Μα-γυρεύω καθ’ οδόν
το blog του Στέφανου Ψημένου
Γεννήθηκα το 1963 στην Αθήνα. Τα πρώτα σχολικά χρόνια τα έζησα στην Αμερική και τα τελευταία ξανά στην Ελλάδα. Σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα, δούλεψα οκτώ χρόνια ως κειμενογράφος σε διαφημιστικές εταιρίες και στο τέλος πήρα τα βουνά. Από το 1994 με τη ROAD και από το 2008 με την TERRAIN, χαρτογραφώ μονοπάτια, φτιάχνω πεζοπορικούς και τουριστικούς χάρτες, γράφω πεζοπορικούς και ταξιδιωτικούς οδηγούς. Πριν πεινάσω μαγειρεύω, κυρίως με υλικά που βρίσκω στον δρόμο μου. Δεν γνωρίζω τη συνταγή της επιτυχίας, ούτε και μπορώ να σας διαβεβαιώσω για την επιτυχία της συνταγής. Απολαύστε υπεύθυνα!
«Σήμερα είναι δικό μου, χτες ήταν άλλου, αύριο ποιος ξέρει ποιανού…» μου είπε ο κύριος Αγησίλαος Καραγιάννης, εδώ, στο χωριό Μύλοι της Σάμου, ο φύλακας-άγγελος του πιο γέρικου λιόδεντρου που υπάρχει σε όλη τη Μεσόγειο!
Έντεκα μέτρα περίμετρος, τρεισίμιση μέτρα διάμετρος και μια κουφάλα στο κέντρο του κορμού της που χωράει άνετα δέκα ανθρώπους! «Αυτοί που ξέρουν λένε πως είναι 2500 χρονών τούτο το λιόδεντρο που βλέπεις. Μπορεί και να το φύτεψε ο Πυθαγόρας!» μου λέει με περηφάνια ο ευσταλής γέρος, στο λιοστάσι του οποίου έτυχε να υπάρχει αυτό το μνημείο της φύσης. Χαρτογραφούσα το καλντερίμι νότια από το χωριό, και βρέθηκα να ταξιδεύω στην ιστορία! Και να μαζεύω από το χώμα χαμάδες, ώριμες γλυκιές ελιές από τα κλαδιά ενός λιόδεντρου πιο παλιού και από την Ακρόπολη! Μαύρα διαμάντια που κάθε Δεκέμβριο, εδώ και δυόμιση χιλιάδες χρόνια, ξεπηδάνε από τα κλαδιά αυτού του δέντρου! «Μάζεψε όσες θες, χαμένες πάνε, τις τρώνε τα πουλιά…», μου είπε ο κύριος Αγησίλαος.
Και εγώ μάζεψα όσες μπορούσα, και την άλλη μέρα, Κυριακή πρωί πρωί, ζύμωσα και έψησα ελιόψωμα. Τύλιξα ένα σε ένα πανάκι και το πήγα ζεστό ζεστό στον κύριο Αγησίλαο. «Ένα δωράκι από εμένα» του είπα, και αμέσως μετά συμπλήρωσα: «και από τον Πυθαγόρα…».
Τα υλικά
- ½ κιλό αλεύρι ολικής άλεσης
- ½ κιλό αλεύρι λευκό
- 20 ελιές «χαμάδες» (ελιές που έχουν ωριμάσει πάνω στο κλαδί και έχουν πέσει στο χώμα μόνες τους). Πωλούνται σε μερικά καλά καταστήματα deli, ή μαζεύετε τζάμπα όσες θέλετε από τους ελαιώνες.
- θρούμπι, όσο σας αρέσει (ξαδελφάκι του θυμαριού, πιο πλατύφυλλο, πολύ πιο αρωματικό, πιο «ζωηρό», ατίθασο και πονηρό!
- αλάτι, μια κουταλιά της σούπας. Οπωσδήποτε καλό, θαλασσινό, από τις φυσικές «αλυκές» των βράχων της ακτής των Κυθήρων, ή κάποιο ανάλογο.
- 50 ml ελαιόλαδο
Η συνταγή
Ετοιμάζω πρώτα τη μαγιά: ρίχνω δύο φακελάκια ξηρή μαγιά (συνολικά 18 gr) που τα διαλύω σε ένα φλιτζάνι χλιαρό νερό, με μια κουταλίτσα ζάχαρη. Το αφήνω μέσα σε ένα μπολ σκεπασμένο 10-15 λεπτά να φουσκώσει.
Ανακατεύω μέσα σ’ ένα μεγάλο μπολ το μαύρο και το λευκό αλεύρι το αλάτι και το λάδι. Ρίχνω μέσα στο μείγμα πρώτα την υγρή μαγιά και μετά ρίχνω χλιαρό νερό λίγο λίγο, όσο χρειάζεται για να γίνει μια ζύμη λαστιχωτή και ωραία. Την ζυμώνω πάνω στον πάγκο της κουζίνας για 10 λεπτά, απλώνοντάς την και μαζεύοντάς την, τυλίγοντας και ξετυλίγοντας, και το τέλος την κάνω μπαλίτσα και τη βάζω μέσα σε ένα μπολ. Την σκεπάζω με μια κουβέρτα και την αφήνω σε ένα ζεστό σημείο του σπιτιού για καμιά ώρα, να φουσκώσει.
Μετά κάνω το δεύτερο ζύμωμα και στο μεταξύ έχω ανάψει τον φούρνο στους 200 βαθμούς, να προθερμανθεί. Βγάζω τη ζύμη (που έχει φουσκώσει και έχει γίνει διπλάσια σε όγκο), την πατάω με τα χέρια μου και την ανοίγω πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Σκορπάω πάνω της το θρούμπι και τις ελιές (από τις οποίες έχω αφαιρέσει το κουκούτσι, και τις έχω ψιλοκόψει). Ζυμώνω με τα χέρια μου τη ζύμη πάνω στον πάγκο της κουζίνας για 6-7 λεπτά. Μετά δίνω στη ζύμη το σχήμα της φραντζόλας, το βάζω μέσα σε μια φόρμα ψωμιού, χαράζω 3-4 βαθιές χαρακιές με ένα μαχαίρι και βάζω τη φόρμα στον φούρνο, όπου το αφήνω να ψηθεί για 35-40 λεπτά.
Οταν είναι έτοιμο, το βγάζω από τον φούρνο και το αφήνω να κρυώσει δέκα λεπτά πάνω σε ένα ξύλο. Την πρώτη φέτα που κόβω, έτσι όπως είναι ζεστή ζεστή, της βάζω μπόλικο βούτυρο και με την πρώτη κιόλας μπουκιά ταξιδεύω στην εποχή του Πολυκράτη, λύνω το πυθαγόρειο θεώρημα, περνάω μέσα από το Ευπαλίνειο Όρυγμα, κάνω θυσίες στο ναό της Ήρας, και γενικώς ακούω αγγέλους να τραγουδάνε..
Έχεις λίγο χρόνο ακόμα; Κλικ εδώ για όλες τις ανταποκρίσεις του Στέφανου Ψημένου από τα μονοπάτια που χαρτογραφεί, φωτογραφίες και κείμενα για μέρη απίστευτης ομορφιάς σε όλη την Ελλάδα.
