«Ετσι όπως έτρωγα τα όστρακα, με την έντονη γεύση θάλασσας και την ανεπαίσθητη μεταλλική γεύση που την ξέπλενε το λευκό κρασί αφήνοντας μόνο την θαλασσινή επίγευση και την απόλαυση της νόστιμης σάρκας τους στο στόμα και καθώς ρούφαγα το κρύο υγρό από τη κάθε αχιβάδα με μια ακόμα γουλιά κρασί, άρχισε να χάνεται το αίσθημα του κενού και ξανάρχισα να νιώθω ευτυχής και να κάνω σχέδια για το μέλλον…»
(Ernest Hemingway, A Moveable Feast)
Δες κι αυτό…
