Καλέ κακομοιράκι; Ασημένιο ψαράκι; Κομψό από τη μάνα σου; Με το φοβερό σωματάκι σου… Τί δόξες περνάς εδώ στην Βαρκελώνη; Τί όμορφα που έχουν αναδείξει και την ζηλευτή σιλουέτα σου , δεν λέω, αλλά και την νοστιμιά σου.
Πώς έγινε εσύ , ένα τόσο ταπεινό ψαράκι να ποζάρεις με αυτοπεποίθηση στην κουζίνα διπλα σε όστρακα και άλλα εντυπωσιακά tapas ; Μήπως σ´ έπιασε ο Ferran Adria στα μαγικά χεράκια του;
Εμείς στην Ελλάδα -από τότε που σε πήραμε είδηση- σ´ έχουμε του κλότσου και του μπάτσου, είτε υπερβολικά ακριβό και σνομπάκι στα κυριλέ εστιατόρια, μόλις τρείς -τέσσερις βία σ´ ένα πιατάκι με λίγο λαδάκι και λεμόνι (…και εικοσιπέντε ευρώ), είτε συμπιεσμένο σε πανάσχημα δοχεία στα σούπερ μάρκετ. Η αδιάφορα τσαλακωμένο και σερβιρισμένο όπως όπως στις ασε -καλύτερα- γνήσιες ψαροταβέρνες…
Εδώ όμως , στη Βαρκελώνη, λάμπεις : στα εστιατόρια των τάπας , ξαπλωμένος νωχελικά , ένας ένας , σαν νεαρός σταρ πάνω στην τραγανή μπαγκέτα με σεντονάκια από ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και κουβερτούλα ελαφρή από -ακουσον, άκουσον -αλφαλφα!
Μμμ, τι νοστιμιά ! Και βέβαια έτοιμο σε two minutes! Θα συνεχίσω να το λέω : τα πιό απλά πράγματα θέλουν μόνο δυό λεπτάκια για να απογειωθούν! Μια μικρή λεπτομέρεια , λίγο φαντασία , έμπνευση , μεράκι…
(Είναι σίγουρα μόνο ελληνική έννοια το μεράκι; )
ΓΑΥΡΟΣ ΜΕ ΜΕΡΑΚΙ
Κόβουμε λοξά μια τραγανή λευκή μπαγκέτα .
Τρίβουμε το πάνω μέρος του ψωμιού με μιά σκελίδα σκόρδο κομμένη στη μέση.
Ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο το σκορδάτο ψωμί.
Ακουμπάμε τις φέτες ψωμιού σε μιά απλωτή πιατέλα και ξαπλώνουμε τον μαρινάτο γαύρο (μαρινάτο με λεμόνι όχι ξίδι) πάνω τους.
Καλύπτουμε το ψάρι με λεπτοκομμένο φρέσκο κρεμμυδάκι, τόσο ψιλοκομμένο που είναι σχεδόν αλοιφή και του ακουμπάμε ένα βουναλάκι αλφαλφα .
Ραντίζουμε με ελάχιστο ελαιόλαδο και μιά-δυό σταγόνες χυμό λεμονιού.
Σερβίρουμε με ένα δροσερό λευκό κρασί στους φίλους και αναρωτιόμαστε για μιά ακόμα φορά πώς γίνεται η ζωή να είναι τόσο όμορφη με τόσο λίγα…
Καλή Σαρακοστή σε όλους!
