Μεξικάνικο γκουακαμόλε με κρητικά αβοκάντο!

0
17143

Χειμωνιάτικο, μεξικάνικο γκουακαμόλε!

blogger-image--815844388Είναι η δεύτερη Πρωτοχρονιά που περνάμε στα Χανιά.

Οι φίλοι μας έχουν το πιο όμορφο σπίτι στο Παλιό Λιμάνι των Χανίων. Τα παράθυρά του κοιτούν τα Λευκά Όρη από την πίσω μεριά (που είναι και η κουζίνα) και το κρητικό αχανές πέλαγος από τα υπνοδωμάτια.

Είναι ένα ιστορικό κτίριο που τους πήρε χρόνο, χρήμα και πόνο για να το επισκευάσουν. Το μοιράζονται χειμώνα-καλοκαίρι απλόχερα με φίλους από την Ελλάδα κι όλο τον κόσμο, μια και τώρα ζουν εκτός Ελλάδος.

Το καθημερινό κεντρικό θέμα της παραμονής μας εδώ κινείται σε τρεις άξονες που συγκλίνουν στο… «τι θα φάμε σήμερα». Ξεκινάμε πρωί-πρωί και με τον καφέ αποφασίζουμε την καθημερινή εκδρομή και το φαγητό σε ένα από τα πολλά ωραία μέρη που έχουν τα Χανιά για φαγητό, εντός και εκτός πόλης.

Λόγω των ημερών, χμ, συζητάμε πολύ γύρω απ’ το φαγητό αλλά τα λόγια δεν αφορούν τη… μάσα (αν γίνομαι αντιληπτή), αφορούν περισσότερο τον απίστευτο πλούτο της κρητικής γης: λάδια, πορτοκάλια, ελιές, ερίφια, παξιμάδια, τυριά, εξωτικά αβοκάντο, μάνγκο, μπανάνες, χουρμάδες, ψάρια, θαλασσινά και σπάνια γκουάβα και πολλά, πολλά, πολλά άγρια χόρτα.

(Εννοείται οτι δεν τα γνωρίζουμε όλα, σαν γνήσιοι κάτοικοι της πόλης, επιστρατεύουμε μέχρι και ελληνικά μπλογκ αφιερωμένα στα άγρια χόρτα για να τα αναγνωρίσουμε σωστά. Η σημερινή σοδιά έφερε κυρίως λάπαθα και αγριολάπαθα)

Κάθε πρωί, νωρίς-νωρίς, συναντιόμαστε στη φιλόξενη τεράστια κουζίνα και με καφέ και βασιλόπιτα κάνουμε το πλάνο της ημέρας: ποιο αγρόκτημα θα επισκεφθούμε, τι θα μαζέψουμε εκεί και πώς θα το μαγειρέψουμε. Η πιο όμορφη στιγμή της συζήτησης είναι όταν «ξεφεύγουμε» λιγάκι και φαντασιωνόμαστε ότι μπορούμε να αρκεστούμε σε ό,τι προσφέρει αυτή την εποχή η κρητική γή: αχιβάδες, μύδια, ψάρια, μπανάνες, πορτοκάλια, μανταρίνια, πράσσα και χόρτα. ελιές και λάδι, αμύγδαλα και… Καταλήγουμε οτι αυτή είναι η κρητική διατροφή, άντε και κανένα κουνελάκι και ερίφιο απ’ τον Μπάλο!

Απ’ τις ομορφιές των Χανίων, εντύπωση μου έκανε το κτήμα βιολογικών προϊόντων Ησυχάκη. Εκεί πήγαμε σήμερα. Ελιές, μάνγκο, αβοκάντο, μανταρίνια, πορτοκάλια, γκουάβας, άγρια χόρτα, λωτοί… Όλα μέσα σ’ ένα πανέμορφο αγρόκτημα από τα χρόνια των Ενετών στην Κρήτη, μιλάμε για μεγάλα κέφια… Ο παππούς του σημερινού ιδιοκτήτη το αγόρασε απ’ τους Τούρκους. Βενετσιάνικοι τοίχοι, πλινθόχτιστα ετοιμόροπα κτίρια, κότες, γατιά, παγώνια, κατσίκια και πρόβατα, ανακατεμμένα και χαρούμενα.

Πώς λέμε Kew Gardens; Καμία σχέση!

Ο μόνος προβληματισμένος είναι βέβαια ο Δημήτρης που έχει αναλάβει το κτήμα και που πρέπει με τα λίγα μέσα που διαθέτει να δώσει προτεραιότητα, ποια δέντρα θα κουρέψει, ποια θα λιπάνει, ποια θα ποτίσει, δεν γίνεται όλα…

Τα πορτοκάλια αμάζευτα (το μάθαμε πια αυτό, δεν δίνουν τιμή, βία 10-20 λεπτά το κιλό). Ίσως τα αβοκάντο… Και οι ελιές στον χονδρέμπορο για χύμα εξαγωγή στην Ιταλία και την Ισπανία! Βιολογικό λαδάκι δικό μας… αχ!

Είναι πράγματι εντυπωσιακό να βλέπεις τόσο πλούτο τροφής (σε μια τόσο στερημένη εποχή με απτή πείνα, συσσίτια, μιζέρια στις μητροπόλεις και κατάντια) απ’ τη μία μεριά και την ελληνική εξαιρετική τροφή πεταμένη, παρατημένη, αμάζευτη, περιφρονημένη επειδή δεν υπακούει στους νόμους της κερδοφόρου παγκόσμιας αγοράς.

«Πάρτε μαζί σας όσα μπορείτε να σηκώσετε», μας λένε παντού…

Μαζεύουμε σακούλες άγρια χόρτα, φορτώνουμε το αυτοκινητάκι μας λωτούς και πορτοκάλια, τα γινωμένα και τα ελαφρά χτυπημένα αβοκάντο και μανταρίνια και γυρίζουμε σκεπτικοί. Πώς γίνεται να λυθεί επιτέλους αυτό το θέμα, αναρωτιόμαστε. Και γρήγορα!

Θέλουμε όλοι να γίνουμε αγρότες! (συνεχίζεται…)

Χειμωνιάτικο μεξικάνικο γκουακαμόλε

Το γινωμένο και χτυπημένο αβοκάντο γίνεται ένα θαυμάσιο χειμωνιάτικο ντιπ, λιωμένο με πηρούνι και ανακατεμμένο ελαφρά με λίγο ψιλοκομμέμο κρεμμυδάκι, ντοματούλες (το καλοκαίρι) λάδι και λεμόνι ή λάιμ , πάπρικα ή ψιλοκομμένη καυτερή πιπερίτσα.

Τελείως σκέτο μπορούμε να το αλείψουμε πάνω σε ψωμί, αντί για βούτυρο. (Το καλοκαίρι, που έχει και ντομάτες, προσθέτουμε και ψιλοκομμένη ντοματούλα, πιπέρι και αλάτι στο τέλος.)

Να θυμίσω κάτι που μού έμαθαν στο Μεξικό: το κουκούτσι του αβοκάντο είναι το «συντηρητικό» του και ως έτσι το αφήνουμε μέσα στο γκουακαμόλε μέχρι να το σερβίρουμε, για να μη μαυρίσει.

Το χειμωνιάτικο γκουακαμόλε είναι θρεπτικό και αντικαθιστά το βούτυρο στα σάντουιτς.

Μια άλλη ιδέα είναι να γεμίσουμε αβοκάντο, κομμένα στα δύο σαν βαρκούλες, με βρασμένο παντζάρι κομμένο σε μικρά κυβάκια, λαδάκι και λεμονάκι, τα χρώματα αυτού του συνδυασμού είναι τόσο όμορφα…

Ιδίως γιά ένα τραπέζι με φίλους, είναι το καλύτερο!

 

blogger-image--815844388
Τα ελαφρά χτυπημένα αβοκάντο -που όμως δεν έχουν κανένα πρόβλημα στη σάρκα τους- δεν “πιάνουν τιμή” στις αγορές , γι’ αυτό δεν πρέπει να πέσουν κάτω και να “μαυρίσουν”.
blogger-image--1483783977
Και σκέτα είναι καταπληκτικά με λίγο λάδι και λεμόνι…
Ενα καταπράσινο κουκλάκι , Ιανουάριο μήνα , έτοιμα από τον Νοέμβριο...
Ενα καταπράσινο κουκλάκι, Ιανουάριο μήνα, έτοιμα από τον Νοέμβριο…
blogger-image-1357037887
Το δέντρο του αβοκάντο, οι καρποί έτοιμοι από Νοέμβριο στην Κρήτη.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.