έχω φέρει από το βουνό και υποτίθεται ότι απωθεί τα ζιζάνια φέτος είχε πιάσει περικοκλάδες.

Αυτή η φρέσκια ρίγανη σήμερα θα μας απασχολήσει …… γαστρονομικά.

Γιατί στο Πήλιο της φτώχειας με τη φρέσκια ρίγανη έφτιαχναν τους περίφημους ριγανοκεφτέδες. Ένα μεζεδάκι που χόρταινε πολλούς. Τσιμπάγανε 5-10 κορυφές ρίγανης, βράζανε πατάτες, προσθέτανε τυρί, αλατοπίπερο, ένα – δυο αβγά, τα ανακατέβανε όλα να γίνει ένα συνεκτικό μείγμα, το πλάθανε κεφτέδες, στο τηγάνι αμέσως αλευρωμένοι και να το χορταστικό φαγάκι, που σηκώνει και κρασί για τους μεγάλους.

Σήμερα θα προτείνω μια πιο αστική παραλλαγή.

Ριγανοκεφτέδες της πόλης

Υλικά

5-10 κορφούλες φρέσκιας ρίγανης (δεν έχετε! Κακώς! Όλα τα φυτώρια και τα σούπερ μάρκετ πουλάνε γλαστράκια με φυτά φρέσκιας ρίγανης. Τρέξτε να πάρετε. Βάλτε τη στο μπαλκόνι, στο παράθυρο της κουζίνας, οπουδήποτε αντέχει.),

5-6 μέτριες πατάτες,

100 γραμμάρια κεφαλογραβιέρα οι ανοιχτοχέρηδες ή ξερή μυζήθρα οι πιο σφιχτοί

1 κρεμμυδάκι φρέσκο ψιλοκομμένο,

1 αβγό μεγάλο ή 2 μικρότερα,

Αλατοπίπερο,

Καλαμποκάλευρο για το τηγάνισμα.

Παρασκευή

Πλένουμε τις πατάτες και τις βράζουμε σε αλατισμένο νερό. Τις βράζουμε, δεν τις παραβράζουμε! Είναι προτιμότερο να κρατάνε λίγο, γιατί αλλιώς σκορπίζουν στο τηγάνι. (Το έχω πάθει και ήταν τραγικό γιατί έπρεπε να τις βγάλω στο πρωινό για 20 άτομα και στο τηγάνι γινότανε πουρές!). Τις ξεφλουδίζουμε ζεστές και τις λιώνουμε με ένα πιρούνι. Όταν κρυώσουν προσθέτουμε τη ρίγανη ψιλοκομμένη και τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύουμε να ομογενοποιηθούν. Αφήνουμε αν έχουμε χρόνο το μείγμα στο ψυγείο για να σφίξει.

Πλάθουμε σε κεφτεδάκια πλακέ σχήματος, καλομποκοαλευρώνουμε  και τηγανίζουμε σε μπόλικο καυτό λάδι. Τρώγονται καυτά, ζεστά, ακόμη και κρύα.

Η συνταγή σηκώνει άπειρες παραλλαγές. Από την πιο απλή με ξερή αντί για φρέσκια ρίγανη, μέχρι αντικατάστασή της με όποια μυρωδική πρασινάδα έχετε στη διάθεσή σας.  Μπορεί να συνοδευτεί με τζατζίκι, καυτερό γιαούρτι, σκορδομαγιονέζα ή ότι τραβάει η ορεξή σας. Κατάλληλη για πρωινό, μεσημεριανό, μεζές για κρασί ή τσίπουρο, κλπ, κλπ.

Η αυθεντική συνταγή βρίσκεται στο υπό έκδοση βιβλίο ‘οι γαστρονομικές ανησυχίες ενός ξενοδόχου – ιστορίες και μαγειρέματα στο Πήλιο’ ιστορία 22η  Όποιος έχει πολλή ρίγανη … την κάνει κεφτέδες! Σελίδες 95 – 96.

Για να συγκεντρωθούν τα χρήματα της έκδοσης ‘τρέχει’ έως τις 29 Απριλίου καμπάνια crowdfundingστο indiegogo.  https://igg.me/at/amanitabook

 

 

 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.