Σσσσ, μας ακούνε…

Πρόσεχε πώς μιλάς Vivienne!

0
15408

Αντί να βγεί εύηχο και τολμηρό το σχόλιο της Vivienne Westwood στο BBC τις προάλλες , “Τρώτε οργανικά και αν δεν μπορείτε να τα πληρώσετε…τότε φάτε λιγότερο” ακούστηκε ελιτίστικο και αντι-λαϊκό όπως και εκείνο του ατάλαντου έλληνα πολιτικού που πρίν λίγους μήνες δήλωνε “αν δεν μπορείτε να πληρώσετε τους φόρους του ακινήτου σας-τότε πουλείστε το”.

Θα μπορούσε να έχει εκφραστεί σωστότερα η αιρετική βρεττανή σχεδιάστρια μόδας , γνωστή για την αιχμηρή της στάση τόσο στη προσωπική και τη δημόσια ζωή της όσο και στη ραπτική της…

Θα μπορούσε να είχε εξηγήσει τί εννοούσε με ένα-δυό εξυπνότερα σχόλια και έτσι να σταθεί δίπλα στο πλευρό όλων όσων διαπιστώνουν οτι στις μέρες μας η τροφή -δυστυχώς- έχει δύο όψεις : την αδιάφορη, τη βιαστική, τη πρόχειρη όπως και την καλή, τη καθαρή και τίμια πληρωμένη στο παραγωγό της.

Ομως, έτσι όπως το είπε η Vivienne Westwood, για μιά ακόμα φορά, πρόβαλε κατά λάθος τη γνωστή παρεξήγηση ότι το καλό τρόφιμο και το καλομαγειρεμένο φαγητό είναι μόνο για τους λίγους, τους εύπορους.

Πάντα ένα πολιτικό μήνυμα ακόμα και στα μπλουζάκια της Vivienne Westwood
Πάντα ένα πολιτικό μήνυμα ακόμα και στα μπλουζάκια της Vivienne Westwood

Τους περισσότερους και δυστυχώς νεότερους, που προτιμούν να φορτώνουν ακριβές μονάδες τηλεφωνίας, να αγοράζουν πανάκριβα μοντέλα κινητού κάθε που τους δίνεται η οικονομική ευκαιρία, να ταξιδεύουν με φθηνότερες πτήσεις για ψύλου πήδημα, να παραγγέλνουν ρούχα, ηλεκτρονικά από το διαδίκτυο και κακομαγειρεμένο φαγητό από το delivery, να ρουφούν πανάκριβους καφέδες και αναψυκτικά ή ναρκωτικά αμφίβολης προέλευσης και ποιότητας , για όλους αυτούς που επιλέγουν να τα καταναλώνουν όλα αυτά χωρίς φυσικά έπειτα να τους μένει χρήμα για καλύτερο φαγητό δεν είπε τίποτα.

Βέβαια, αν υπάρχουν λεφτά (που δεν υπάρχουν) τότε το πού τα ξοδεύει ο καθένας μας είναι προσωπική του επιλογή. Η μήπως όχι ; Μήπως η εξασφάλιση του καλού φαγητού είναι και κοινωνική ευθύνη (εκτός από προσωπική επιλογή) ιδίως για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού (τα παιδιά, τους αρρώστους, τους άπορους κτλ); Η να αφήσουμε τις δυνάμεις της αγοράς να αποφασίσουν εκείνες στη τελική ποιοί θα φάνε και τί;

Φυσικά και το φαγητό αποτελεί προσωπική επιλογή του καθενός και έτσι πρέπει να παραμείνει. Κάτι τέτοιο όμως προυποθέτει να μπορούν όλοι να βρίσκουν, να μαγειρεύουν και να τρώνε ό,τι και όπως θέλουν (ακόμα και το εκλεκτό) πληρώνοντας μιά δίκαιη τιμή και -αν δεν μπορούν να τη πληρώσουν- τότε η πολιτεία ή η κοινωνία των πολιτών πρέπει να τους διευκολύνει. Οι αστικοί κήποι είναι ένας τέτοιος τρόπος, τα συσσίτια και οι Συλλογικές Κουζίνες ένας άλλος.

Η καλή και υγιεινή διατροφή αρχίζει να αποτελεί κοινωνικό στόχο σε κοινωνίες που νοιάζονται για την υγεία των πολιτών τους. Η Μισέλ Ομπάμα δεν έστειλε τυχαία χαιρετισμό στο διατροφικό κίνημα Slow Food πριν λίγες εβδομάδες στο Salone del Gusto στο Τορίνο. Με αυτή τη κίνηση έδειξε ότι εκείνη και ο Πρόεδρος της Αμερικής νοιάζονται για τον παιδικό διαβήτη και τη παχυσαρκία (αποτελέσματα και τα δυό της κακής διατροφής που ξεκινά πλέον από τη τρυφερή ηλικία). Υποσχέθηκαν μάλιστα οτι στην Αμερική θα ξεκινήσουν διατροφική εκστρατεία για σωστότερο και θρεπτικότερο φαγητό (όχι γιατί μας αγαπούν αλλά γιατί ό άρρωστος πολίτης κοστίζει περισσότερο στη πολιτεία και το κράτος από τον υγιή και γιατί μιά καλλιέργεια κάργα στα χημικά κοστίζει πιό πολύ στο περιβάλλον που κάθε ηγέτης καλείται ιδανικά να φροντίζει κατά τη θητεία του-λέμε τώρα…).

Τα νούμερα είναι εντυπωσιακά : 760 εκατομμύρια λίρες κοστίζει η … παχυσαρκία στο βρετανικό σύστημα υγείας NHS κάθε χρόνο.

Ναί, τα βιολογικά, τα προιόντα οργανικής καλλιέργειας, το φρέσκο και φρεσκομαγειρεμένο φαγητό στο σπιτι ίσως φαίνονται πιό ακριβά από τα σκουπίδια που αδιάφορα αγοράζουμε σε προσφορά 1+1 δώρο , σε οικονομικές συσκευασίες με 68 κρουασάν γεμιστά με σοκολάτα και καταναλώνονται ή μαγειρεύονται εξίσου αδιάφορα στο φούρνο μικροκυμμάτων.
Για να μη πούμε βέβαια ότι το πιό ακριβό φαγητό είναι αυτό που πετιέται στα σκουπίδια.

Στο τελικό λογαριασμό κάθε νοικοκυριού , το φαγητό αποτελεί μικρότερη δαπάνη από πολλές άλλες σαχλαμάρες που αναγκαζόμαστε να καταναλώνουμε ή να ακριβοπληρώνουμε.Επιπλέον, το καλό μαγείρεμα , εκτός από ευχάριστο, είναι μιά δραστηριότητα που μας απασχολεί σαφώς λιγότερη ώρα από το άσκοπο και μανιακό σερφάρισμα και το χαζολόϊ μπροστά στην ανοικτή για ώρες τηλεόραση.

Μιλάμε για αυτό που τρώμε, αυτό που μας θρέφει, που μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα, πιό χαρούμενοι και υγιείς. Οχι για έξτρα μονάδες για το κινητό ούτε δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα δίκτυα.

Ετσι έπρεπε να το έχει πεί η Vivienne. Αλλά και έτσι που το είπε καλά έκανε, άναψε πάλι τη συζήτηση για το καλό, καθαρό και τίμιο φαγητό.

Κόψε από αλλού και φάε καλύτερα ήταν σαν να είπε.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.